TADEUSZ PALCZYŃSKI SP6SD (1899-1993)

Szczegóły: Kategoria: Sylwetki; Opublikowano: poniedziałek, 04, czerwiec 2018 11:16; Grzegorz Walichnowski; Odsłony: 975

Tadeusz Palczyński urodził się 24.08.1899 r w Nowym Targu. Elektrotechniką i łącznością radiową interesował się w okresie nauki w gimnazjum a miało to miejsce przed I Wojna Światową. Praktycznym przejawem zainteresowań była budowa dzwonków elektrycznych, telefonów czy nadajników iskrowych. Skończył szkołę o kierunku księgowość/bankowość.Dla Tadeusza jedyną dostępną literaturą z tej dziedziny były broszurki techniczne wydawane nakładem księgarni B. Kotuli w Cieszynie.W latach 1917-1921 służył w armii zaborczej na froncie włoskim a następnie w Armii Polskiej na froncie wschodnim. W 1923 osiedlił się w Łodzi i tam pracował do 1939 r. W 1924 roku ukazał się na rynku dwutygodnik „Radjo-Amator”. Po zapoznaniu się z treścią pisma odżyły dawne zainteresowania Tadeusza.

Zaczął budować odbiorniki radiowe. W kolejnych numerach dowiedział się o krótkofalarstwie. Nawiązał kontakt z ówczesnym sekretarzem Lwowskiego Klubu Krótkofalowców inż. Janem Ziembickim TPAR, SP6FZ

Został członkiem LKK i jako pierwszy krótkofalowiec z okręgu łódzkiego. W 1926 r. otrzymał z klubu znak TPCY a później SP3CY, który używał do października 1931. Następnie z Ministerstwa Poczt i Telegrafów jako pierwszy w okręgu otrzymał zezwolenie ze znakiem SP1BC. Po otrzymaniu znaku zbudował odbiornik 0-V-1 w układzie Schnell,a a nadajnik na bazie lampy głośnikowej w układzie Hartley,a. Szybko opanował umiejętność odbioru i nadawania telegrafii. Pierwszą łączność nawiązał ze stacja białoruską co dało mu jak pisze w swoich wspomnieniach, wielkie przeżycie.

Pierwsza niezapomniana łączność stała się przyczyną pozostania Tadeusza z krótkofalarstwem do ostatnich dni. Osiągał dobre wyniki zarówno w zaliczaniu dx-ów jak i w zawodach krótkofalarskich. Zdobył WAC jako dziesiąty Polak Wtenczas otrzymał z Ministerstwa Poczt i Telegrafów jako pierwszy w okręgu zezwolenie ze znakiem SP1BC. Z czasem udoskonalał swoje urządzenia. Zbudował nadajnik w układzie MO-FD-PA i CO-FD-PA z mocą 50 W. Używał anteny Zeppelin. Tadeusz był także wielkim społecznikiem i propagatorem krótkofalarstwa w Łodzi. Początkowo zorganizował Oddział Lwowskiego Klubu Krótkofalowców a następnie Oddział Warszawskiego Polskiego Klubu Radjo Nadawców w Łodzi. Zarówno w jednym jak i w drugim przypadku był jego prezesem.

Oddział energicznie się rozrastał do tego stopnia, że mógł zorganizować w dniu 22 października 1933 r Walne Zgromadzenie członków, na którym powołano samodzielny klub (Łódzki Klub Radjo Nadawców) jego prezesem został Tadeusz Palczyński SP1BC. Był także członkiem Komisji Technicznej i Komisji Egzaminacyjnej „ŁKRN””. W 1930 r. wraz z Romanem SP3HA zorganizował w ramach wystawy ”Philipsa” stoisko krótkofalarskie. Natomiast na Wystawie Radiowej zorganizowanej przez „Społeczny Komitet Radiofonizacji Kraju”, która odbyła się na przełomie I/II- 1938 r. w Łodzi miał swoje stanowisko, na którym krótkofalowcy a w tym Tadeusz demonstrowali swoje konstrukcje.

KP nr 4 z 1938 r pisał: ”SP1BC wystawił transceiver UKF z antena. Stacja ta umieszczona była na statywie, obok umieszczono figurkę w ubiorze przeciwgazowym z mikrofonem polowym na piersi oraz słuchawkami na głowie. Eksponat ten wzbudzał powszechne zainteresowanie”.Ten fragment wystawy obrazował praktyczne zastosowanie łączności radiowej do obrony przeciwlotniczej. W tym czasie ŁKK nawiązał współprace z Łódzką Obrona Przeciwlotniczą. Min. dzięki Tadeuszowi klub się rozrastał i prezentował coraz to wyższy poziom. Z ŁKRN wywodzą się tak znani krótkofalowcy jak prof. dr. Roman Iżykowski SP1LP (SP7HX) i Edward Kawczyński SP1DC (SP8CK- SP5CK).

