FRANCISZEK PRENTKI SP2BA (1910-1988)
- Szczegóły
- Kategoria: Sylwetki
- Opublikowano: poniedziałek, 22, sierpień 2016 15:22
- Super User
- Odsłony: 1842
Franciszek Prentki urodził się 5 lipca 1910 r. w Berlinie. Po zakończeniu I Wojny Światowej wraz z rodzicami wrócił do wyzwolonej Ojczyzny i zamieszkał w Fordonie.(od 1973 r. dzielnica Bydgoszczy) Od wczesnego dzieciństwa interesował się techniką. W 1925 r. ukończył szkołę ludową. Po ukończeniu 15 roku życia zgłosił się ochotniczo jako elew orkiestry wojskowej w 62 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Bydgoszczy. Uczył się gry na oboju, klarnecie, fagocie, a później na saksofonie.
Był pilnym uczniem i po trzech miesiącach był w pełni przygotowanym członkiem orkiestry. W 1928 roku dowódca sprezentował podopiecznym czterolampowy odbiornik bateryjny. Młody Franciszek był opowiedziany za stan techniczny odbiornika i ładowanie akumulatora. W tym czasie nawiązał kontakt z Leonem Porzyńskim SP1CF, który mieszkał w Bydgoszczy przy ul. Królowej Jadwigi. W 1932 r. zaliczył egzamin z muzyki. Dwa lata później tj. w 1934 otrzymał stopień kaprala.
Tam poznawał pierwsze tajniki wiedzy radiokomunikacyjnej. Nadajnik i odbiornik krótkofalowy budziły zainteresowania Franciszka. Widząc to SP1CF wprowadził go do nowo powstałego Klubu Krótkofalowców w Bydgoszczy. W klubie spotkał wielu ciekawych krótkofalowców. W swych wspomnieniach pisał: ”Pamiętam doskonałego fachowca i niezwykle dobrego kolegę p. Anatola Jeglińskiego SP1CM, który chętnie stał się moim drugim mentorem”.
Na zawsze w pamięci Franciszkowi utkwił inż. Maksymilian Stangenhans SP1FW. Mile wspominani są też przez niego: Kazimierz Kwiatkowski SP1HK i inż. Stefan Głucz SP1AI. Mieszkając w koszarach nie mógł zajmować się krótkofalarstwem. Dopiero w 1935 r. otrzymał mieszkanie prywatne. Po czerech miesiącach oczekiwania w październiku tegoż roku otrzymał licencję ze znakiem SP1MG. Niestety mieszkanie w centrum Bydgoszczy nie dało mu możliwości zainstalowania radiostacji.
Dopiero po przeprowadzce na peryferia miasta przy ul. Grunwaldzkiej 77 mógł pojawić się na pasmach KF. Zainstalował antenę „Zeppeline”, uruchomieniu nadajnik w układzie TP-TG (tuned plate, tuned grid) oraz odbiornik 1-V-1 na lampach AF7. Przeprowadzał się jeszcze dwa razy na ulicę Żeglarską 23 a w kwietniu 1939 r. na ulicę Kraszewskiego 7. Wtenczas mógł w pełni rozwinąć skrzydła. Rozwiesił ponownie antenę „Zeppeline” oraz kilka innych prostych anten.
Po wybuchu II Wojny Światowej uczestniczył w kampanii wrześniowej a następnie trafił do niewoli. Żona wraz z synami zostali ewakuowani transportem wojskowym w czasie którego zaginął sprzęt radiowy i dokumentacja.
Gdy został zwolniony z niewoli i wrócił do Bydgoszczy wykorzystał zdobyta wiedzę radiotechniczną i zdobył pracę w firmie „Das Radiohaqas Waldemar Stenie w Bydgoszczy. Po intensywnym uzupełnieniu wiedzy zarówno teoretycznej (Sklep dysponował dużą ilością książek z dziedziny budowy i naprawy radioodbiorników) jak i praktycznej zmienia zawód z muzyka na radiomechanika. W 1940 r. zostaje czeladnikiem. W 1943 roku zaciągnięty został pod przymusem do wojskowej służby niemieckiej.
