ZBIGNIEW EJTMINOWICZ SP2AVE (1940-2011)

Szczegóły: Kategoria: Sylwetki; Opublikowano: wtorek, 20, lipiec 2021 16:52; Grzegorz Walichnowski; Odsłony: 568

Zbigniew Ejtminowicz SP2AVE urodził się w 9 czerwca1940 r. w Grodnie. W 1945 r. rodzina Zbigniewa przeniosła się do Łomży. Edukację rozpoczął w Szkole Podstawowej w Łomży w 1947 r. W 1955 r. wyjechał na wakacje do wujka pszczelarza na Pomorzu Zachodnim. Tam pierwszy raz spotkał się z odbiornikiem radiowym typu Pionier, który zasilany był bateriami.Miał możliwość posłuchania na wszystkich dostępnych pasmach. Eksperymentował z antenami. Po powrocie do domu zastała go wielka niespodzianka.Rodzice zakupili popularny wtenczas radioodbiornik „Pionier U 2”, na którym w paśmie 40 metrów usłyszał dziwne a zarazem ciekawe rozmowy. Okazało się, że to były łączności krótkofalowców. W Łomży w tym czasie nie było żadnego krótkofalowca. W 1956 r. pojechał na Wystawę Tele i Radiotechniki, która zorganizowana była w Pałacu Kultury w Warszawie.

Wyjazd ten okazał się najważniejszym wydarzeniem w późniejszej działalności krótkofalarskie Zbyszka. Zakupił „Poradnik Radioamatora” autorstwa M. Szczurka, który okazał się pierwszym podręcznikiem krótkofalarstwa. W czasie wystawy miał okazję zapoznać się z pracą radiostacji SP5PZK. Tam też miał okazję spotkać się z ówczesnym prezesem Polskiego Związku Krótkofalowców Wacławem Ponikowskim SP5 FD, który podpowiedział Zbyszkowi w jaki sposób może sam nauczyć się telegrafii. Spotkał tez Krzysztofa SP5HS oraz Jana SP5NE.

Po zdaniu matury w 1958 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Toruńskim. Szybko znalazł klub krótkofalarski prowadzony przez Jurka SP2PI, który pokazał mu pracę na radiostacji amatorskiej. Na początku pierwszego roku studiów wstąpił do PZK i uzyskał licencję nasłuchową SP2-4006. Nasłuchy robił na odbiorniku stacji klubowej SP2KBA w Toruniu. Później klub wypożyczył Zbyszkowi odbiornik komunikacyjny „Lambda 2”. Z chwilą powstania SPDXC wspierał kolegów redagujących komunikaty DX-owe. W każdym tygodniu przekazywał telefonicznie informacje o aktywności ciekawych stacji Edwardowi SP8CK.

Egzamin na świadectwo uzdolnienia zdawał na przełomie 1962 i 1963 r. przed komisją PZK pod przewodnictwem Franciszka Prentkiego SP2BA. Wystąpił o licencję i otrzymał znak SP2AVE. Po zakończeniu studiów w 1963 r. rozpoczął pracę w Kołobrzegu. Zmienił znak na SP1AVE i był jedynym w tym czasie krótkofalowcem w tym mieście.

Nie mając doświadczenia z elektroniką w ciągu kilku miesięcy przy pomocy Jurka Haberko SP1AAY z Koszalina zbudował nadajnik na pasmo 7 MHz o mocy 10 W. Pierwszą łączność przeprowadził w dniu 24.04.1964 r. Na tym nadajniku przeprowadził ponad 500 łączności. W tym czasie uczył telegrafii braci Marka i Piotra Szczepaników, którzy po miesiącach otrzymali licencje ze znakami SP1BXS i SP1EFU.

Przy okazji zdobywania uprawnień żeglarskich spotkał się z Ryszardem Chomejem, który był nauczycielem żeglarstwa. Zbyszek okazał się dobrym nauczycielem krótkofalarstwa i zaraził Ryszarda bakcylem krótkofalarstwa. Zbyszek otrzymał stopień żeglarski a Ryszard po paru latach znak SP1DPM. W 1965 r. przeprowadził się do Gdyni ale w Kołobrzegu zostawił kilku młodych kolegów z „zaszczepionym bakcylem krótkofalarstwa”.

Zatrudnił się w Państwowym Instytucie Hydrologiczno – Meteorologicznym w Gdyni i zajął się geomorfologią morza. Wstąpił do Morskiego Klubu Krótkofalowców. W ramach działalności klubowej uczestniczył w organizacji kursów krótkofalarskich i pracy w zawodach.

Wtenczas mieszkał w ciasnej kawalerce na 8 piętrze wieżowca przy ul. Konwaliowej na Witominie nieopodal siedziby Państwowej Inspekcji Radiowej. Na dachu postawił antenę GP na 14 MHz. (140 m n.p.m.) Na niższych pracował na antenie LW 41 m. Miał do dyspozycji nadajnik CW /SSB z lampą OS 70/1750 (własność Jurka SP2BNL). Po stronie odbiorczej miał Lambdę II. Zmienił znak na SP2AVE i wstąpił do Morskiego Klubu Krótkofalowców PZK. Rozpoczął aktywna pracę zarówno na stacji klubowej SP2PAH jak i pod własnym znakiem. Na przełomie 1967/68 został QSL Managerem Okręgu SP2. Funkcję ta pełnił do 1977 r.

