ZIEMOWIT BOGATOWSKI SP6GB (1930-2011)

Ziemowit Bogatowski urodził się w dniu 11.02 1930 w m. Lida. Pierwszy kontakt z radiem miał w 1938 roku. Był to radioodbiornik Telefunkena. Mieszkał wtenczas w Warszawie na Żoliborzu na ulicy Mickiewicza 32A. W radiu szukając muzyki natrafił na „dziwne rozmowy”. Znajomy ojca podpowiedział mu, ze to krótkofalowcy. Wybierał się do jednego z nich, ale wojna zniweczyła plany. W ramach wojennej tułaczki znalazł się w Łowiczu. Cały czas myślał o budowie radia a jego marzenia spełniły się w 1943 roku, gdy bez większego problemy udało mu się kupić „kryształek”.
Cały czas udoskonalał swój sprzęt i słuchał, co się dzieje na falach eteru. Pod koniec wojny udało mu się zainstalować antenę na dach, co było ryzykownym wyczynem. Zbudował odbiornik typu 0-V-0. W 1946 roku przeprowadza się do Wrocławia. Tam poniemiecki sprzęt radiowy można było znaleźć prawie na każdej ulicy. Nie było tez problemem pozyskania literatury krótkofalarskiej w języku niemieckim. Mając do dyspozycji callbooki szukał domów, w których mieszkali krótkofalowcy. Na jednym z domów wisiała antena W8JK, gdzie indziej znalazł kary QSL.
W magazynach wojskowych łączności znalazł wszystko, co tylko chciał. Jak pisze we wspomnieniach do domu przywiózł tego sprzętu około 10 wózków ręcznych. Pod koniec 1947 roku Służba Polsce organizuje kurs radiotelegrafistów. Jednym z kursantów był Ziemowit.
Robi w tym czasie setki nasłuchów prawie wyłącznie na CW. Mając taki arsenał sprzętu nadawczego nie trudno było uruchomić nadajnik. Używając znaku SP1 IL przeprowadza kilka QSO


W 1949 roku w szkole średniej poznał dwóch profesorów jeden z nich to inż. Zygmunt Kisielnicki przedwojenny TPBI i SP1 OU a drugim był inż. Tadeusz Matusiak przedwojenny TPXA i SP1XA.
Był to kolejny przyspieszony „kurs” krótkofalarstwa. Nie każdy miał szczęście spotkać na krótkofalarskiej drodze takie autorytety. Został członkiem PZK. Otrzymał znak nasłuchowy SP 030.
Ponoć był w tym czasie jedynym czynnym nasłuchowcem. Karty QSL wydrukował w drukarni Archidiecezjalnej we Wrocławiu. Mając do dyspozycji sprzęt demobilowy mógł budować urządzenia od KF do UKF. Zajmuje się też wyższymi pasmami korzystając z dokumentacji, jaka miał w Czechosłowackim czasopiśmie ( „Kratkie Vlny), które dochodziło do Wrocławia.
W roku 1952 zmienia miejsce zamieszkania na Gdańsk. Został członkiem radioklubu LPZ SP2KGA, w którym aktywnie działają Mieczysław SP2CO i Stanisław SP2BI. Kolejny raz podchodzi do tematu UKF. Eksperymentuje z TRX superreakcyjnymi, ale rezultaty nie są imponujące. Nie odstępuje od prowadzenia nasłuchów na falach krótkich. Jako SP2 030 przekracza 100 potwierdzonych krajów. Zdobywa nowe doświadczenia związane z propagacja na morzu.
W połowie roku 1952 otrzymał licencje SP2GB.Uruchamia odbiornik 1-V-1 i nadajnik na amerykańskiej lampie 6G6, aby dotrzymać warunków licencji ( 5W imput). Zasilacz pożyczył od SP2BI a antena to 10 m drutu. Następnego dnia zalicza pierwsze łączności z SM i DL.
Dodać należy, ze Ziemowit dysponował trzema kwarcami i mógł nadawać tylko na częstotliwościach 3,565, 7,040 i 7,050 MHz. W ciągu 4 miesięcy nawiązuje 300 łączności z krótkofalowcami z 25 krajów. Wspólnie z SP2SI i SP2-004 opracowali broszurę, „Co każdy krótkofalowiec wiedzieć powinien”, która została wydana nakładem LPZ w Warszawie w 1953 roku w ilości 2500 egz.Broszura ta była opiniowana przez Michała Kasię SP5AM.
Jesienią 1953 roku dostaje powołanie do wojska. Zajmuje się sprzętem radiowym typu RBM, US-P, RSBF, KWM itp.
Po odbyciu służby wojskowej w 1955 roku wrócił do Wrocławia. Złożył wniosek o licencję a w międzyczasie kontynuuje działalność nasłuchowa pod znakiem SP6-030. Przeprowadził łącznie około 11 tysięcy nasłuchów. Niestety licencji nie otrzymał, co mogło być podyktowane nieprzychylna opinia pracowników LPZ. Dochodzi do reaktywacji PZK a za tym wydanie Ziemowitowi licencji SP6GB. Uruchamia sprzęt i startuje w najbliższych zawodach krótkofalarskich. Niestety warunki miejskie w odróżnieniu od wybrzeża różnią się zdecydowanie na niekorzyść Wrocławia. Rozbudował nadajnik do mocy 80 W z lampa w PA 807.
Ziemowit angażuje się w tworzenie Wrocławskiego Klubu Krótkofalowców pełni szereg funkcji. W latach 1956- 60 swa aktywność kieruje w stronę UKF-u. Bierze udział w zawodach UKD, często pojawia się na Śnieżce z zasilaniem bateryjnym.
W 1965 roku otrzymuje dyplom DXCC. Członkiem SP OTC został w 1979 roku (Nr 18)
Był tez członkiem SPDX C (nr 131)
Publikował w „Biuletynie PZK”, w „Świat Radio” i „ MK QTC” opisy urządzeń technicznych QRP
Za działalność na rzecz PZK otrzymał Brązowy Krzyż Zasługi i medale brązowy i srebrny „za Zasługi dla Obronności Kraju”
Doskonałą ilustracja fotograficzna życiorysu Ziemowita może być materiał fotograficzny zamieszczony na stronie WWW kol. SP6EBK -„SP6GB Ziemowit Bogatowski -historia krótkofalarstwa pisana zdjęciami”. Należał do Czeskiego i angielskiego klubu QRP.
Zmarł 26 maja 2011 r. Pochowany został w dniu 2 czerwca na cmentarzu Św. Rodziny na wrocławskim Sępolnie.

SP2IW, SP3CUG, SP8TK