Zbigniew Rybka SP8HR

  • Drukuj

Zbigniew Rybka SP8HR urodził się 12 .10.1915 r. w Kraśniku. Krótkofalarstwem zaczął się interesować szkole średniej. Mając 14 lat zbudował nadajnik QRP (Hartley) oraz odbiornik krótkofalowy 0-V-1. Dodać należy, że pierwsze kroki stawiali wraz  z ojcem znanego obecnie  wszystkim Ryszarda SP2IW z Bydgoszczy. Ojciec Ryszarda prowadził w Kraśniku sklep z odbiornikami radiowymi wraz z warsztatem. Jako bardziej doświadczony w konstrukcjach pomagał Zbyszkowi w budowie odbiorników a później nadajników. Niestety Zbyszkowi jako doświadczonemu nasłuchowcowi nie udało się przekonać swojego kolegi do krótkofalarstwa.

W sposób nielegalny zaczął pracować pod wymyślonym znakiem SP3ZR. Jednak w obawie przed ewentualnymi konsekwencjami ze strony szkoły szybko zawiesił swą działalność. Rozebrał nadajnik.  Po zdaniu matury rozpoczął  studia prawnicze choć marzył o  politechnice na, którą nie mógł sobie pozwolić ze względu na  trudna sytuacje materialną. Równolegle pracował zarobkowo jako radiotechnik.

 

W roku 1931 powrócił  do krótkofalarstwa. Zapisał  się do Polskiego Klubu Radio Nadawców w Warszawie i otrzymał licencję nasłuchową PL-423. Przez cztery lata był aktywnym nasłuchowcem- zyskał miano najaktywniejszego SWL w SP. Z jego wyczynami można się zapoznać wertując kartki „Krótkofalowca Polskiego” z lat 1931-35. W wyniku porządkowania znaków SWL jego znak został uzupełniony o literę S  (SPL-423) co ułatwiało obieg kart QSL.

Pierwszą licencję nadawcy uzyskał w 1935 roku ze znakiem SP1KG. Pod tym znakiem pracował do końca sierpnia 1939 roku i przeprowadził kilka tysięcy QSO w tym setki łączności DX-owych. Dodać należy, że SP8HR pracował z mocą około 1W, która była uzależniona od stanu  baterii anodowej. Zaliczył łączności potwierdzone kartami QSL z wszystkimi kontynentami. Nawiązał pierwsze OSO SP-Honduras Brytyjski (VP1AA). Pod koniec lat trzydziestych zakłada pierwszy w Polsce harcerski zastęp krótkofalarski. Jego członkowie nasłuchowcy zdobyli  pierwsze miejsca w zawodach zorganizowanych przez Główną kwaterę ZHP. Był członkiem Kadry pierwszego Ogólnopolskiego Obozu Harcerskiego dla Krótkofalowców latem 1939 roku. Uczestnicy obozu rzecz jasna już po wojnie uzyskali licencje. W ich gronie byli między innymi: SP5FK, SP6FL, SP9EK i SP9EU. Okupację spędził w Kraśniku. Pod koniec wojny został osadzony w więzieniu. Po wyzwoleniu wstąpił ponownie studia  na Wydział Prawa i Nauk Społecznych, które ukończył w 1946 roku. Kolejnym etapem dedukcji była  aplikacja sądowa i prokuratorska  początkowo w Sądzie Grodzkim w Kraśniku a  następnie w Sądzie Okręgowym oraz Prokuraturze Okręgowej w Radomiu. Kolejno rozpoczął aplikacje adwokacką. Po zdaniu egzaminów podjął pracę w Zespole Adwokackim  nr 1 w  Kraśniku. Wybudował sobie dom jednorodzinny, w którym mieszkał do lat osiemdziesiątych.

W latach 1950-52  pracował w Zarządzie Okręgowym  Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju w Lublinie. Za ta pracę otrzymał Złota Odznakę SKRK.

Kolejny raz działalność krótkofalarską wznowił w 1957 roku. Był członkiem założycielem Oddziału Lubelskiego PZK w 1957 r, oraz Lubelskiego Klubu Krótkofalowców PZK-SP8PLU Otrzymał zezwolenie (SP8HR) nr 401/A z dnia 4 lutego 1957 roku. Wówczas zezwolenia otrzymali również SP8HT (Obecnie SP7HT), i SP8HV(obecnie SP2HV) z z Chełma Lubelskiego oraz SP8HU później SP2HU) z Lublina. Od tego czasu pracował pod znakiem SP8HR. Przez dwadzieścia lat przeprowadził  ponad 100 000 łączności z 250 podmiotami. W rachubę wchodziły wszystkie dostępne wtenczas pasma KF gównie na CW. Zdobył ponad 200 dyplomów w tym tak cenne jak Top Honors CHC za 200 dyplomów  z wszystkich kontynentów QRP. To był drugi tego typu dyplom na Świecie. Jak pisze w swoich wspomnieniach nigdy nie przekroczył mocy 25 W. W 1984 roku został członkiem OTC.

Przez cztery kadencje był prezesem ZOW PZK w Lublinie a w latach 1960-1985 był Przewodniczącym Głównego Sadu Koleżeńskiego ZG PZK . Wchodził w skład Zarządu SP DXC. Przez wiele lat był kierownikiem sekcji dyplomowej tegoż klubu. W 1970 r. był współautorem, (wspólnie z SP6FZ i SP5AIW), książki pot tytułem „Historia Krótkofalarstwa Polskiego” W 1959 roku wydał nakładem ZOW PZK w Lublinie  broszurę ”Dyplomy Krótkofalarskie”. Bardzo angażował się w działania harcerzy Krótkofalowców. Klub QRP   mianował go Honorowym Członkiem Klubu.

W roku 1972 otrzymał srebrna odznakę- Zasłużony Pracownik Łączności, 1973 srebrny medal za Zasługi dla Obronności Kraju, a w 1975 Medal XXX-lecia PRL.

Ponadto w 1973r. za działalność na rzecz PZK otrzymał Odznakę Honorową PZK. (Nr 008). W 1992 Zjazd Krajowy PZK nadał mu godność Członka Honorowego PZK. Natomiast za całokształt działalności na rzecz krótkofalarstwa polskiego otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Był  bardzo muzykalny, wspaniale grał na fortepianie i z tego tytułu był duszą towarzystwa. 

Jesienią 1980 roku uczestniczył w ciężkim wypadku samochodowym. Przeszedł na emeryturę. Ostatnie lata swego życia mieszkał w Lublinie. Zmarł 13 sierpnia 2003 roku i jest pochowany na  Cmentarzu  Parafialnym w rodzinnym Kraśniku.

TNX: SP3CSD, SP5CCC, HF1L

                                                                              SP3CUG, SP2IW SP8TK