Piotr Śliwiak SP8EV (1909- 1980)

• 

Szczegóły

Kategoria: Sylwetki

Opublikowano: środa, 06, czerwiec 2018 10:27

Grzegorz Walichnowski

Odsłony: 1104

Piotr Śliwiak urodził się 4.07.1909 r. w Przemyślu. Tu skończył szkolę powszechną oraz uzyskał kwalifikacje w zawodzie tel-radiotechnicznym. Uczestniczył w obozie Przysposobienia Wojskowego na którym uczył się alfabetu Morsea. Od 1924-r. Należał do Lwowskiego Klubu Krótkofalowców, gdzie został mu przydzielony znak nasłuchowy PL223 a następnie w marcu 1926r, otrzymał znak SP3DO. Na wyposażeniu  miał nadajnik na lampie R-403 ok. 3 W oraz odbiornik  Schnelle 1V1 oraz antenę typu „L” z 8 metrową przeciwwagą. W dniu 4 lipca 1927 r. władze (Policyjno-Pocztowe) oplombowały mu nadajnik. Po rozprawie sądowej pomyślnie zakończonej dla Piotra mógł wrócić do nadawania. W 1929 r. jako pierwszy w LKK otrzymał oficjalne zezwolenie SP1AH wydane przez Ministerstwo Poczt i Telegrafów. W 1932 r. zainicjował powstanie pierwszego oddziału terenowego LKK w Przeyślu. Wtenczas pracował na zmodyfikowanym Hartleyu z modulatorem do pracy fonicznej własnej konstrukcji, odbiorniku audjon z lampą A-442 i anteną typy ”Levy” na pasmo 42 m.

 

Miał też zestaw do pracy terenowej w skład, którego wchodził nadajnik zasilany z prądnicy ręcznie napędzanej (250N). Przy mocy 10 W zaliczył pięć kontynentów. Do października 1931 (data zamknięcia 9 nr Krótkofalowca Polskiego) stacja przeprowadziła ( 1229 QSO. W tym czasie należał te do PKRN. Jako pracownik Wojska miał również przydzielony przez MPiT znak SP2AI ale nigdy pod nim nie pracował. Od 1929 do 1939 r. pracował w Wojskowej Składnicy Łączności nr 10 działającej przy D.O.K 10 w Przemyślu na stanowisku kierownika warsztatów teleradiomechanicznych. W Przemyślu prawdopodobnie poznał jednego z  generałów póżniejszego  dowódcy amii gen.Andersa -gen.Dinstaga. Piotr opiekował się grobem ojca generała, który spoczywa na cmetarzu żydowskim w Przemyślu. Około 1965 r Dinstag odwiedził Piotra i przywióżł mu  odbiornik komunikacyjny BC-324N, który jako pamiatka po SP8EV znajduje się u Sławka SP8NFF. W lipcu 1939 roku został zmobilizowany i przydzielony do tejże składnicy. We wrześniu wraz z całym dowództwem D.O.K.10 opuścił Przemyśl i udał się w kierunku Lwowa aby uczestniczć w jego obronie. Następnie podjął próbę przedostania się do Rumuni w czasie, której został internowany i przewieziony do obozu wojskowego w Starobielsku na terenie ZSRR .W kolejnym obozie na terenie Syberii przebywał do września 1941r. 

W wyniku porozumienia Generała Sikorskiego ze Stalinem wraz z innymi został zwolniony z obozu i wcielony do Dowództwa Wojsk Łączności w miejscowości Buzułuk koło Kujbyszewa. W organizowanym Balatonie Łączności spotkał  kilku kolegów krótkofalowców. W grupie radiotelegrafistów byli: Wacław Łapiński SP1KZ i jego brat Mieczysław SP2LM z Wilna oraz Jan Majewski SP1 MF z Wielejki. Przełozeni zlecili im  organizacje łączności radiowej i szkolenie nowych radiotelegrafistów. Piotr wraz z kolegami przerobił kilka radiostacji typu RB,które posłużyły do nawiązywania łączności pomiędzy polskimi oddziałami w południowych republikach ZSRR i Londynem. Sutuacja sprzętowa poprawiła się znacząco z chwila przybycia  do ZSRR konwojów z Anglii, które dotarły przez Murmańsk. W tym czasie dołączył hm. Marian Kędzierski SP1BP z Grodna, który przywiózł z sobą sporo literatury fachowej i lamp radiowych..

W 1942 r. Wojsko Polskie w tym Piotr przemieściło się do Iranu. Sytuacja sprzętowa uległa znacznej poprawie w związku otrzymaniem sprzętu i podzespołów ze Stanów Zjednoczonych i Anglii a jemu powierzono szkolenie łącznościowców oraz praca na radiostacji  Dowództwa II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Środkowym Wschodzie. Operatorami tej stacji byli z grona krótkofalowców także : SP2LM, SP1AH, SP1KZ oraz SP1MF. W tym czasie spotkał się z Henrykiem Szaławińskim SP2BS, Aleksem Alma SP3BE, dr Eugeniuszem Pieszczyńskim SP2LY,(byłym prezesem PZK) Spotkał się też z Tadeuszem Truszkowski SP1CS ( po wojnie OD5LX) W czasie pobytu w Italii (1944-46 r.) Był członkiem ARRL i ARI. Mieszkając w Bolonii otrzymał znak I1AZ i przeprowadził 1200 QSO z 120 krajami w pasmach 3,5,7, 14,28 56 MHz.

W czasie wojny przebywał w 3A2, 5A, AR,AP, DL, EP, F, G, GM, GI,GW,HA,HV,I,IS,IT, OK,OD, PA, SU,VU, YI, ZC6, i prawie we wszystkie republiki byłego ZSRR. Był uczestnikiem bitwy pod Monte Cassino.

Do kraju wrócił 13 maja 1947 r. wstąpił do PZK. W 1954 otrzymał znak SWL- SP8 021.Był organizatorem działalności krótkofalarskiej w Przemyślu. Jako nasłuchowiec wysłał 12300 kart QSL do 210 krajów  a otrzymał 9600 z 198 i 16 dyplomów Znak SP8EV otrzymał w 1956 r. Po 1956 r. przeprowadził ponad 20 000 QSO ze 170  podmiotami DXCC. Uzyskał 165 dyplomów w tym WAZ,WPX,WAE, ,P-65, CHC,AHC,  Po wojnie był pracownikiem ZURiT w Przemyślu. Należał do ZBOWID-u. W 1979r. wsątapił do SP OTC ( nr członkowski 26) oraz SPDXC (nr członkowski 17) Zarząd Główny PZK odznaczył go Odznaka Honorowa PZK nr 005 w roku 1973 r

Za działalność wojskową otrzymał odznaczenia i odznaki :Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Monte Cassino, Medal Wojska Polskiego, Odznakę Wojsk Łączności, Odznakę 11 Batalionu Łączności, Odznakę II Korpusu, Star of War, Star of Italy. War Medal 1939-1944, Defens Medal

Posiadał Medal za Zasługi dla Obronności Kraju i odznakę ”zasłużony dla województwa rzeszowskiego”

Piotr Śliwiak SP8EV zmarł w dniu 11.06.1980 r. i pochowany został na cmentarzu w Przemyślu.

TNX: SP3CSD,SP8NFF

SP3CUG,SP2IW,SP8TK