WŁODZIMIERZ HEREJ SP6EQZ (ex. SP9EQZ)

 

Włodzimierz Herej SP6EQZ urodził się 2.06.1951 r. w Wojkowicach w Zagłębiu Śląsko - Dąbrowskim. Włodek urodził się na skraju jury Krakowsko - Częstochowskiej, w pagórkowatym terenie, gdzie od najmłodszych lat jeździł na sankach, łyżwach i długich drewnianych nartach z rzemiennymi wiązaniami odziedziczonych po starszym bracie.

W latach 1958-1965 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 1 w Wojkowicach. Pod koniec nauki w tej szkole zaczął się interesować techniką. Był stałym czytelnikiem pisma Horyzonty Techniki dla Dzieci oraz Młody Technik. Wtenczas też w rodzinnym domu Włodka nie było radioodbiornika a tym bardziej telewizora. Jedynym źródłem informacji - kontaktu ze światem był tzw. „kołchoźnik”.

Marzył o zbudowaniu radioodbiornika z awaryjnym zasilaniem. Mając 10 lat zbudował pierwszy odbiornik detektorowy, w którym diodę zastępowały: żyletka i grafit z ołówka.

 

Po likwidacji lokalnego radiowęzła rodzina zakupiła radioodbiornik „Violetta” produkcji Zakładów Radiowych Kasprzaka. Zaczął słuchać Radia Gdynia, Wolnej Europy i stacji podających dziwne znaki, które rozmawiały między sobą w paśmie 40 m.

Jak się później dowiedział byli to krótkofalowcy między innymi: Zbigniew SP9EC z Chorzowa, Jerzy SP5ACD z Ursusa, Czarek SP9CV z Częstochowy. Często słuchał Emila SP2CC. Bez zgody rodziców do „Violetty” dobudował BFO, dzięki któremu mógł odbierać stacje pracujące telegrafią oraz SSB.

Zajmował się także budową lampowych urządzeń do zdalnego sterowania modeli. W tym czasie do dyspozycji były lampy 3S4T, 1S5T, które mogły być zasilane niskim napięciem z baterii. Budował także modele samolotów i szybowców, o których z uśmiechem mówi, że miały wspólna cechę, iż nie chciały latać. Dopiero wybudowany statek „Bałtyk”, napędzany silnikiem elektrycznym od wycieraczek samochodowych, potrafił pływać po sąsiednim stawie i był zdalnie sterowany przy pomocy 3 cienkich drutów nawojowych rozciągniętych do brzegu.

Od 1965 r. kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Wojkowicach. Tam też rozpoczął naukę języka angielskiego, który okazał się najbardziej przydatny w jego dalszym życiu zawodowym i krótkofalarskim. W szkole średniej występował w drużynie juniorów w klubie piłkarskim Górnik Wojkowice. 

W roku 1968 wstąpił w szeregi Polskiego Związku Krótkofalowców i otrzymał licencję nasłuchową ze znakiem SP9-1634. Był bardzo aktywny, brał udział w zawodach i zdobywał dyplomy. Najcenniejszym dyplomem z tamtych czasów był SPPA 200. Był to znaczący wyczyn, niewielu nasłuchowców takowy zdobyło. W 1966 r. w Będzinie powstał Radio - Klub LOK. 

Klub dysponował duża ilością odbiorników demobilowych typu US-9, US-P.  Były też radiostacje RBM-1 oraz odbiornik Lambda 5. Włodek wypożyczył jeden z odbiorników i oprócz pasma 7 MHz miał do dyspozycji również 3,5 oraz 14 MHz. Wtenczas usłyszał na paśmie 80 m Edka SP9BQX (SK), który mieszał w sąsiedniej miejscowości, ale już za rzeką Brynicą, która to rzeka do czasów II wojny światowej wyznaczała granicę pomiędzy Polską i Niemcami a wzajemne antagonizmy pomiędzy Śląskiem a Zagłębiem pozostały na długo. Krótko potem poznał sąsiada a wzajemne kontakty utrzymywali przez kilkadziesiąt lat aż do śmierci Edka.

