JACEK MARCZEWSKI SP5EAQ
- Szczegóły
- Kategoria: Sylwetki
- Opublikowano: poniedziałek, 16, marzec 2020 19:56
- Grzegorz Walichnowski
- Odsłony: 1100
Jacek Marczewski SP5EAQ urodził się 29.01.1953r. w Warszawie. Po ukończeniu szkoły podstawowej naukę kontynuował w XVI Liceum Ogólnokształcącym im. Stefanii Sempołowskiej na warszawskim Żoliborzu, które ukończył w 1971 r. W drugiej klasie liceum wstąpił do Klubu Krótkofalowców Pałacu Młodzieży SP5PKN, który prowadzili Henryk Misior SP5PM a następnie Stanisław Mościbroda SP5PQ. Egzamin na świadectwo uzdolnienia zdawał przed komisją PZK w skład której wchodził m.in. Wacław SP5WL.
Licencję kategorii drugiej otrzymał w 1969 r. ze znakiem SP5EAQ. Wówczas mieszkał na ulicy Stołecznej (obecnie Ks. Popiełuszki) w Warszawie. Przez dwa lata sporadycznie przeprowadzał lokalne łączności w pasmie 2m. W 1972 r. otrzymał zezwolenie kategorii pierwszej. Pracę na falach krótkich rozpoczął przy użyciu zrobionego przez siebie tranzystorowego transceivera na pasmo 20m wraz wzmacniaczem na lampie G-807 o mocy 20W. Jego pierwszą anteną była W3DZZ z trapami wykonanymi przez Krzysztofa SP5HS. Na takim sprzęcie zrobił w ciągu kilku lat 250 krajów używając wyłącznie emisji SSB. W kolejnych latach używał GP na 14 MHz, a następnie 3 elementową Yagi na to samo pasmo. W późniejszym okresie zbudował antenę Qubical Quad na pasma 10,15 i 20m. Jego pierwszym fabrycznym transceiverem był FT 101ZD. Po uzyskaniu zezwolenia na pracę z mocą 250 W używał jako PA wzmacniacza wykonanego przez Mirka SP5ENA na trzech popularnych wtenczas lampach GU50.
Po skończonych studiach na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej, w 1977r., został powołany do służby SOR w Centralnym Ośrodku Szkolenia Służby Uzbrojenia i Elektroniki w Olsztynie, gdzie uzyskał stopień podporucznika rezerwy. Od roku 1980 do dnia dzisiejszego jest członkiem SPDXC (nr 257). W 1989r. uzyskał dyplom DX Honor Roll, a w 2007 - za przeprowadzenie potwierdzonych łączności na SSB z wszystkimi podmiotami DXCC - Honor Roll #1. W tych latach taki dyplom zdobyty przy użyciu emisji SSB był w Polsce rzadkością. W latach 1990-1994 na prośbę Krzysztofa SP5HS został przedstawicielem łącznikowym PZK w I Regionie IARU.
Po swoim ślubie, w 1994 r. uruchomił się w nowym miejscu zamieszkania na ulicy Narbutta w Warszawie skąd przez trzy lata pracował na pasmach bardzo sporadycznie używając anteny GP i niewielkiej mocy. Jednocześnie w latach 1995 do 1999 r. w miesięczniku „Świat Radio” prowadził stałą rubrykę „Internet i Krótkofalarstwo” - kilkadziesiąt artykułów Jacka w znaczący sposób przybliżyło polskim krótkofalowcom zagadnienia techniczne raczkującego wówczas Internetu. Przez kilka kadencji był członkiem Komisji Rewizyjnej SPDXC.
W 1997 r. opuścił Warszawę i przeniósł się do wybudowanego domku jednorodzinnego w Jazgarzewszczyźnie w gminie Lesznowola. Tam na początku postawił własnego wykonania QQ na pasma 10-15-20m na dwudziestometrowej kratownicy a później TH11-DX (Hy-Gain). Kolejno pracował na trancseiverach TS930 oraz ICOM 746PRO ze zbudowanym przez siebie wzmacniaczem 400 W na lampie Q-04. Obecnie używa K3 (Elecraft) ze wzmacniaczem konstrukcji amatorskiej o mocy 500W (na tranzystorach FET). Pod znakiem SP5EAQ przeprowadził około 25 tysięcy łączności prawie wyłącznie emisją SSB.
