EUGENIUSZ PIESTRZYŃSKI ex SP2LY (1887-1962) IV PREZES PZK

Eugeniusz Piestrzyński ex SP2LY urodził się 18.12.1887 r. w Kaliszu. Tam też uczęszczał do gimnazjum. W 1906 r. maturę zdawał w Gimnazjum Św. Anny w Krakowie.

 

W tym samym roku rozpoczął studia lekarskie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dyplom uzyskał w 1912 r. Do 1914 r. pracował w klinice Aleksandra Rosseta i tam robił specjalizację z ginekologii i położnictwa.

Podczas I Wojny Światowej był kolejno lekarzem batalionowym, pułkowym i komendantem szpitala polowego I Brygady Legionów Polskich. W dniu 14.07.1917 r. jako oficer 5 Pułku Piechoty III Brygady stacjonującego w Zegrzu Południowym kpt. Piestrzyński odmówił złożenia przysięgi Niemcom i Austro-Węgrom. W dniu 22 .07.1917 r. osadzony został w obozie dla internowanych oficerów legionowych w Beniaminowie (koszary w Białobrzegach). Z obozu wyszedł w sierpniu 1918 r. Od 1918 r. był osobistym lekarzem Józefa Piłsudskiego oraz Komendantem Szpitala Zapasowego nr 2 w Warszawie. Należał do grona najbardziej zaufanych oficerów Józefa Piłsudskiego. W 1919 r. mianowany został na stopień podpułkownika. Był świadkiem testamentu sporządzonego przez Komendanta Józefa Piłsudskiego w 1919 r. Wraz ze swoim przyjacielem, późniejszym generałem Bolesławem Wieniawą Długoszewskim w 1921 r., byli świadkami na ślubie Józefa Piłsudskiego z Marią Szczerbińską. Był Wiceministrem Pracy i Opieki Społecznej w rządzie Sławoja Składkowskiego. Od 1923 r. pracował jako lekarz, a następnie był Komendantem VIII Szpitala Okręgu Wojskowego w Toruniu.

 

Służbę wojskową zakończył w 1925 r. i pracował na stanowisku ordynatora działu położniczego Kasy Chorych i dyrektora szpitala w rodzinnym Kaliszu. W 1927 r. został Dyrektorem Służby Zdrowia w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Bardzo mocno zaangażował się w działalność w zakresie higieny i zwalczania gruźlicy. Gdy był przewodniczącym Centralnej Komisji Balneologicznej postawił na rozwój miast o charakterze uzdrowiskowym jak Ciechocinek, Krynica i Muszyna. W marcu 1937 r. otrzymał licencję krótkofalarską ze znakiem SP2LY. Podczas Walnego Zgromadzenia PZK w Warszawie w dniach 5-6.06.1937 r. został wybrany Prezesem Polskiego Związku Krótkofalowców. Został przewodniczącym prezydium zgromadzenia przez aklamację. Na Walnym Zebraniu przedstawił propozycję treści telegramu do Prezydenta RP, Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych oraz do Ministra Poczt i Telegrafów, które zostały przyjęte z dużym aplauzem.