Wysyłał duże ilości kart QSL, które produkował we własnym zakresie. W owym czasie oddziałowym QSL managerem był Jurek SP9AJT (SK), który skrupulatnie przestrzegał zasady, aby dla stacji SP i EU przeprowadzone były 3 nasłuchy w różnych dniach. Wymagało to prowadzenia dużej buchalterii z obszerną kartoteka znaków.

Interesował się „łowami na lisa”, bo tak nazywano obecną Amatorską Radiolokację Sportową. Zdobył 4 miejsce w Wojewódzkich Zawodach, które odbyły się w 1969 r. w Jurze Krakowsko – Częstochowskiej koło Zawiercia.

Radioklub LOK w Będzinie otrzymał licencję ze znakiem SP9KIA. Bardziej doświadczeni uruchomili nadajnik morski i przestroili go na pasma amatorskie. Znak SP9KIA słyszany był na falach eteru bardzo często. Operatorzy zabezpieczali udział w zawodach stacji klubowych SPK.

Od 1969 r. był studentem Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Przygotowanie praktyczne i wiedza z elektroniki zdobyta wcześniej w znaczący sposób ułatwiły mu studia. Szybko został członkiem Studenckiego Klubu Krótkofalowców SP6PWT, w którym spędził wiele nocy na konstruowaniu urządzeń krótkofalarskich i prowadzeniu łączności pod klubowym znakiem.

Uczestniczył w kursie, na którym doskonalił swoją znajomość telegrafii. Instruktorami byli Krzysztof SP8BPY (obecnie SP6BPY), Piotr SP4CFD (SP5CFD) (SK) oraz Stanisław SP3BCC (obecnie SP6BCC). Po koniec 1970 r. przystąpił do egzaminu na świadectwo uzdolnienia klasy A, który miał miejsce w siedzibie Zarządu Wojewódzkiego LOK we Wrocławiu przy ul. Świdnickiej 28. Egzaminatorami byli Jan SP6AAT - znajomość telegrafii oraz Mieczysław SP6OQ (SK) - przepisy Radiokomunikacyjne i BHP. Zwolniony był z pozostałych zagadnień z tytułu bycia studentem elektroniki. Pierwszą licencję ze znakiem SP9EQZ otrzymał w dniu 3.03.1971 r. wystawioną na adres domu rodzinnego Wojkowicach.

Zbudował nadajnik telegraficzny na lampie GU50 w stopniu końcowym. Do dyspozycji miał odbiornik Violetta z dorobionym BFO i antenę G5RV. Pierwsza łączność nawiązał w dniu ze stacją YU3EOP w dniu 29.03.1971.  Kolejnym krokiem było dobudowanie modulatora AM. Modulator pracował w układzie z regulowaną falą nośną, co pozwalało otrzymywać raporty nawet 2xSSB w erze rozpoczynającej się modulacji jednowstęgowej. Pracował głównie w wakacje i ferie, bo większość czasu mieszkał nadal we Wrocławiu.

Był też częstym gościem siedziby Zarządu Oddziału Wojewódzkiego PZK we Wrocławiu. Tam spotykał krótkofalarskie autorytety min. w osobach Janka SP6AAT, Adama SP6OF (SK) czy Tadeusza SP6XA (SK). Po zdobyciu doświadczenia operatorskiego jego pasją stała się praca w zawodach krajowych, w których często sklasyfikowany był w pierwszej czołówce.

W V zawodach Ham Spirit Contest 78 zajął 1 m. w grupie stacji powyżej 50 W. W XV Krajowych Zawodach „Dni Zielonej Góry” sklasyfikowany został na 3 m. w swojej grupie.

