HENRYK DRZEWIECKI SP2BK
- Szczegóły
- Kategoria: Sylwetki
- Opublikowano: wtorek, 22, luty 2022 18:51
- Grzegorz Walichnowski
- Odsłony: 637
Henryk Drzewiecki SP2BK urodził się 08.09.1932 r. w Bydgoszczy. Jego rodzice przed wojną przeprowadzili się na Wybrzeże i ostatecznie zamieszkali w Redzie. Ojciec Henia zajmował się budową odbiorników radiowych w oparciu o schematy publikowane w czasopiśmie „Radiotechnik”, które zamieszczało głównie programy stacji radiowych a wydawane było od 1935 r. W dniu 1. 09.1939 r. miał rozpocząć naukę w szkole powszechnej niestety wojna przeszkodziła w jego edukacji. W 1945 r. zaczął uczęszczać do 6-tej klasy i rok później zdał egzamin do gimnazjum w Gdańsku, gdzie przeniósł się wraz z rodzicami.
Tam spotkał kolegę interesującego się radiotechniką. W czasopiśmie ojca znaleźli schemat urządzenia nadawczego - odbiorczego na jednej lampie.
Mając do dyspozycji dużą liczbę podzespołów i części radiowych (hobby ojca) postanowili z kolegą zbudować takowe urządzenie. Do konstrukcji posłużyła im lampa RV2P700. Po pierwszych próbach wykonali drugie urządzenie, które posłużyło im do nawiązywania łączności na odległość około 2km.
Po ukończeniu gimnazjum w 1949 r. rozpoczął naukę Gdańskich Technicznych Zakładach Naukowych na Wydziale Elektrycznym w specjalności Elektrotechnika Okrętowa. W tym czasie dowiedział się o istnieniu w Gdańsku Radioklubu Ligi Przyjaciół Żołnierza, który miał znak SP2KAC. W 1950 r. został jego członkiem i otrzymał znak nasłuchowy SP2-025. Zaczął się samodzielnie uczyć telegrafii - był aktywnym nasłuchowcem. Po ukończeniu nauki w 1952 r. z nakazem pracy zatrudniony został w Centralnym Biurze Konstrukcji Okrętowych na Wydziale Elektrycznym.
Zaprojektował całą instalację elektryczną do pierwszego okrętu budowanego po wojnie w Stoczni Szczecińskiej. Tam też został oddelegowany do nadzoru wykonywanej instalacji na tej jednostce w budowie „B-520”.
Znajomość telegrafii i doświadczenia nasłuchowca upoważniły go do wystąpienia o licencję. Sprawdzeniem wiedzy zajmowali się członkowie klubu.
Pierwsze zezwolenie kat. III nr. 77/A ze znakiem SP2BK otrzymał 8.09.1953 r. (w dniu urodzin!) i wystawione było na adres Gdańsk Oliwa ul. Pomorska 31 m. 2. Zezwolenie to pozwalało na pracę telegraficzną z mocą 5 W na pasmach 40 i 80 m.
Przed otrzymaniem zezwolenia zbudował nadajnik i miał do dyspozycji niemiecki odbiornik wojskowy Torn EB. Mając do dyspozycji taki sprzęt szybko pojawił się na pasmach amatorskich.
Radość trawa jednak krótko. Jesienią 1953 r. powołany został do odbycia zasadniczej służby wojskowej, którą odbywał w Jednostce Obserwacyjno Meldunkowej 5665 w Bydgoszczy, która obsługiwała min. wszystkie bazy radarowe na północy Polski.
Przydzielony został na warsztat radiowy i zajmował się utrzymaniem i naprawą sprzętu nadawczo - odbiorczego. Podczas ostatniego urlopu w 1956 r. uczestniczył w wyprawie na Śnieżkę i brał udział w zawodach „Polny Dzień UKF” pod znakiem klubu LPŻ SP2KAC. Pierwszą łączność potwierdzoną kartą QSL nawiązał ze stacją OZ8QW w dniu 12.03.1957 r. w paśmie 7 MHz.
Po odbyciu służy wojskowej wrócił do pracy w CBKO w Gdańsku ale zamiłowanie Henia do radiotechniki spowodowało przeniesienie w 1959 r. do nowo powstałych Gdańskich Zakładów Radiowych UNIMOR. Zatrudniony został w dziale konstrukcyjnym, którego kierownikiem był Wiesław SP2DX a dyrektorem
Technicznym Jerzy Cołojew SP2 EQ. W Unimorze pracowali także: Mieczysław SP2CO, Ryszard SP2EO, Andrzej SP2EP, Kazimierz SP2AOR, Andrzej SP2BIM/SP2GOW, Ryszard SP2GKS i Piotr SP2MEA.
Pod kierownictwem Henia powstał projekt opracowania radiotelefonu okrętowego a celem wyeliminowaniem kanałowych rezonatorów kwarcowych i zastąpienie ich syntetyzerem. Był to projekt bazowy, który posłużył miał na lata. Gdy projekt był gotowy a moduł syntezy został opatentowany niespodziewanie zakład odwiedziła delegacja z ZSRR i była bardzo zainteresowana tym opracowaniem. Efektem odwiedzin, jak w wielu innych dziedzinach gospodarki, był zakaz dalszego zajmowania się tym nowatorskim projektem.
W 1960 r otrzymał kolejne zezwolenie tym razem z mocą 250 W. Wtenczas zbudował nowy wzmacniacz na dwóch lampach LS 50 i mógł realizować fascynujące uprawianie krótkofalarstwa. Jest doskonałym telegrafistą.