Kolejny raz wybrany został prezesem na Walnym Zgromadzeniu, które odbyło się w Bydgoszczy w dniach 5-6.06.1938 r. i funkcję tą piastował do wybuchu II Wojny Światowej. Wówczas mieszkał w Milanówku przy ul. Piłsudskiego 50. W czasie zebrania zwrócił się z apelem do młodzieży o wstępowanie do PZK, które może być przygotowaniem do obrony Kraju. W latach 1937-39 nastąpił znaczny wzrost zainteresowania działalnością krótkofalarską, nie tylko społeczeństwa ale i czynników państwowych. Powstały nowe kluby tj. Morski Klub Krótkofalowców i Śląski Klub Krótkofalowców. Natomiast w fazie organizacyjnej był Lubelski Klub Radionadawców na bazie PKRN. PZK zwrócił się do MPiT o zmianę przepisów dot. zakazu pracy krótkofalowców w eterze, w godzinach emisji radiofonii państwowej. Motywując to obecnie powszechnie używanym sprzętem radiowym odpornym na zakłócenia. Władze Państwowe odnosiły się do ruchu krótkofalarskiego w sposób pozytywny, okazując pomoc w bardzo szerokim zakresie. Dzięki otrzymanej subwencji z MPiT oraz Ministerstwa Spraw Wojskowych, Zarząd Główny PZK zwrócił się o pomoc w sprowadzeniu najnowszego sprzętu krótkofalarskiego, w tym podzespołów radiowych z USA . Władze Państwowe wyrażając zgodę, zwolniły jednocześnie zakupiony sprzęt z cła. Pomoc ta umożliwiła klubom i krótkofalowcom zaopatrzenie się w nowoczesny sprzęt i podzespoły radiowe, w tym lampy nadawcze. Akcja sprowadzania sprzętu z USA prowadzona była dwukrotnie. Wspólnie z wojskiem prowadzone były systematyczne kursy radiowe i radiooperatorskie. Kluby brały udział w wystawach radiowych organizowanych przez samorządy lokalne. Nastąpiła ścisła współpraca z Obroną Przeciwlotniczą i Gazową, Strażą Pożarną, Pogotowiem Ratunkowym i Strażą Graniczną w zakresie wykorzystania krótkofalowców w zapewnieniu łączności radiowej, stałej i ruchomej. Poczynania te były bacznie analizowane przez czynnikipaństwowe pod kątem obronności kraju. Pod koniec 1938 r. ZG PZK w porozumieniu z Min. Spraw Wojskowych ustalił zawody krajowe „Bądź Gotów”, które w każdej chwili mogły być ogłoszone przez stację centralną SP1ZK. Wiosną 1939 r. na wniosek ZG PZK po raz pierwszy w historii krótkofalarstwa polskiego, odznaczenia państwowe - srebrny Krzyż Zasługi za działalność organizacyjną otrzymali: SP1AR ze Lwowa i SP1JJ z Gdyni. Bez cienia wątpliwości można przyjąć, że te nowatorskie i korzystne dla PZK rozwiązania to w dużej mierze zasługa Prezesa PZK SP2LY. Niestety w połowie sierpnia 1939 r. ukazało się zarządzenie MPiT nakazujące krótkofalowcom demontaż wszelkich urządzeń i anten oraz zwrotu licencji. Czego to konsekwencją była ostra krytyka władz wojskowych przewidująca udział krótkofalowców i ich sprzętu do celów obronnych w ramach OPL.

Był zaangażowanym społecznikiem. Powierzono mu funkcję Prezesa Polskiego Związku Przeciwgruźliczego, a w latach 1932-1939 Polskiego Towarzystwa Higienicznego. Kierował także Międzynarodowym Towarzystwem Przeciwgruźliczym. Pracował w Związku Legionistów Polskich. Na początku wojny był szefem służby zdrowia II Korpusu WP.

Po kapitulacji opiekował się żołnierzami polskimi, którzy zostali internowani w Rumunii. W kolejnych latach działał we Francji i Wielkiej Brytami. Na wyspach w randze generała mianowany został Komendantem Szpitala Wojskowego. Po powrocie do kraju, podobnie jak w wielu innych przypadkach, władze PRL-u nie uwzględniły jego wiedzy, doświadczenia i zasług. W latach 1947-1962 pełnił funkcję szkolnego nadinspektora w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej Śródmiejskiej Rady Narodowej w Warszawie.

 W uznaniu zasług Eugeniusz Piestrzyński otrzymał: Order Virtuti Militari (nr 6148), Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Krzyż Niepodległości, Krzyż Kawalerski ODP, Krzyż Komandorski ODP, Order Gwiazdy Rumunii, Odznakę Honorową PCK I Stopnia. Był honorowym obywatelem Ciechocinka, Muszyny i Krynicy. Otrzymał tytuł Honorowego Członka Polskiego Czerwonego Krzyża.

Płk. dr. Eugeniusz Piestrzyński zmarł 5.05.1962 r., a pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 67, rząd 2 grób nr 10)

Tnx: Mirosław Pakuła V-ce Prezes ŚZPŻŁ, Andrzej Rosciszewski, SP9ENO

 

                                                                                  opr. SP3CUG, SP8TK. SP8GSC (korekta)