Ulubionymi zawodami w tym czasie były telegraficzne zawody SP9 TEST.  Rywalizował w nich o czołowe miejsca z Eugeniuszem SP9AAB. Po śmierci Eugeniusza zawody te nazwane zostały Jego imieniem. Źródłem informacji o zawodach międzynarodowych i DX-ach był informator ISKRA wydawany na powielaczu przez Adama SP9DH (SK).

Po ukończeniu studiów w 1974 r. podjął pracę na swojej uczelni. Włodek ożenił się i przeniósł się do Wrocławia. Uruchomił się i słyszany był na pasmach jako SP6EQZ. Niestety nadajnik, który w rodzinnych stronach nie sprawiał kłopotów we Wrocławiu okazał się „źródłem zakłóceń” okolicznych telewizorów prawdopodobnie wynikających ze stosowania w tych czasach anten zbiorczych i nieodpornych na obce pola wielkiej częstotliwości „Azartów”. Włodek wrócił do niezawodnej RBM-1 i z anteną G5RV nawiązywał wiele łączności telegraficznych w tym DX-owych. W miejscu pracy miał do dyspozycji urządzenia pomiarowe, sprzęt i warsztat, który umożliwił mu budowę transceivera.  Rozpoczął budowę modułowego transceivera CW jednak ze względu na postęp w elektronice i częste zmiany konstrukcyjne urządzenie nigdy nie zostało ukończone. Po ukończeniu studiów jego narciarstwo stało się bardziej zaawansowane, odwiedził wiele słynnych ośrodków narciarskich w Polsce, Czechach, Słowacji, Austrii, Francji, Włoszech i Szwajcarii.

W 1977 r. po pierwszym wyjeździe zagranicznym nabył DRAKE TR-3 i używał go do 1992 r.

W pobliżu jego QTH mieścił się Krótkofalowców PZK SP6PBQ, który miał swoją siedzibę w Miejskim Domu Kultury. W klubie tym wspólnymi siłami członkowie budowali tranceiver SP5WW w wersji lampowej oraz wzmacniacz mocy na trzech lampach GU 50.

Przez dwie kadencje Włodek był prezesem tego Klubu i był współorganizatorem spotkań krótkofalowców i słynnych bali karnawałowych. Z radiostacją klubową pojawiali się na wszystkich imprezach organizowanych przez MDK lub miasto. 

Od 18.11.1979 r. jest członkiem SPDXC (nr członkowski 241). Pracując na Politechnice Wrocławskiej wyjeżdżał do Libii, Egiptu, Syrii i Pakistanu uczestnicząc w imprezach targowych lub uruchamiając laboratoria dla studentów miejscowych uczelni.

W latach 1989 - 1991 pracował na stanowisku eksperta Agendy Organizacji Narodów Zjednoczonych UNIDO w Libii. Mimo usilnych starań nie zdołał powtórzyć wyczynu Huberta SP6RT, który otrzymał zezwolenie na pracę z Libii.

W latach 1991 - 1992 był zatrudniony we francuskiej firmie informatycznej BULL i był kierownikiem projektu budowy lokalnej sieci komputerowej w Ministerstwie Finansów w Warszawie. Była to na owe czasy największa sieć komputerowa w Polsce z prawie 800 punktami dostępu, 6 pokojami komputerowymi połączonych kablami światłowodowymi.

Od 1995 r. do 2017 r. pracował w firmie informatycznej Zeto-Projekt we Wrocławiu zajmując się systemami bezpieczeństwa, kontroli dostępu, systemami bezpieczeństwa pożarowego oraz transmisją danych. Był też kierownikiem zespołu projektowego opracowującego projekty budowlane i pełniącego nadzory na budowach dużych centrów handlowych i hoteli w całej Polsce. W roku 2017, po 43 latach, pracy przeszedł na zasłużoną emeryturę.