Szlify krótkofalarskie nabywał u boku Andrzeja SP2LV, z którym wydawał cotygodniowy biuletyn DX-owy pod nazwą: „ IMKK”. Z tego biuletynu korzystało wielu krótkofalowców a w tym czołówka SPDX Clubu. Warto wspomnieć, że taka forma wydawnicza pozwalała w tych trudnych czasach ominąć cenzurę. Już w 1970 r. spełnił warunki i został członkiem SPDXC (nr 115).

Kiedy w dniu 17 grudnia 1970 r. na ulicach Gdyni pojawiły się czołgi i wozy opancerzone a o godz. 6.00 do robotników udających się do Stoczni i portu milicja otworzyła ogień, ginęli ludzie. Ten pamiętny dzień dla Zbyszka był ważnym również z innego powodu. Koleżanka z pracy pani Teresa Izdebska chciała obserwować rozwój z sytuacji z wieżyczki, która znajdowała się w siedzibie IMiGW a on pomagał w dostaniu się do celu. Wieczorem, gdy wracali do domów widzieli kaźń ludzi pałowanych prze MO. Ze względu na godzinę milicyjną pani Teresa nie miała szans dotarcia do domu a szarmancki Zbyszek zaprosił ja do domu i tak to gdyński Czarny Czwartek przyczynił się do powstania nowej rodziny. Zdobył tytuł „Mistrza Roku 1970” w pierwszej edycji współzawodnictwa Intercontest.

Od 1970 r. był Award Managerem dyplomu „WMRC- Gdańsk” wydawanego przez Morski Klub Krótkofalowców. Duże zainteresowanie tym dyplomem i podjęte działania Zbyszka przyczyniły się do uznania go przez Cliffa Evansa K6BX jako trzeciego dyplomu po W21M i AC15Z do CHC.

Aktywnie pracował w zawodach krótkofalarskich. W SPDXC 1975 r. w paśmie 14 MHz zdobył 4 m. W SP DX Maratonie na stan z dnia 31.12.1977 r. zajmował 12 m w paśmie 3,5 jak i 7 MHz.

Pierwsze miejsce w paśmie 28 MHz w SP zdobył w zawodach SAC 1979. W tabeli Współzawodnictwa DX na dzień 31.12 1980 r. na CW zajmował 9 m. W 1977 r. uczestniczył w Otwartych Mistrzostwach PZK W Toruniu, które organizował Jurek SP2PI. Uczestniczył następnie w międzynarodowych Zawodach Szybkiej Telegrafii w Bukareszcie (1978, 1979 i 1980 r.).

W zawodach OK DX 79 w paśmie 28 MHz zdobył 1 m. jak i w 1980 w paśmie 21 MHz. Ponad 20 razy uczestniczył w zawodach CQ WW DX CW (14 - 21 MHz) zajmując w większości 1 m w Polsce. W 2005 r. na 21 MHz zdobył 6 m na świecie a 2009 r. zajął w tych zawodach 10 m w Europie. Dla większości krótkofalowców polskich zwrot licencji po stanie wojennym nastąpił w 1983 r. a Zbyszek ponownie licencję otrzymał dopiero jesienią 1984 r.

W 1997 r. po uzyskaniu rekomendacji przez Jana SP2GS i Wojciecha SP2JK wstąpił do SP OTC i wpisany został na listę jego członków pod numerem 184. Był członkiem znanych klubów: TOPS, HSC, Rag Chewers Club.

Był delegatem Oddziału Pomorskiego na XV Zjazd PZK, który odbywał się w dniach 21-23.05.2004 r. w Ryni. W dniu 9.04.2005 r. został wybrany Prezesem Pomorskiego Oddziału PZK. W 2009 r. Na Walnym Zebraniu Oddziału został kolejny raz wybrany na funkcję prezesa, która pełnił aż do śmierci. Był operatorem stacji okolicznościowe SN 25 SL, która czynna była z okazji 25 rocznicy narodzin Solidarności. Był członkiem komisji ds. struktury PZK, która kierował Andrzej SP9ENO. Był bardzo dobrym telegrafistą. W 2001 r. miał potwierdzonych 329 podmiotów DXCC.

Za bogatą działalność na rzecz polskiego krótkofalarstwa Zarząd Główny pośmiertnie nadał Zbyszkowi w 2011 r. Odznakę Honorową PZK (nr 843).

Zbigniew Ejtminowicz zmarł po długiej chorobie w dniu 16.06.2011 r. i pochowany został na Cmentarzu Komunalnym w Gdyni przy ul. Spokojnej 1 (Sektor 72, Rząd 10, Nr grobu 15).

TNX: SP2BRZ, SP6BLV, SP3CSD

SP3CUG, SP2BZR, SP8TK, SP8DA, SP9LDB