Znak SP5EAQ dla krótkofalowców DX-menów całego Świata kojarzony jest z aktywnością w ramach wypraw do ciekawych miejsc - głównie na południowy Pacyfik. Wyprawowych łączności pod indywidualnymi znakami ma w logu prawie 100 tysięcy.
Pierwszą wyprawą zorganizowaną przez Jacka była aktywność z Chatham Islands. Do składu ekipy Jacek zaprosił Wojtka SP9PT, Marka SP9BQJ oraz Józka SP9-31029. Na okoliczność wyprawy kupuje TRX IC 718 i modyfikuje go. Nabył także tranzystorowy wzmacniacz mocy domowej roboty, który używa do dziś. W przygotowaniach sporo pomaga Roman ZL2DZ (ex SP3MIH) mieszkający w pobliżu Wellington (nowa Zelandia). To właśnie Roman w drodze powrotnej zorganizował zwiedzanie Północnej Wyspy dla całej ekipy. Lecieli po trasie Warszawa-Londyn-Sydney-Wellington. Ostatni odcinek trasy to blisko trzygodzinny lot małym samolotem Convair 580 z Wellington do Chathams. W dniu przylotu instalują pierwsze anteny i po kilku godzinach Jacek zaczyna pracę w paśmie 20 m (SSB). Wojtek i Marek używają własnych znaków /ZL7. Dużym zainteresowaniem cieszyła się zwłaszcza aktywność Wojtka w pasmie 160m. Jacek podczas wyprawy (5-18 października 2007 roku) pod znakiem ZL7/ SP5EAQ przeprowadził blisko 6 tysięcy łączności.
Wirus dxpedycyjny zadziałał i od tego czasu Jacek zaczął cyklicznie organizować małe „walizkowe” ekspedycje. Następna miała być Rotuma, ale wobec zawieszenia połączenia lotniczego z tą wyspą wybór padł ostatecznie na Fiji (OC-016). Na tę wyprawę pojechał z bliskim przyjacielem, znakomitym dxmanem specjalizującym się na 160m - Jackiem SP5DRH (3D2KJ). Jak zwykle mieli znaki indywidualne. Jacek posługiwał się znakiem 3D2MJ i w dniach 1.10 do 28.10. 2009 r. nawiązał 10 tysięcy QSO na SSB.
Potem, z tym samym partnerem, było Western Kiribati skąd pod znakiem T30AQ był czynny od 1 do 16 marca 2011 r. W tym okresie przeprowadził 11 tysięcy łączności. Jacek SP5DRH pracując pod znakiem T30RH zrobił na tej wyprawie pierwsze na świecie QSO na 160m pomiędzy T30 a Anglią (trasa wyjątkowo trudna nad biegunem północnym).
Pierwszą samodzielną aktywnością była natomiast wyprawa do Królestwa Wysp Tonga (OC-049). Organizowanie wyprawy mającej pracować z jednym operatorem na wielu pasmach była dużym logistycznym wyzwaniem jeśli chodzi o wybór i transport anten. Jacek w dniach 26 marca do 15 kwie6tnia 2013 r. pracował pod znakiem A3EAQ i zrobił ok. 11 tys. QSO. Miał do dyspozycji transceivery K3 i K2 (rezerwa) oraz tranzystorowy wzmacniacz mocy. Anteny GP5 (produkcji SP7GXP) oraz GP na 7 i 3,5 MHz. Jak zwykle konkretne QTH było wybrane jak najbliżej oceanu i z otwarta przestrzenią na północ. Takie położenie jest najkorzystniejsze dla wypraw z rejonu południowego Pacyfiku.