W grudniu 1933 r uczestniczył w I Międzynarodowych Zawodach PZK zorganizowanych przez LKK i zdobył 4 miejsce w klasyfikacji indywidualnej stacji SP. W 1934 r uczestniczył w zawodach wewnętrznych ŁKRN i zajął trzecie miejsce . Działał także na szczeblu centralnym. Był członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej. Na Walnym Krajowym Zjeździe PZK, który odbył się 5/6.06. 1937 r. wybrany został do Sądu Polubownego. Kolejny raz prezesem ŁKRN został na II Walnym Zebraniu w dniu 10.02.1935 r. Współpracował z redakcją Krótkofalowca Polskiego. Sekretariat klubu i Biuro QSL mieściły się w mieszkaniu Tadeusza na ul. Wierzbowej 40. Na kolejnych walnych zebraniach ŁKRN tj. 22.03.1936 r. , 21.04.1938 r. , i 29.03.1939 r. ponownie zostaje wybrany prezesem klubu. Niestety wspaniale rozwijający się klub przerywa swą działalność z chwila wybuchu II Wojny Światowej.

Tadeusz jako oficer rezerwy otrzymał polecenie centralnych władz wojskowych aby udał się na wschód. W domu została jego żona i sprzęt krótkofalarski. Do ich mieszkania dotarł nieznany osobnik i zabrał radiostacje w celu jej ukrycia ale nie pozostawił pokwitowania. W sprawie radiostacji do domu Tadeusza zgłosili się też Niemcy, którzy wyznaczyli żonie kilka godzin na odnalezienie radiostacji. Dzięki energicznej akcji żony i kolegów krótkofalowców udało się odzyskać sprzęt i sprawa zakończyła się pozytywnie. W Rawie Mazowieckiej zostaje aresztowany. Poprzez więzienie w Piotrkowie Trybunalskim, Częstochowie przetransportowany został do obozu jenieckiego w Altengrabow koło Magdeburga. (stalag XI A). Kolejnym etapem była miejscowość Schildberg a na końcu Łódź.

Po powrocie do Łodzi został wysiedlony do Generalnej Guberni. Zamieszkal w Piotrkowie Trybunalskim i zaraz rozpoczął działalność konspiracyjną. W Piotrkowie prowadził punkt informacyjny, którego źródłem informacji były własne nasłuchy radiowe. W drugiej połowie 1944 r. zbiegł z transportu zorganizowanego przez Niemców w celu kopania umocnień nad Wisłą i przedostał się do Warszawy. Nawiązał kontakt z z profesorem Romanem Iżykowskim SP7HX. Został przydzielony do obsługi radiostacji „Błyskawica” w Powstaniu Warszawskim. W związku ze zniszczeniem słynnej radiostacji przeniesiony został na inny odcinek.

Mianowany został zastępcą głównego operatora radiostacji powstańczej zainstalowanej przy ul. Kruczej. Mimo problemów z zasilaniem radiostacja działała przez cały czas trwania Powstania Warszawskiego.

Po upadku Powstania Warszawskiego uciekł z kolumny uchodźców z Warszawy. I zatrzymał się u przyjaciela Waclawa. Ponikowskiego ex SP1FD y Milanwka (później SP5FD). Władysław wyposażył go w stosowne dokumenty wystawione przez Polski Komitet Opiekuńczy dotarł do Piotrkowa gdzie doczekał końca wojny.

Po wojnie osiedlił się we Wrocławiu przy ulicy Ogrodowej 10/1. Wkrótce zebrała się grupa krótkofalowców. Spotkania towarzyskie odbywały się w lokalu handlowym ze sprzętem radiowym przy Placu Solnym u Stanisława Guzika. W 1949 r. zostaje powołany do życia Oddział PZK we Wrocławiu, do którego na krótko włączony zostaje teren województwa katowickiego. Prezesem oddziału został Tadeusz SP6SD. W 1950 roku powstaje Liga Przyjaciół Żołnierza a PZK wchoniete w jej skład.

Był naczelnikiem banku PKO przy Placu Solnym/Rynek. Po przejściu na emeryturę jeszcze przez 10 lat pracował w tym banku.

W roku 1957 w wyniku reaktywacji PZK powstaje Wrocławski Klub Krótkofalowców, który jest Zalążkiem Oddziału Wojewódzkiego PZK we Wrocławiu. Tadeusz trzymał znak nasłuchowy SP6 028, a następnie w roku …...licencję- znak SP6SD. W klubie a następnie w Oddziale był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej oraz był skarbnikiem. Od 1956 do 1981 r. był członkiem zarządu i pełnił funkcje skarbnika.

Po 1981r. wspierał Zarząd Oddziału Wojewódzkiego PZK swoją wiedzą, szkolił skarbników lokalnych klubów. Zarówno w WKK jaki ZOW przez cały czas pracował społecznie. Był członkiem klubu OTC przy ZOW PZK we Wrocławiu.

Tadeusz Palczyński odznaczony został: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski(1984 r.), Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Warszawskim Krzyżem Powstańczym (1984r.) Medalem za udział w Wojnie Obronnej 1939. (1984 r.) Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984 r.)

Za bogata działalność krótkofalarska Zarząd Główny PZK nadał Tadeuszowi Honorową Odznakę PZK. (Nr 73 z 1978 r. ) Na wiosek ZG PZK otrzymał Srebrną Odznakę „Zasłużony Pracownik Łączności” i brązowy Medal za zasługi dla Obronności.

Zmarł w dniu 4.10.1993 r i pochowany jest na Cmentarzu Komunalnym w Wieliczce, (kwatera II, rząd 2, grób 9 (grobowiec rodzinny)

TNX: SP3CSD

SP3CUG, SP6AEG, SP8TK.