ANTONI LUTYŃSKI SP5AL ex SP1SD

• 

Szczegóły

Kategoria: Sylwetki

Opublikowano: czwartek, 11, marzec 2021 14:26

Grzegorz Walichnowski

Odsłony: 727

 Antoni Lutyński SP5AL urodził się Radomiu. Mieszkał w Radomiu przy ul. Piłsudskiego 4. Krótkofalarstwem zaczął się interesować w latach 1928-1930. Pierwszy odbiornik krótkofalowy zbudował na lampie dwu-siatkowej typu A-3. Były to czasy, gdy na pasmach amatorskich pracowało nie wiele stacji a zakłócenia występowały sporadycznie. Kolejnym urządzeniem zbudowanym przez Antoniego był odbiornik 1-V-1. Wtenczas zwiększyły się możliwości słuchania. W 1930 r. odwiedził Polski Klub Radio Nadawców w Warszawie w celu zapisania się do klubu i otrzymał licencję nasłuchową ze znakiem SPL 852. W tym okresie krótkofalarstwem zainteresował się jego starszy syn Henryk (po wojnie SP5AH). Regularnie słuchał niedzielnych komunikatów nadawanych przez radiostację Zarządu Głównego PZK o znaku SP1ZK. Antoni w swoich wspomnieniach pisał, że za zgodą Artura SP1IC pracował pod Jego znakiem . Podając swój znak nasłuchowy SPL 852 jak operatora stacji .(Biuletyn PZK nr 9 /71.)  Zbudował dwustopniowy nadajnik o mocy 20 watów na pasmo 7 i 14 MHz sterowany kwarcem.

 

Miał do dyspozycji antenę typu Zeppelin. Jako odbiornik służył mu wcześniej zbudowany 1-V-1. W swoich wspomnieniach Antoni pisał, że przy sprzyjających warunkach przeprowadzał łączności z całą Europą. Zezwolenie ze znakiem SP1SD otrzymał na początku 1938 r. Licencja wystawiona była na adres Radom ul. Piłsudskiego 4. Obydwie licencje otrzymał mieszkając w Radomiu. Zbudował kolejny trzystopniowy nadajnik również sterowany kwarcem. W stopniu końcowym pracowały dwie lampy 015 x 400 w układzie push pull z modulacją Heissinga.

Anody tego nadajnika zasilał z sieci energetycznej( w tym czasie funkcjonowały lokalne elektrownie prądu stałego). Moc nadajnika pozwalała na przeprowadzanie łączności z całym światem). Dysponował odbiornikiem produkcji amerykańskiej „Music”, który miał 5 zakresów krótkofalowych i jeden średniofalowy. Od 1938 r. dysponował odbiornikiem eksportowej produkcji Zakładów Radiowych „Elektrit” w Wilnie marki „Oceanik”. Miał on 11 lamp i pracował w zakresie 13 do 165 m oraz na falach średnich.

Po wybuchu wojny zmuszony był do oddania wszystkich trzech odbiorników. Nadajnik częściowo rozebrał. W czasie okupacji dwukrotnie był wzywany wraz z synem na gestapo, ale po przesłuchaniach byli zwalniani do domu.

Po zakończeniu wojny nawiązywał kontakty z przedwojennymi krótkofalowcami z Warszawy. Wszedł w skład zespołu organizacyjnego Polskiego Związku Krótkofalowców.

W 1951 r. otrzymał zezwolenie kat II ze znakiem SP5AL. W spisach krótkofalowców do 1978r. Podany jest adres zamieszkania  Warszawa, Tamka 1A  m.5 

Rozpoczął pracę na nadajniku o mocy 20 W. W stopniu końcowym pracowała lampa RL12P35 a modulator pracował w klasie A na lampie VT4c. Wtenczas bez problemu nawiązywał łączności ze stacjami VS6, JA, VK, ZL i W.

We współzawodnictwie nadawców z dnia 5.09.1955 r. zajmował 3 m w klasie II. Na nadzwyczajnym Walnym Zjeździe PZK w dniu 26 czerwca 1960r. Wybrany zostaje na wiceprezesa ds. organizacyjnych ZG PZK .Kadencja Jego cechowała dużą dbałością o umocnienie organizacyjne PZK i stworzenie jednolitej struktury organizacyjnej. Uporządkowanie szereg spraw formalno-prawnych  i statutowych . Co doprowadziło w 1963r., nadania Związkowi przez Radę Ministrów statusu Stowarzyszenia Wyższej Użyteczności a tym samym wyłączność w zakresie kierowania całością spraw krótkofalarskich na obszarze kraju. Jednocześnie  aktywnie włączono się w działalność organizacyjną IARU.

W latach siedemdziesiątych  miał do dyspozycji odbiornik komunikacyjny typu SX-28 oraz czter0 stopniowy nadajnik z lampą SR-391 w stopniu końcowym co dawało moc około 150 W. Nadajnik miał modulację anodowo ekranową z lampami RS-391.  Anteną nadawczo odbiorczą był dipol symetryczny. Wtenczas miał na swym koncie ponad 6 tysięcy łączności. Był bardzo aktywnym działaczem organizacyjnym w środowisku krótkofalarskim.

Zarząd Główny PZK przyznał Antoniemu w 1975 r.   Odznakę Honorową PZK nr 23.

Antoni Lutyński zmarł 8.12.1977 r.

 

SP3CUG, SP2BZR, SP8TK, SP9LDB