Od lat osiemdziesiątych zainteresował się pracą na UKF-ie emisją FM, głównie do kontaktów towarzyskich oraz emisją PR do połączeń z DX - clustrami. Od czasu do czasu w czasie zawodów i zaliczenia trudniejszych DX-ów wracał do rodzinnych Wojkowic, gdzie mógł pracować bez obaw o zakłócenia. W swoim drugim QTH budował bardziej zaawansowane systemy antenowe – kolejno były to anteny GP7 (pierwsza konstrukcja Waldka SP7DXP z bocznymi trapami a następnie QQ konstrukcji Jurka SP3GEM, kierunkowa Yagi GXP7 a ostatecznie zakupił włoską, 4 elementową antenę Ultrabeam 6-20m DX, na której pracuje do dzisiaj. 

Zmieniały się też transcivery – sędziwego DRAKE TR-3 zastępowały kolejno TS-450, FT-1000 Mark V, Elekraft K3 a ostatnio ICOM 7300. Po 50 latach pracy na pasmach jego stan potwierdzonych podmiotów DXCC to 338/346. Do pełnej, aktualnej listy krajów brakuje mu Północnej Korei oraz Kure Island. 

W 2000 r. został członkiem Klubu Seniora SP OTC (nr członkowski 237). Od 2013 r. jest członkiem prestiżowego ARRL’s A-1 Operator Club.

Posiada wiele dyplomów za czołowe miejsca w zawodach i za inne osiągnięci, między innymi DXCC Honor Roll, DXCC Honor Roll CW, 9 Band DXCC, 5 Band WAZ , WAZ 160, DXCC Challenge.

W 2007 r. rozpoczął się okres udziału lub organizacji Włodka w wyprawach zagranicznych.

W 2007 r. pracował z San Bradon pod znakiem 3B7SP. W wyprawie brali udział: Danuta SP9SX, Krzysztof SP3MGM, Bogdan SP3RBR, Andrzej SP3RBGF (SK), Robert SP5XVY, Wojtek SP5BFX, Witek SP9MRO.

Od 18.11 - 3.12. 2010 r. czynny był jako PJ5/SP6EQZ z St. Eustatius. (IOTA - NA 145). W wyprawie uczestniczył także Janusz SP6IXF.

Pod znakiem PJ5/SP6EQZ pracował ponownie z St. Eustatius (IOTA - NA 145) w dniach 20.10 do 3.11. 2011 r. Uczestnikiem wyprawy był także Janusz SP6IXF.

ST0SP to znak polskiej ekspedycji do Mauretanii, na której Włodek pracował od 24.11 do 10.12. 2012 r. W zespole pracowali także: Bogusław SP2EBG, Janek SP3CYY, Jerzy SP3GEM, Ryszard SP6FXY, Janusz SP6IXF oraz Jean 5T0JL (SK). Ekspedycja była możliwa dzięki nieocenionej pomocy Jeana. Nawiązano ponad 85 000 QSO.

Rok później polska ekspedycja czynna była od 15.11 do 1.12 2013 r. z San Vincent pod znakiem J88HL.Oprócz Włodka SP6EQZ uczestnikami byli także: Bogusław SP2EBG, Janusz SP3CYY, Jerzy SP3GEM, Janusz SP6IXF, Wojciech SP9PT, Roman SP9FOW oraz Józefa SP9-31029. Nawiązano ok. 79 000 QSO.

Kolejna ekspedycja z udziałem Włodka pracowała w dniach 18.10 - 31.10.2014 r. pod znakiem VK9XSP z Christmas Island. Zespół tworzyli także: Bogusław SP2EBG, Gala SP2GKS, Janek SP3CYY, Jerzy SP3GEM, Janusz SP6IXF oraz Roman SP9FOW.

