EDMUND GAWORZEWSKI SP3SK

Edmund Gaworzewski SP3SK urodził się 2.01.1925 w Poznaniu. Szkolę Podstawową przy ul. Słowackiego w Poznaniu ukończył w 1939 r.

W wieku 14 lat wraz rodziną wywieziony został na roboty do Rzeszy. Trafił do Zagłębia Rury – okolice Gelsenkirhen gdzie pracował w gospodarstwie rolnym a następnie w kopali węgla kamiennego. Niemcy w grupie pracowników poszukiwali fachowców. Edmund zgłosił się jako elektryk. Powątpiewający Niemcy przeprowadzili mu teoretyczny egzamin i kazali narysować i omówić obwód elektryczny. Test przeszedł pozytywnie i rozpoczął prace jako elektryk dołowy.

Naprawiał i konserwował instalacje elektryczne w chodnikach kopalni o bardzo dużym zapyleniu i dużym stężeniu gazów. Obóz pracy, na terenie którego przebywał wyzwoliła VIII Armia Amerykańska. Przez prawie dwa kolejne lata przebywał w obozie przejściowym. Już jako elektryk z doświadczeniem pomagał radiotelegrafistom amerykańskim w konserwacji i naprawie sprzętu elektrycznego i radiowego.

 

W drodze rewanżu żołnierze amerykańscy nauczyli go telegrafii. W śród nich był krótkofalowiec o imieniu John. Po powrocie do Poznania w 1946 podjął naukę w Szkole Elektrycznej przy ul. Inżynierskiej. Mieszkał wtenczas na ulicy Nowowiejskiego 10. W latach 1949/50 odbywał służbę wojskową a w ramach ukończonej szkoły uzyskał topień podporucznika. rzez kilka miesięcy pracował na radiostacji średniofalowej zainstalowanej przy obecnej ulicy Bukowskiej. Na życie i utrzymanie rodziny zarabiał też naprawiając odbiorniki radiowe. Tam też zajmował się uruchomieniem i konserwacją radiostacji o mocy 30 KW na fale średnie, która dotarła z Gliwic.

W chwili gdy ruszyła w Polsce telewizja pracował na radiolinii TM 110 pomiędzy studiem TV a nadajnikiem. Przez krótki czas pracował w Straży Pożarnej jako instruktor obsługi radiostacji UKF. W latach sześćdziesiątych był członkiem komisji egzaminacyjnej LPŻ/PZK na licencje amatorską. Licencje ze znakiem SP3SK otrzymał 22.10.1960 r. Wtenczas mieszkał już w własnym domu jednorodzinnym przy ulicy Kmicica 4. Przez krótki czas pracował na nadajniku wypożyczonym z klubu a później przy pomocy Stanisława SP3HC (sk) zbudował własny nadajnik małej mocy. Pierwszą Łączność przeprowadził z Alfredem SP3PJ.(sk)

Kolejnym etapem pracy było „radiowe Centrum Nadawcze -Przebędowa. W 1973 roku ukończył trzy letni kurs w Izbie Rzemieślniczej w Poznaniu i otrzymał tytuł ”Mistrz tele i radiotechniki”.  Przez około 20 lat w ramach LPŻ/LOK prowadził kursy telegrafii i kursy krótkofalarskie. Na swoim koncie ma setki kursantów, którzy w dużej części zostali krótkofalowcami.

W gronie tym znajdują się między innymi: SP3NK, SP3NQ (sk), SP3SL, SP3AAI, SP3AMZ. Nie był aktywnym na pasmie bo musiał zawsze pracować i to w dwóch miejscach aby utrzymać rodzinę. Zajmował się też Amatorską Radiolokacją Sportową. Był sędzią min. w zawodach „Łowy na lista w Zaniemyślu koło Poznania. Mile wspomina nieżyjących już kolegów: Jana Klewenchagena SP3AK, prof. Zdzisława Kachlickiego SP3PK i Eugeniusza Kulewiaka SP3ND. W latach osiemdziesiątych dom przy Kmicica nr 4 rozbudował i mieszka w nim do dnia dzisiejszego. W 1988 roku przeszedł na emeryturę.

Za działalność społeczną wyróżniony został przez Wojewodę medalem „Za zasługi dla województwa Wielkopolskiego” i przez prezydenta miasta medalem ”Za zasługi dla rozwoju Poznania”

Edmund Gaworzewski zmarł w dniu 8.03.2018 r. i pochowany został na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.(Pole 6, rząd 8 nr grobu 288)

 

SP3CUG, SP3SL