Był bardzo aktywny na pasmach - uczestniczył w zawodach KF, a w WWDXC 1960 r. zajął 6 m. na Świecie w kategorii 3,5 MHz (CW). W 1962 r. otrzymał dyplom DXCC nr 6227 za potwierdzenie 120 podmiotów, który do chwili obecnej wisi na ścianie jego królestwa
W latach sześćdziesiątych „Konwencja bezpieczeństwa życia na morzu” wprowadziła obowiązek wymiany nadajników okrętowych z modulacją AM na nowe z emisją jednowstęgową A3J (SSB) Skonstruowanie takich urządzeń podjął się Unimor we współpracy z Warszawskimi Zakładami Radiowymi Kasprzaka. Zakład Henia opracował tzw. wzbudnik a Kasprzak skonstruował wzmacniacz mocy 1 kW. Heniu był prowadzącym projekt i z tego tytułu testował urządzenia na statku w rejsie do Pakistanu. Rejs trwał 4 miesiące a statek wpływał do wielu portów na trasie. W indyjskim porcie Bombaj dosiadł się pasażer, którym był Lucjan SP9VU. Wiózł on nowo zakupiony transceiver Drake TR-4. Wspólnie spędzili wiele godzin na słuchaniu stacji amatorskich.
W 1962 r. otrzymał kolejne zezwolenie z mocą doprowadzoną do stopnia końcowego 750 W, które wystawione była na adres Gdańsk Oliwa ul. Śląska 72. Zbudował kolejny nadajnik z mocą stosownie do zezwolenia.
Nie długo cieszył się dużymi możliwościami DX-owania. Na nowo powstałym osiedlu Przymorze gdzie mieszkał zaczęły narastać zakłócenia przemysłowe. Podjął nieudane próby znalezienia źródeł zakłóceń. Postanowił odłożyć działalność krótkofalarska na lepsze czasy.
W latach siedemdziesiątych powstał w Unimorze Dział celem opracowania radiostacji samolotowych. Heniu został konstruktorem prowadzącym. Na początku zaprojektował z zespołem konstruktorów radiostację szybowcową RS 6101.Dalsze opracowanie to radiostację samolotową VHF RS 6102, która pracowała w zakresie od 118 do 138 MHz z możliwością wyboru 800 kanałów w oparciu o syntezę częstotliwości.
Zaszła potrzeba przed uruchomieniem produkcji zbadania jej przydatności w warunkach tropikalnych, które Heniu z powodzeniem wykonywał w Egipcie i Sudanie na samolotach agrolotniczych wykonujących tam opryski.
Zajmował się też projektowaniem radiostacji dla potrzeb lotnictwa wojskowego. Pod jego kierownictwem powstawały radiostacje VHF- RS 6106 (110-150 MHz) , oraz UHF-RS6107 (220-480MHz).Na bazie tych dwóch podstawowych powstały następne opracowania od RS6108 do Rs6115.Na 8 lat przed przejściem na emeryturę w 1991 r. Heniu został kierownikiem Działu Elektroniki Lotniczej
Okres braku aktywności wydłużony został przez wprowadzenie Stanu Wojennego. Nadajnik z depozytu odzyskał dopiero po 10 latach. Zakłócenia przemysłowe zmalały i mógł wrócić do ukochanego krótkofalarstwa, co miało miejsce w 1995 r.
Nabył transceiver IC-751, którego aktualnie używa. Zbudował kolejny wzmacniacz, tym razem 500W na dwóch lampach 4CX250B.
W szeregi SP OTC wstąpił w dniu 06.12. 1995 r. (nr członkowski 123). Opinię polecająca wystawili mu Wiesław SP2DX i Ryszard SP2EO. Wiesław napisał” Henio to doskonały telegrafista, ma we krwi prawdziwy ham spirit (choć nie wiemy dokładnie co to jest) jest świetnym radiotechnikiem”.
W marcu 1991 r. przeszedł na emeryturę. W 2003 r. przeprowadził się do województwa Zachodniopomorskiego do miejscowości Brzeźniak gmina Węgorzyno ale nadal posiada znak SP2BK.
Po latach doczekał się lokalizacji z fantastycznymi warunkami odbioru bez zakłóceń.
Zawiesił dipol na pasmo 80 m i postawił dwie anteny GP, Jedna z nich na pasma od 40 do 15 m a druga 12 i 10 m. Anteny te mają przełączane elementy pasywne dla uzyskania zadowalającego SWR na poszczególnych pasmach a wykonane zostały jeszcze w Gdańsku z udziałem Wiesława SP2DX. Aktualnie zajmuje się głównie pracą DX-ową. Został członkiem Oddziału Terenowego PZK w Szczecinie
Przeprowadził dotychczas 14 570 tysięcy łączności z 322 podmiotami DXCC. Pozostałe podmioty są dla Henia po to, aby mieć aktywną świadomość, ze jest jeszcze coś do zrobienia. Po 72 latach stażu krótkofalarskiego uważa, krótkofalarstwo to niezwykle inspirujące hobby, które można uprawiać do końca życia i tego życzy wszystkim kolegom z nadzieją spotkania się w krainie wiecznych DX-ów.
Heniu jest jednym czynnych polskich krótkofalowców z najdłuższym stażem.
Za wybitne osiągnięcia konstrukcyjne otrzymał wiele odznaczeń i medali.
TNX: SP2BK
SP3CUG, SP2BZR, SP8TK