WŁADYSŁAW HEPKE SP4BPH

Władysław Hepke  SP4BPH urodził się 18.08.1949 r. w Olsztynie. Mając 10 lat zbudował swój pierwszy prosty odbiornik detektorowy. W tym samym czasie potrafił też dokonać modernizacji w odbiorniku radiowm zainstalowanym w rodzinnym domu w wyniku czego przestał działać. 

Na drogę krótkofalarską trafił dzięki Milanowi Rzepkowskiemu SP4AFK, który zamieszkał w tym samym domu co Władek. Sygnały telegraficzne stacji Milana odbierał na swoim odbiorniku detektorowym. Gdy miał 12 lat był kuracjuszem sanatorium w Ciechocinku, a tam okazyjnie nabył w kiosku miesięcznik „Radioamator i Krótkofalowiec” gdzie znalazł adres Zarządu Głównego Polskiego Związku Krótkofalowców. Napisał list do ZG, a ten przesłał go do ZOW PZK w Olsztynie. Za kilka dni gościł już w mieszkaniu SP4AFK. Później dotarł do siedziby ZOW PZK w Olszynie i Warmińskiego Klub Krótkofalowców, który mieścił się w tym samym pomieszczeniu.

 

W dniu 1.03.1965 r. został członkiem PZK i otrzymał znak nasłuchowy SP4-6075. Pierwsze nasłuchy w paśmie 7 i 14 MHz przeprowadzał na radioodbiorniku „Tatry”. Z podzespołów demobilowych dostępnych w klubie konstruował odbiorniki krótkofalowe. Były to odbiorniki reakcyjne, jedno i dwu stopniowe, a następnie także odbiorniki superheterodynowe.

W sierpniu 1965 r. brał udział w obozie harcerskim zorganizowanym przez Komendę Hufca ZHP w Olsztynie, na którym szkoleni byli przyszli instruktorzy harcerskiego pionu łączności. Zajęcia prowadzili Milan Rzepkowski SP4AFK, Edward Kisielewicz SP4WG i Józef Załucki.

Ostatnim akcentem kursu był egzamin na świadectwo uzdolnienia, który zaliczył bez problemu.

W skład komisji egzaminacyjnej wchodzili Edward Kisielewicz SP4WG, Milan Rzepkowski SP4AFK, Władysław Koscień SP4NL.

Wystąpił o upragniona licencję. W marcu 1966 r. otrzymał zezwolenie kat. II ze znakiem SP4BPH.

Działalność krótkofalarską pod swoim znakiem rozpoczął od UKF-u. Gdy miał 18 lat rozpoczął pracę zawodową w Rejonowym Urzędzie Telekomunikacyjnym w Olszynie, a nastepnie w Okręgowym Inspektoracie PIR w Olszynie. W listopadzie 1969 r. przed komisją w składzie: SP4WG i SP4AJG zdał egzamin z odbioru i nadawania alfabetu Morse, a w marcu 1970 r. otrzymał zezwolenie kategorii pierwszej z mocą 50W. 

Własnoręcznie zbudował transceiver na pasmo 144 MHz. Był to prosty układ detektora superreakcyjnego z układem tworzącym urządzenie nadawczo-odbiorcze wyposażone w antenę prętową. Podobne urządzenie zbudował sąsiad Władka Adam Kowalczyk SP4DDS. To właśnie z nim przeprowadził inauguracyjnaą łączność pod wlasnym znakiem w dniu 2.09.1969 r.

Dalszy rozwój UKF-u nie wchodził w rachubę ze względu na brak zainteresowania falami ultrakrótkimi w SP4. W roku 1970 zbudował odbiornik i nadajnik na pasmo 3.5 MHz oraz zasilacz.

W skład zestawu wchodził także mebel wykonany przez Władka, w którym po zamknięciu blatu urządzenia nie były widoczne. Odbiornik był wyposażony w S-meter oraz dwu kwarcowy filtr wykonany na bazie rezonatorów z popularnej wówcz radiostacji „RBM 1”, a także w kwarcowe BFO. Trzy-stopniowy nadajnik AM/CW z regulowana fala nośną miał moc ok. 40 watów. 

W 1972 r. na skutek nieporozumień sąsiedzkich miał problemy z nadawaniem. Sąsiadom przeszkadzało „nadawanie” nawet wtedy gdy Władek był na delegacji służbowej poza Olsztynem oraz w czasie gdy zdeponował wszystkie urządzenia w OI Państwowej Inspekcji Radiowej w Olsztynie.

Po pewnym czasie udało się Władkowi załagodzić napiętą sytuację i zapanowała sympatyczna atmosfera w stosunkach sąsiedzkich.

Od 1972 roku często pojawiał się z terenowego QTH jakim była miejscowość Krzywonoga.

W latach 1970-1974 pracował w Okręgowym Inspektoracie Państwowej Inspekcji Radiowej w Olsztynie. W tym okresie miał okazję poznać wielu krótkofalowców regionu. Następnie pracował w Resorcie Spraw Wewnętrznych w pionie łączności. 

W dniu 01.12.1974 r. uruchomił swój pierwszy nadajnik SSB. Była to klasyczna wzbudnica SSB z filtrem kwarcowym umożliwiająca pracę na 3,5 i 14 MHz z mocą wyjściowa 5W. Kolejnym krokiem w konstrukcjach Władka był stopień sterujący i PA o mocy 50W.

Następna konstrukcja, to transceiver lampowy wg SP5WW. Urządzenie to z dokonanymi ulepszeniami służyło mu do 1992 r.

Pod koniec lat osiemdziesiątych zakończyły się kłopoty Włodka z ciągłym występowaniem o zezwolenia na pracę terenową i Krzywonoga stała się formalnie drugim QTH, skąd pracował jako SP4BPH/A. W okresie stanu wojennego, pozbawiony możliwości nadawania poświęcił się pracom konstruktorskim. Efektem tych prac był między innymi transceiver tranzystorowy, składający się uruchomionych bloków, które trzeba było umieścić w obudowie. Na to już zabrakło 

inwencji gdyż odzyskał urządzenia z depozytu. W tatach 1990 – 1995 pracował w Urzędzie Ochrony Państwa. W 1993 r. rozpoczął przygodę z emisjami cyfrowymi. Przy pomocy Wojtka SP4CHY pojawił się na RTTY. Pierwszą łączność tą emisją nawiązał z Waldkiem SP4KM. W 1995 roku zakończył pracę w służbach państwowych i przeszedł na emeryturę z uwagi na odnawiające się schorzenia wynikłe z odniesionej kontuzji w wypadku samochodowym.

To wtedy nabył fabryczny transeiver TS-820. W 2000 roku przeniósł się na stałe do wsi Krzywonoga skąd do dzisiaj aktywny jest na pasmach.

Nigdy nie używał dużych mocy i stosował proste anteny drutowe. Nigdy nie traktował tej zabawy zbyt powąznie i nie zabiegał aby mieć osiągnięcia za wszelka ceną. 

W 2001 r. został członkiem SP OTC (nr członkowski 249). W 2009 r. rozpoczął pracę emisją JT 65.

Aktualnie pracuje głównie emisjami cyfrowymi (oprócz wcześniej wymienionych także BPSK 31, BPSK63, BPSK 125, MFSK, HELL i JT65). Jest członkiem Klubu EPC (nr 3386). Aktywnie uczestniczy w zawodach z zastosowaniem emisji cyfrowych.

 

TNX: SP4BPH, SP3CSD

                                                                           opr. SP3CUG, SP8GSC