Wacław Łukaszewicz SP5WL (1927-2014)
- Szczegóły
- Kategoria: Sylwetki
- Opublikowano: wtorek, 28, kwiecień 2020 09:35
- Grzegorz Walichnowski
- Odsłony: 752
Wacław Łukaszewicz SP5WL urodził się 24.08.1927 r. w Mońkach w województwie białostockim. Pochodził z rodziny kolejarskiej. W 1939 roku, po śmierci matki, przenosi się wraz z rodziną na Litwę. Jako piętnastoletni chłopak czynnie uczestniczył w akcjach sabotażowych na wileńskiej kolei. Po ponownym wejściu Armii Czerwonej na Litwę w połowie lipca 1944 roku wcielony został do wojska. Jednak w związku z zatrudnieniem na kolei, jako jednostki zmilitaryzowanej, został zwolniony. W 1945 r. wyjechał jako repatriant do Rhm Wacław Łukaszewicz SP5WL (1927 – 2014)zepina na ziemiach odzyskanych. W sierpniu 1946 r. wstąpił do 1 Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego w Sulęcinie W 1948 r. powołany został do obycia zasadniczej Służy Wojskowej.
W 1955 r. przez 11 miesięcy był członkiem Polskiej Misji w Komisji Nadzoru Państw Neutralnych w Korei. W 1956 r. rozpoczął pracę w Zarządzie Głównym Aeroklubu Polskiego. Zatrudniony został na stanowisku starszego inspektora ds. łączności radiowej lotnictwa sportowego. Przez wiele lat był członkiem Państwowej Komisji Egzaminacyjnej PZK.
Uzyskał znak nasłuchowy SP5-110. W 1958 roku otrzymał zezwolenie amatorskie i znak SP5WL. Był członkiem Państwowej Komisji Egzaminacyjnej ds. Łączności lotniczej i ds. Służby Radiokomunikacji Amatorskiej. W czasie XI Szybowcowych Mistrzostw Świata w 1968 r. jakie miały miejsce w Lesznie pełnił funkcję Inspektora Łączności Radiowej. Wielokrotnie w czasie wizyt w jednostkach terenowych AP odwiedzał kluby krótkofalarskie.
W czasie pobytu w Centrum Wyszkolenia Lotniczego w Lesznie gościł w Harcerskim Klubie Łączności SP3ZAH w Lesznie, którego członkiem w tym czasie był Jurek SP3CZA szybownik (później SP5CZA kapitan i instruktor w PLL „LOT”). W listopadzie 1969 r. uzyskał świadectwo radiotelegrafisty w służbie lotniczej. Pracę etatową w AP zakończył w 1970 r.
W latach 70-tych kilka kadencji był sekretarzem ZOW PZK w Warszawie. Był współinicjatorem uruchomienia okolicznościowej radiostacji SQ5Z w czasie odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie. Od listopada 1976 r. był instruktorem ZHP. Pierwszy stopień instruktorski przewodnika otrzymał w dniu15.02.1977 r. a rok później mianowany został na stopień podharcmistrza.
Od 1977 do 1979 r. kolejne pełnił funkcje instruktora Komendy Chorągwi a następnie przez 20 lat był kierownikiem Inspektoratu Łączności i Radiolokacji Amatorskiej w KCH ZHP. W 1979 r. uczestniczył w specjalnościowym obozie Stołecznej Komendy Chorągwi ZHP w Lisznej koło Cisnej. W 1980 otrzymał stopień harcmistrza. Był zastępca szefa łączności w sztabie „Operacji Bieszczady 40” (1977, a rok później szefem łączności tej operacji. Współorganizował VI i XI Centralne Manewry Techniczno-Obronne ZHP.
Po jego doświadczonym okiem odbywały się chorągwiane zawody pn. „Służbowa Łączność Radiowa” Wielokrotnie prowadził szkolenia dla łącznościowców ZHP. Również wielokrotnie był sędzią głównym Mistrzostw Polski w Radiopelengacji Sportowej. Oraz zawodów o „Puchar Syrenki”. Był sędzią I klasy Polskiego Związku Radiopelengacji Sportowej, którego był aktywnym działaczem.
Organizował i przeprowadzał obozy szkoleniowe. W latach 1980-81 był komendantem obozu szkoleniowego SKCH ZHP, który zlokalizowany był w Muszakach. Na obozie Hufca Warszawa Praga Północ w Selwie (1982) był szefem szkolenia specjalnościowego. Na corocznych obozach (1983-1986) tego Hufca w Kurkach w dawniejszym województwie olsztyńskim organizował łączność przewodową pomiędzy podobozami.
W 1985 r. uzyskał uprawnienia kombatanta nadane przez Zarząd Wojewódzki Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
W 1988 roku na obozie KCH ZHP w ramach Zlotu Grunwaldzkiego Marszałek Sejmu Maciej Płażyński wręczył Wacławowi Złoty Krzyż Zasługi.
Był współorganizatorem akcji „Nieprzetarty Szlak” dla dzieci niepełnosprawnych w Helenowie k/ Warszawy. Zapewniał łączność podczas dużych imprez organizowanych przez Chorągiew Stołeczną ZHP. Współpracował z Centralnym Ośrodkiem Łączności ZHP w Łosicach.
Pomagał organizować Harcerskie Kluby łączności na terenie Chorągwi Stołeczne w tym HKŁ SP5ZIP, który po jego śmierci nosi im. „hm. Wacława Łukaszewicza SP5WL”.
Poczynając o pierwszej rocznicy śmierci Wacława klub ten organizuje w dniu 16 kwietnia każdego roku zawody krótkofalarskie pod nazwą „Memoriał SP5WL”.
Po przejściu na emeryturę pracował w Ośrodku Wychowawczym na Nowym Rynku w Warszawie.
Poniższe zestawienie odznaczeń, medali i odznak ilustruje bogatą działalność zawodową i społeczną:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1987),
Złoty Krzyż Zasługi (1988),
Srebrny Krzyż Zasługi (1969),
Krzyż Zasługi dla ZHP(1975),
Złoty Krzyż Zasługi dla ZHP((1999),
Złoty medal „Za Zasługi dla obronności kraju (1987),
Srebrny medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1970),
Brązowy medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1966),
Srebrna odznaka „ Za zasługi dla Obrony Cywilnej” (1987),
Złota Odznaka” Zasłużony Pracownik Łączności” (1975),
Srebrna Odznaka za Zasługi w zwalczaniu powodzi (1970),
Honorową Odznakę PZK (2005),
Honorową Odznakę Ruchu Przyjaciół Harcerstwa (1970),
Odznakę Zasłużonego Działacza lotnictwa Sportowego (1971),
Odznakę ”Zasłużony Bieszczadom”,
Złotą odznaką ”Za zasługi dla Warszawy” (1982),
Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz LOK” (1988),
Medal pamiątkowy ”W Uznaniu Zasług w współpracy z Wyższą Oficerską Szkolą Lotniczą w Dęblinie (1990).Wacław Łukaszewicz zmarł w dniu 16.04.2014 r i pochowany został w rodzinnym grobie na cmentarzu w Kolnie. W każdą rocznicę Jego śmierci na prośbę członków HKŁ SP5ZIP harcerze z Hufca ZHP w Kolnie na grobie Wacława zapalają znicz.
TNX: KH ZHP, SP5UAR, SQ5VJA, SP9LDB