Zdobyta wiedza i dużo szczęścia było przyczyną skierowania Franciszka do służby radio naprawczej. Ładował akumulatory, naprawiał rożnego rodzaju sprzęt radiowy, stroił nadajniki KF i UKF.
W 1944 roku przedostał się do Armii Polskiej stacjonującej we Włoszech został włączony do konserwacji i napraw sprzętu radiotechnicznego wojsk angielskich. Został mianowany dowódcą Czołówki Radionaprawczej II Kompanii Warsztatowej w stopniu sierżanta. Oddział ten wchodził w skład 3 Dywizji Strzelców Karpackich odpowiedzialnej za ochronę sprzętu radiotechnicznego.
Po demobilizacji, Franciszek liczył na przewiezienie sprzętu radiotechnicznego do kraju. Niestety
sprzęt radiowy został zmiażdżony dwoma czołgami. W czerwcu 1946 r. nastąpiła repatriacja poprzez Anglię, Szkocję do Polski.
Kolejny raz musiał szukać pracy. Zatrudniony został w warsztacie Pawła Michalskiego a następnie w warsztacie Napraw Radiotechnicznych Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy, gdzie został kierownikiem.
W 1951 r. poprzez wstawiennictwo Franciszka Grabowskiego SP2BG został członkiem Radioklubu Ligi Przyjaciół Żołnierza w Bydgoszczy. W niedługim czasie otrzymał nowa licencję ze znakiem wywoławczym SP2BA. Zbudował własnoręcznie kolejny nadajnik o mocy 5 W a następnie 20 W.
Przeprowadził kilkaset łączności. Studiował książki o tematyce radiotechnicznej wydań angielskich i amerykańskich później też polskich. Zdał przed komisją Izby Rzemieślniczej w Bydgoszczy egzamin na mistrza-radiomechanika co pomogło mu ugruntować pozycje zawodowa w Polskim Radio. Jego szefostwo dostrzegło jego wiedzę z zakresu radiotechniki, elektroakustyki i teorii muzyki.(W okresie międzywojennym Franciszek ukończył kurs w Bydgoskim Konserwatorium Muzycznym oraz roczny kurs kapelmistrzów orkiestr wojskowych.)
Powierzono mu funkcję realizatora muzycznego przy orkiestrze w PR pod kierunkiem Arnolda Rezlera. Przez wiele lat był redaktorem muzycznym PR.
Od 1955 do 1963 był chórmistrzem chóru ”Halka”. Kilka lat prowadził chór „Orfeusz” w Śliwicach w powiecie tucholskim. Każdą wolną chwile wykorzystywał na budowę i ulepszanie swego sprzętu krótkofalarskiego. Specjalizował się w nawijaniu transformatorów. W 1979 r. wstąpił do SP OTC.
Był aktywny na pasmach KF. Pracował dx-owo ale prawie wyłącznie na CW. Niestety 13 grudzień 1981 był dla SP2BA podobnie jak dla tysięcy polskich krótkofalowców polskich był dniem którym nastąpiła długa przerwa w pracy na pasmach. Po zwrocie licencji nie podjął działalności krótkofalarskiej ze względu na zamianę mieszkania na małe w 11 piętrowym wieżowcu i stałemu pogarszania się stanu zdrowia. Zrezygnował z działalności społecznej. Na emeryturę przeszedł w 1975 roku.
Należy zaznaczyć, ze przez swoje lata działalności organizacyjno - społecznej był: przewodniczącym Oddziałowej Komisji Eterowej w Bydgoszczy, członkiem Komisji Egzaminacyjnej, przewodniczącym Oddziałowej Komisji Rewizyjnej oraz członkiem ZOW PZK w Bydgoszczy. Należał do SPDXC.
Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem za Zasługi dla dla Obronności Kraju, Odznaką Honorowa PZK (nr 105 z dnia 23.02.1980 r.) Medalem Zasłużonego Działacza Kultury, Za zasługi dla Miasta Bydgoszczy, innymi.
Zmarł 8 maja 1988 r. i spoczywa na cmentarzu parafialnym Matki Boskiej Nieustającej Pomocy przy ul. Juliusza Kossaka w Bydgoszczy.
TNX SP3CSD, SP2DDX
SP3CUG, SP2IW, SP8TK