Andrzej de OSTOJA DOMARADZKI SP6LV. (1931-2017)

• 

Szczegóły

Odsłony: 2064

Andrzej de Ostoja Domaradzki  urodził się 29.10.1931 we Lwowie. Ojciec był oficerem WP II Rzeczpospolitej. W 1932 r. rodzina przenosi się do Warszawy. Po wybuchu wojny jego ojciec przedostał się do Francji i w wyniku udziału w walkach z Niemcami dostał się do niewoli.

Andrzej po upadku Powstania Warszawskiego rozpoczął tułaczkę po Polsce. Mieszkał w Przybysławicach (koło Miechiowa), Krakowie, Wągrowcu, w Sopocie i we Wrocławiu. Po 6 latach rozstania spotkał się z ojcem. We Wrocławiu ukończył szkołę powszechna i Liceum Elektryczne na Placu Teatralnym. To w szkole średniej spotkał nauczyciela krótkofalowca a był nim był Tadeusz Matusiak SP6XA, który zainteresował go krótkofalarstwem. Do PZK wstąpił w 1949 roku i otrzymał znak nasłuchowy SP-032 W. Zrezygnował z kopania rowów w ramach „Służba Polsce” na rzecz kursu telegraficznego organizowanego przez Śląski Okręg Wojskowy, który jak sam mówi ukończył z przeciętnym wynikiem.

Już wtenczas  zbudował prosty nadajnik na jednej lampie RL 12P35 o mocy około 10 wat i zaliczył pierwsze QSO ze stacją ZL2GO. Po ukończeniu szkoły średniej zatrudnił się Morskiej Obsługi Radiowej Statków wówczas w Gdańsku. W latach 1952- 1957 studiował na wyższej Szkole  Morskiej w Sopocie i uzyskał tytuł magistra. Eksternistycznie po odbyciu stażu  jako II radiooficer uzyskał dyplom Radiooficera I klasy służy morskiej. W międzyczasie  przez trzy lata pracował jako taksówkarz. Jego Peugeot 404 miał nr boczny Spot 306. Zajmował się hobbystycznie uruchamianiem ciekawych samochodów. 

 Uczestniczył w szkoleniu z telegrafii i podstaw radiotechniki w ramach kursów prowadzonych w radioklubie LPŻ SP2KAC. Na stacji tej w latach 1953-1955 przeprowadził kilka tysięcy łączności telegraficznych zarówno w zawodach jaki standardowych. W kubie SP2KAC działał społecznie do 1957 r. Po reaktywowaniu się PZK doprowadził wraz z Zbyszkiem SP2AVE do uruchomienia Morskiego Klubu Krótkofalowców z siedzibą w Gdańsku- Przymorze i znaku SP2PAH. W latach 1970 do 1973 był prezesem MKK. Współuczestniczył w redagowaniu i wydawaniu pierwszego w Polsce biuletynu DX-owego wydawanego przez MKK a następnie w Krakowie.

Licencję indywidualną i znak SP2LV otrzymał w październiku 1957 r. i adresowana była na Sopot ul. Puławskiego 5/10.W 1959 roku pracował z Birmy pod znakiem XZ2/SP2LV. Buła to pierwsza łączność Polaka pracującego z XZ. Już w styczniu  1960 otrzymał DXCC nr 4759. W czasie zamieszkania w SP2 pracował pod znakami 3Z2LV, OH3/SP2LV. Był członkiem ZG PZK. Do 1955 r  pracował w Polskich Liniach Oceanicznych i Polskiej Żegludze Morskiej. Jako radiooficer uczestniczył w wielu rejsach i odwiedził gównie miasta portowe: Japonii, Burmy Chin, Egiptu, Korei, Libanu,  Indonezji, Indii, Meksyku, Pakistanu, Syrii, Szkocji, Turcji,  ZSRR, Wielkiej Brytanii, Meksyku, Wschodniego Wybrzeża USA. Członkiem SPDXC z numerem 14 został .Na zjazdach SPDXC w Krzeszowicach (1971) i w Nowej Soli (1972) wybierany był prezesem SPDXC.

Tuż przed utratą licencji pracował przez 3 miesiące z Tampere w Finlandii pod znakiem OH/SP2LV. W roku  w marcu 1973 Andrzejowi do mieszkania w Sopocie weszło dwóch osobników i zaplombowali mu radiostację. Z dnia na dzień porzucił na  24 lata wszelkie kontakty z krótkofalarstwem.

W 1989 r. przeniósł się do Ziembic na Dolnym Śląsku, gdzie kupił  dom z pięknym ogrodem. Tam nawiązał kontakt z Klubem LOK SP6KYU. Za namową  kolegów klubowych wystąpił o wznowienie licencji. Zbudował nadajnik, kupił odbiornik, powiesił antenę, która w całości mieściła się nad jego posesją  kupił i wystartował kolejny raz na falach eteru. Okazało się, ze tak długa przerwa w operowaniu kluczem nie odbiła się na jego wyjątkowych umiejętności w posługiwaniu się telegrafią. W klubie przeprowadził kilka kursów nauki telegrafii. Po pojawieniu się na rynku prasy krótkofalarskiej MK QTC opublikował cykl artykułów „Zawody Krótkofalarskie i nie tylko”, w których opisał zmiany jakie zaszły po 24 latach. Był operatorem radiostacji pracującej z pokładu ORP „Błyskawica” z okazji wizyty Papieża Jana Pawła II  na Wybrzeżu w 1999r. Swoją działalnością krótkofalarską zainteresował Muzeum Sprzętu Gospodarstwa Domowego w Ziębicach, które zorganizowało w dniach 21-05-30.08. 2005 r wystawę osiągnięć Andrzeja.

Interesuję się pracą  QRP i zajmuje w tej kategorii wysokie miejsca w ARRL Contest, RDXContest. Na przełomie wieku zostaje członkiem SPOTC (Numer- 232). Hobbystycznie zajął się też naprawą samochodów osobowych a wiele lat później bo 2007 r. napisał książkę „Składam silnik VW chłodzony powietrzem”

Pod znakiem SP6LV od 1997 przeprowadził prawie 110 tysięcy łączności i uzyskał ponad 200 dyplomów za osiągnięcia w zawodach. Przeprowadził łączności z ponad 250 podmiotami z obecnie ujętych na liście DXCC. Posiadał też zezwolenie czeskie OK8LV. Był członkiem Rady Programowej MK QTC. Każde istotne wydarzenia opisuje na blogu.

Za działalność na rzecz Polskiego Związku Krótkofalowców ZG PZK przyznał Andrzejowi SP6LV Honorowa Odznakę PZK (Nr 837) Otrzymał też Brązowy Medal” Za zasługi dla Obronności Kraju” Redakcja MK QTC nadała  wyróżnienie” I like Amateur Radio” nr 1. Był członkiem klubów: SP CC, SPCW, Marine Funker Club DL.

Mimo złego stanu zdrowia (w 2016 r przeszedł udar- żył z symulatorem serca kilkakrotnie był w szpitalach)  i mimo 85 lat  życia do ostatnich dni był czynny  na pasmach i brał udział w zawodach krótkofalarskich. Zmarł 25.01.2017 r o godz 10.40

TNX:SP3CSD,SQ6DGR

                                                                                         SP3CUG, SP6AEG, SP8TK