Jesienią 2015 zorganizował ekspedycję S79SP na wyspy Seyshelles z udziałem SP2GKS, SP3CYY, SP9FOW, SP6JIU, SP2EBG, SP6FXY

W dniach 20.11 do 3.12.2016 r. był kierownikiem polskiej ekspedycji na jedną z wysp z archipelagu Malediwy Island, która pracowała pod znakiem 8Q7SP z udziałem SP2FAX, SP3CYY, SP3FZN, SP3SLA, SP9FOW, SP6JIU.

Był liderem polskiej ekspedycji na Saint Barthelemy pracującej pod znakiem TO2SP w dniach 16.11-30.11 2017 r. W skład grupy chodzili Ryszard K1CC, Janek SP3CYY, Jurek SP3GEM, Janusz SP6IXF oraz Krzysztof SP6JIU.

Od 26.10 do 6.11 2018 r. wraz z kolegami OE3JAG, K8SCA, IZ8CCW, I2VGW, IZ2GNQ, DL6KVA, F5EOT, DJ5IW, ON4LO, YO8WW, ON7RN, IK5BOH, IZ4UEZ, OE3JAG, IK4QJF, oraz Leszkiem SP3DOI (SK) pracował pod znakiem Z23MD z Zimbabwe.

W dniach 10 marca do 2 kwietnia 2019 był członkiem ekspedycji Russian Robinson Club na odległą wyspę Robinsona Crusoe (Juan Fernandez). Znak ekspedycji XR0ZRC. 

Jesienią 2019 r. wraz z Januszem SP6IXF pracował ponownie z wyspy Saint Eustatius PJ5.

W dniach 7 października do 2021 października 2021 był członkiem ekspedycji Russian DX Team do Eswatini (dawny Swaziland), znak 3DA0RU. W czasie 2 tygodniowej pracy ośmiu operatorów nawiązało ponad 94 000 QSO z 24 985 unikalnymi znakami zdobywając Cassaward w kategorii unlimited za rok 2019.

Od 2005 r. zaangażował się w działalność zespołu SN0HQ (Mistrzostwa Świata IARU) reprezentującego Polski Związek Krótkofalowców.

Na początku pracował gościnnie z innych silnych stacji (SP7GIQ) a następnie ze swojej stacji w Wojkowicach (stacja SN9Z). Z uwagi na rozległe tereny i możliwość zbudowania dobrych anten nadawczych i odbiorczych pracowali jako stacja RUN w paśmie 160m CW z dobrymi rezultatami. Na stacji gościł czołowych operatorów z SP5, SP6 i SP9.

W dniu 21.10.2017 r. wybrany został kapitanem tego zespołu. Wyprostował historię startów reprezentacji PZK- ujął okres pierwszych lat tj. 1993 – 1996. Pod jego kierownictwem stacja SN0HQ sklasyfikowana została w poszczególnych latach na miejscach:  2018 - 4 m., 2019 - 7m., 2020 - 3 m, 2021 -5m.

Lubi wędrówki po górach od Karkonoszy po Bieszczady. Jest zdobywcą Złotej Górskiej Odznaki Turystycznej (GOT). W czasie wędrówek ze szczytów nawiązywał łączności w paśmie 2 m emisją FM. Największe odległości to bezpośrednie QSO ze szczytu Giewontu do Wrocławia i z Warszawy do Wrocławia (poprzez przemiennik na Pałacu Kultury i Nauki) nawiązane z ręcznego radiotelefonu o mocy 5W. 

Zajmował też czołowe miejsca w biegach przełajowych w szkole, powiecie i na studiach wyższych.

Uchwałą ZG PZK z  17.11.2007 r. Włodkowi przyznana została Odznaka Honorowa PZK (nr 705). Za wybitne osiągnięcia sportowe i reprezentowanie Polski - Polskiego Związku Krótkofalowców na arenie międzynarodowej ZG PZK uchwałą z 16.06.2018 r. wyróżnił Go Złotą Odznaką Honorową PZK (nr 123/Z).

TNX: SP6EQZ

SP3CUG, SP2BZR