EUGENIUSZ SILUK SP9CWF

Eugeniusz Siluk urodził się w dniu 19.01.1937 r. w Błuden- Bereza Kartuska b. województwo Brześć. Wojnę wraz z rodziną spędził pod okupacją sowiecką i niemiecką.W 1945 r. przenieśli się w rodzinne strony matki Eugeniusza do Częstochowy. W 1946 r. ojciec otrzymał pracę i skromne mieszkanie w Lublińcu i tam się osiedlili. W piątej klasie szkoły podstawowej spotkał się na lekcji fizyki z nauczycielem Marianem Ożarowskim, późniejszym SP9CWJ. Szkołę Podstawową nr 1 w Lublińcu ukończył w 1951 r. Był prezesem szkolnego koła radioamatorskiego działającego pod patronatem Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju. Członkowie koła wspierali budowę linii radiowęzłów wiejskich powiatu lublinieckiego. Eugeniusz wykazał się dużą aktywnością, co zauważone zostało przez władze SKRK. W nagrodę otrzymali dużą liczbę niesprawnych odbiorników radiowych. Części odzyskane po demontażu sprzętu służyły do budowy pierwszych odbiorników radiowych przez członków koła. W ten sposób Eugeniusz zainteresował się radioamatorstwem.W latach 1951-54 uczył się w Technikum Radiotechnicznym w Katowicach. Z tytułem technika powrócił do Lublińca i rozpoczął prace Urzędzie Telekomunikacji.

 

W latach 1957-58 odbywał zasadniczą służbę wojskową w Jednostce Wojskowej w Nowym Dworze Mazowieckim. Przez pierwsze trzy miesiące uczył się telegrafii a następnie przydzielony został do plutonu radiomechaników. Po powrocie z wojska nawiązał współpracę z Marianem Ożarowskim w celu uruchomienia klubu krótkofalarskiego w Lublińcu. Nawiązali kontakt z ZP LOK, który miał do dyspozycji sprzęt łączności radiowej min. radiostacje RBM-1. Zainteresowani mogli przeprowadzać łączności pomiędzy członkami sekcji na podstawie zezwolenia służbowego.

 W 1966 roku Eugeniusz zdał egzamin przed komisją egzaminacyjną w składzie: Krzysztof Mirosław SP9MM, Henryk Cichoń SP9ZD i Aleksander Zaria-Zarine SP9DO. Egzamin odbył się w siedzibie LOK ul. Mickiewicza. W maju 1966 r. otrzymał licencję nasłuchową ze znakiem SP9-1321. Pierwszą licencję ze znakiem SP9CWF otrzymał w 1968 r. W tym samym czasie licencje ze znakiem SP9CWJ otrzymał jego nauczyciel Marian Ożarowski. Dwóch licencjonowanych dało szanse na wystąpienie o licencję dla Harcerskiego Klubu Łączności, który wkrótce otrzymał znak SP9ZAK.  Eugeniusz wraz z kolegami SP9ABY(sk) i SP9FVL utworzyli kolejny klub, tym razem Klub Krótkofalowców PAK, który uzyskał 20.03.1974 r. zezwolenie i znak SP9PEW. Był jego pierwszym prezesem. Klub rozpoczął działalność w zakładzie „Lugamet” w Lublińcu. SP9CWF organizował dziesiątki spotkań w szkołach Lublińca i powiatu propagujących działalność krótkofalarską. Na bardzo dobry grunt trafił w Szkole Podstawowej w Sadowie.