W 2014 r. Jacek wspólnie z Marcinem SP5ES (używającym podczas wyprawy znaków ZK3E, 5W0AG) wybrali się na kolejną aktywność tym razem z Tokelau. Wyzwaniem było uzyskanie zezwolenia na pobyt i nadawanie z terytorium, na którym lokalne przepisy i zwyczaje wykluczają turystykę. Przy pomocy miejscowego członka starszyzny, który uprzednio pełnił funkcję Prezydenta udało się jednak wyprawę zorganizować. Jacek pracując pod znakiem ZK3Q nawiązał 14 tysięcy łączności. Po drodze na Tokelau pod znakiem 5W0AF przeprowadził 3 tysiące QSO z Samoa.
Rok 2015, to samodzielna aktywność na z Południowych Wysp Cooka, gdzie przebywał przez dwa tygodnie w październiku przeprowadzając pod znakiem E51EAQ (10 tys. QSO) Wcześniejsze plany były inne (Cocos-Keeling) ale nagła śmierć VK6DXI, który miał być Jacka partnerem wymusiła zmianę planów. Na wyposażeniu wyprawy był transceiver K3 oraz wzmacniacz i skrzynka antenowa. Antena, to 12-metrowy maszt Spiderbeama z bloczkiem do wciągania pionowych drutowych dipoli z wymiennym układem dopasowującym w miejscu podłączenia feedera. Z Wysp Cooka (podobnie jak z innych lokalizacji) Jacek starał się pracować także w zawodach SSB (o ile takie były w trakcie jego aktywności). W tym przypadku wystartował w zawodach CQWWDX SSB, gdzie przeprowadził ponad 2 tys. łączności w paśmie 20 m, uzyskując 853 468 punktów i zajął 7 miejsce na świecie (pierwsze z Oceanii) w kategorii SO-HP.
Na przełomie marca i kwietnia 2017 r. Jacek wraz Markiem SP7DQR (znak na T2 - T2QR) uczestniczył w wyprawie do Tuvalu, jednego z najmniejszych w pełni suwerennych państw świata. Jacek pod znakiem T2AQ nawiązał około 6 tysięcy łączności. Na przełomie października i listopada 2019 r. z Norfolk Island pod znakiem VK9NE zrobił na SSB ok. 5 tysięcy QSO. W ekspedycji tej uczestniczyli też Przemek SP7VC (jako VK9NC) oraz Marcin SP5ES (VK9NG).
Oprócz wypraw z południowego Pacyfiku Jacek w 2005 r. dwukrotnie odwiedził Albanię skąd pod znakiem ZA/SP5EAQ pracował w dniach 22-26 czerwca oraz od 25 listopada do 15 grudnia (7 tys. QSO). Nadawał też z kilku krajów europejskich, choć były to raczej wydarzenia o charakterze towarzyskim. W trakcie wielokrotnych pobytów naukowych na Politechnice w Monachium używał niemieckiego znaku DJ0XI.
Do grona bliskich krótkofalarskich przyjaciół zalicza m.in. Mirka SP5ENA, Jacka SP5DRH, Ryszarda SP5EWY, Piotra SP5CFD (SK), Jankę SP5GMM oraz Jana DJ8NK. Przez cały czas pracy zawodowej (od czasów ukończenia studiów) zatrudniony jest w Instytucie Technologii Elektronowej w Warszawie (obecnie w Oddziale ITE w Piasecznie). Aktualnie jest Zastępcą Kierownika Zakładu Technologii Mikrosystemów Nanostruktur Krzemowych. Ponadto wchodzi w skład Rad Naukowych kilku instytutów badawczych. Napisał sto kilkadziesiąt prac naukowych cytowanych kilkaset razy. Jest profesorem nauk technicznych. Jego specjalnością jest fizyka przyrządów półprzewodnikowych i technologia ich wytwarzania. Za działalność naukową wyróżniony został w 2016 r. Złotym Krzyżem Zasługi.
TNX: SP5EAQ,
SP3CUG,SP2BZR, SP6AEG, SP8DA, SP8TK SP9BQJ