JERZY TADEUSZ RUTKOWSKI SP5JR 1920 - 2003- XII PREZES PZK

• 

Szczegóły

Kategoria: Sylwetki

Opublikowano: piątek, 08, czerwiec 2018 17:15

Grzegorz Walichnowski

Odsłony: 1077

 

Jerzy Rutkowski urodził się w 1920 r. Elektroniką zainteresował się prze II wojna światową. Od 1940 do 1942 studiował na Wydziale Elektrycznym Szkoły Wawelberga w Warszawie 

Brał czynny udział w konspiracji podczas II Wojny Światowej. W latach  1943-1945 był więźniem obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tam nauczył się kilku języków obcych co zdecydowany sposób ułatwiało  Jerzemu pracę w całej karierze zawodowej. W dniu 1.12.1945 r. w Raszynie  uruchomiony został nadajnik krótkofalowy, który przeniesiony został z Lublina przy jego  montażu pracował inż. Rutkowski. W dniu 10.06.1946 r rozpoczął prace w Warszawskich Radiostacjach Centralnych. Pracował przy montażu zadurzeń nadawczych w zainstalowanych w pałacyku Czetwertyńskich w Alejach Ujazdowskich 31 w Warszawie. Radiostacja Warszawa II program pojawiła się na falach eteru 1 12.1946 r. i nadano jej imię Stefana Starzyńskiego- przedwojennego prezydenta Warszawy.

 

3.10.1948 r. przeszedł do Dyrekcji Technicznej Polskiego Radia. Zaocznie studiował na Politechnice Warszawskiej. Był współautorem koncepcji technologicznej  ośrodka telewizyjnego przy ul. Świętokrzyskiej . W maju 1951 r. pracował w Radiostacji Centralnej. W 1952 r. został głównym Inżynierem a następnie dyrektorem Zespołu Radiostacji. Od maja 1952 do marca 1954 r.  zatrudniony był w zarządzie Radiostacji. W latach 50-tych równolegle pracował jako  wykładowca w Liceum Radiotechnicznym  Polskiego Radia. Od 15.03.1954 r do 31.05. 1957 r pracował w firmie  Radiostacje Warszawskie a następnie do 30.09.1958 r. w przedsiębiorstwie Państwowe Stacje Telewizyjne. w 1957 r. został dyrektorem PP Stacje Telewizyjne w Warszawie. Jednym z pierwszych zadań  dyrektora było zahamowanie nieudanego projektu Centrum Telewizyjnego na wschodniej ścianie  Pałacu Kultury. Wraz z inż.  S. Dzwoonnikiem odwiedził nowoczesne studia telewizyjne w Londynie i Paryżu.

Po powrocie wraz z kilku osobowym zespołem na ogromnym arkuszu papieru rozrysowali  układ ośrodka telewizyjnego, który po uzyskaniu lokalizacji na ul. Woronicza stawał się rzeczywistością. Wspólnie z ówczesnym wice ministrem Łączności i jednocześnie wice prezesem Komitetu ds. RiTV Konradem Kozłowskim (Prezesem PZK  w latach 1960- 1965) przekonali  i uzyskali zgodę  Prezesa  Radiokomitetu Włodzimierz Sokorskiego. Można stwierdzić, ze Jerzy Rutkowski był współautorem koncepcji budowy polskiej telewizji. W latach 1958-1963 zatrudniony był w Komitecie ds. Radia i Telewizji na stanowisku Naczelnego Inżyniera Telewizji i miał za zadanie opiekować się techniką telewizyjną w Warszawskim Ośrodku Telewizyjnym oraz pozostałych ośrodkach w kraju. Licencję ze znakiem SP5JR otrzymał w latach siedemdziesiątych Był pierwszym naczelnym inżynierem ds. eksploatacji telewizji. Funkcję ta pełnił do 1963 r. W 1964 r. przeniesiony został na stanowisko dyrektora departamentu Łączności Radiowej w ML. Prawdopodobnie naraził się pracownikom programowym lub szefostwu Komitetu ds. Radia i Telewizji.

 Gdy był  dyrektorem Departamentu Łączności w MŁ zajmował się koordynacja częstotliwości .  a w 1970 przeniesiony został do Instytutu Łączności gdzie powierzono mu pełnienie obowiązków dyrektora do czasu mianowania na to stanowisko prof. Andrzeja Zielińskiego  XII  prezesa PZK. Wtenczas został z-ca dyrektora i jego bliskim współpracownikiem. W instytucie łączności pracował do 1975 r. Był też wykładowca  z zakresu telewizji w pierwszym Wydziale Telewizyjnym w Państwowej Szkole Technicznej nr 6 w Warszawie.

W latach 70-tych   był Redaktorem Naczelnym pisma „Problemy Łączności” wydawanego przez Instytut Łączności w Warszawie. Od 1975-1983 r. pracował na rzecz Międzynarodowej Unii Telekomunikacyjnej. W znacznym stopniu przyczynił się do powstania książki „Historia radiofonii i telewizji w Polsce” autorstwa Stanisława  Miszczaka. Od 1984 -do 1987 r. ponownie pracował w Ministerstwie Łączności. Na Krajowym Zjeździe PZK w 1985 r. wybrany został Prezesem Polskiego Związku Krótkofalowców i funkcję tą pełnił do 1990 r.

W październiku 1986 r uczestniczył w historycznym spotkaniu trzech prezesów PZK a miało to miejsce w Mietniku na Zjeździe SP DXC w którym uczestniczyli jako goście prof. Andrzej Zieliński SP5LVV, płk. Anatol Jegliński SP5CM oraz mgr inż. Jerzy Rutkowski SP5JR.  Reprezentował PZK na Konferencji I Regionu IARU, która miała miejsce w Noordwijkerhout (Holandia) w dniach 12-17.04.1987 r. Konferencja powierzył Jerzemu  funkcję koordynatora wymiany informacji propagacyjnej i łączności między I Regionem IARU  i CCIR. Współtwórca  infrastruktury radia i telewizji polskiej. Ekspert gospodarki widmem częstotliwości fal radiowych ITU. Od marca 1990 r.  po 2-letniej przerwie powrócił do Ministerstwa Łączności gdzie pracował do 1998 r.

Propagator nowoczesnej technologi. Jeden z pionierów polskiej telekomunikacji Przez wiele lat w „Krótkofalowcu Polskim” zamieszczał informacje dotyczące propagacji fal krótkich.

Zmarł po długiej chorobie 25.09.2003 r. Nabożeństwo żałobne  miało miejsce  w Kościele św. Anny na  Wilanowie    w dniu 2.10.2003 r.

 

 

TNX: Syn Piotr Rutkowski,  Stanisław Miszczak – autor książki „Historia Radiofonii i telewizji w Polsce, SP8DA, SP3CSD.

 

                                                                   opr. SP3CUG, SP8TK, SP2BZR