Dyrekcja udostępniła dwa pomieszczenia i klub. Własnoręcznie budował radiostację wg. UW3DI. Dużo zainteresowanie dzieci i młodzieży stało się przyczyną rozrostu klubu. W 1981 r działalnością klubu zainteresowała się TVP Katowice. Został nakręcony film - niestety nie został wyemitowany ze względu na stan wojenny. W wyniku tego zmalało zainteresowanie młodych członków. W 1984 r. Eugeniusz uzyskał pomieszczenia w Miejskim Domu Kultury w Lublińcu, co pozwoliło na reaktywowanie klubu. Aktywna działalność organizowanie kursów krótkofalarski dało plon w postaci nowych krótkofalowców takich jak SP9LDI (sk), SP9LDH, SP9UNK, SP9UXU zięć, SP9RTK, SP9SNZ, SP9UOA, SP9UOD, SP9WZK, SQ9FVA wnuczka, SQ9FVG wnuk, SQ9HHW, SQ9QLL, SQ9FVE, SQ9DXA.

W dniu 19.05.1999 roku Eugeniusz zorganizował w Miejskim Domu Kultury wystawę radioodbiorników i urządzeń krótkofalarskich, a TVP Katowice nagrała program, który tym razem został wyemitowany. W 1999 r. przy pomocy Mariusza SP9MRP uruchomił się na SSTV i z nim przeprowadził pierwszą łączność. Przez kilka lat aktywności tą emisją przeprowadził 2400 łączności. Prowadzenie klubu zakończył w 2001 r. Niestety po 1,5 roku klub, pod nowym kierownictwem, zaprzestał swej działalności. W 2014 r. klub został reaktywowany, a Eugeniusz znów został wybrany prezesem. Stan zdrowia nie pozwalał mu jednak na aktywna działalność i pałeczkę przekazał koledze SP9TDX. Ostatnim zakładem pracy Eugeniusza było Przedsiębiorstwo Energetyczne Naprawy Maszyn Energetycznych w Lublińcu. Na emeryturę przeszedł w 1987 roku.

Uczestniczył w wielu zawodach krótkofalarskich. W 1973 r. zajął 3 m. w „Manifeście PKWN” i 1 m w „Harcerskiej Fali”. Zawody Oświęcimskie 1977 ukończył na 5 m. W Zawodach Koszalińskich, które odbyły się 16.03.1978 r. zajął 12 m. W SPDXC 1978 roku na SSB w paśmie 3,5 MHz sklasyfikowany został na 41 m. a w 1983 -27 m. W zawodach Tarnowskich 1980 w grupie stacji powyżej 50W zajął 10 m. W Zawodach Jarosławskich 1980 r. uplasował się na 8 m. W tym samym roku, ale w Zawodach Zielonogórskich również był na 8m. W zawodach „Silesia 1980” Eugeniuszowi przypisane jest 3 m. Zawody CQ TEST 40, które odbywały się w 1980 r. wykazany był na 8 pozycji. Zawody z okazji Dnia Energetyka 1980 ukończył na drugiej pozycji. Także 2 miejsce zajął w Harcerskiej Fali 1998 r.  W 1998 r zdobył 1 miejsce w zawodach z okazji Dnia Łącznościowca. W zawodach głogowskich 1998 roku zajął 2 m. Na 1 m sklasyfikowany został w zawodach „Dzień Nauczyciela” w 2000 r. Pierwsze miejsce zdobył w Zawodach Tarnowskich w grupie stacji SSB w 2000 r. W „Harcerskiej Fali 2000” zajął 1 m. W Krajowych Zawodach SSTV 2004 organizowanych przez Leszczyński Klub Krótkofalowców zajął 2 m.

 Jest członkiem SP OTC (nr członkowski 140). Dotychczas przeprowadził ponad 67 000 łączności. Krótkofalarstwu poświęcił cały swój zapał, energię i wiele wolnego czasu. Wychował wielu krótkofalowców, a w tym gronie jest zięć i wnuczka i wnuczek. Za duże zaangażowanie i aktywność Zarząd Główny PZK nadał Eugeniuszowi  13.05.2017 r. Honorową Odznakę PZK (nr 986). Gdy był jeszcze uczniem w 1952 r. otrzymał brązową odznakę „Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju”. Posiada też Srebrną Odznakę „Zasłużony dla Energetyki”.

TNX: SP9CWF

opr. SP3CUG, SP2BZR, SP9HTY