TOMASZ WIZA SP7BCA
- Szczegóły
- Odsłony: 2633
Tomasz Wiza SP7BCA urodził się 22.01.1944 r. w Warszawie. W 1959 r. rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Ostrzeszowie na południu Wielkopolski. Już w pierwszej klasie przy pomocy starszego kuzyna Mariana (Obecnie SP5ANY) zaczął budować odbiorniki detektorowe. Marian powiedział mu, że na odbiorniku radiowym „Allegro” jaki wtenczas był w jego rodzinnym domu można słuchać rozmowy amatorów. I od tego zaczęło się krótkofalarstwo Tomka. Kilka tygodni później był już członkiem radioklubu LPŻ w Ostrowie Wlkp. SP3KKP. Tam też uzyskał znak nasłuchowy SP3 492. Z oratorstwem i ham-spritem zapoznawał się przy okazji codziennego słuchania stacji Emila SP2CC (SK), Janusza SP9DT(SK) , Adama SP5AY(SK) i wielu innych, którym jest za te lekcje bardzo wdzięczny.
W 1963 r. zdał maturę i został słuchaczem Oficerskiej Szkoły Łączności w Zegrzu. W dniu 8 maja 1964 r. grupa inicjatywna w skład, której wchodzili Eugeniusz Pawłusiewicz, Józef Misztal SP3AVO, (obecnie SP1QW), Andrzej Wtorek (później SP7RFD SK, Marian Wrzosek (później SP6BYE SK), Leszek Dunajec (obecnie SP5BYF),Norbert Dolny (później SP2BBD SK) i Tomasz Wiza SP3-492 (obecnie SP7BCA) założyli przy Garnizonowym Klubie Oficerskim OSŁ klub krótkofalowców.
BERNARD MIELCARSKI SP3PD (1921–1989)
- Szczegóły
- Odsłony: 2003
Bernard Mielcarski SP3PD urodził się 10.07. 1921 r. w Poznaniu. Krótkofalarstwem zaczął się interesować już przed II Wojna Światową. Krótkofalowiec Polski nr 8-9/ 1938 wspomina krótkofalowca o znaku SP3PD z Poznania. Był członkiem PZK -Okręgu Zachodnio-Polskiego nr 66 oraz Lwowskiego Klubu Krótkofalowców -Okręg Poznański.
Po wojnie rozpoczął pracę w eterze w 1948 r. pod wymyślonymi znakami SP5AB lub SP5BA.(bez licencji) Pracował na niemieckiej radiostacji czołgowej mieszkając przy ulicy Chwałkowskiego 12 m.13 na poznańskiej Wildzie. Zakłócenia przemysłowe nie pozwalały na osiągniecie rewelacyjnych wyników. W tym czasie wybrał się z sąsiadem z Wildy Wiesławem ( późniejszym SP2DX) synem Tadeusza SP1JF a po wojnie SP3 PF poza miasto i na małym pagórku słuchali DX-ów na 10 m. Doszedł wtenczas do wniosku, że miasto to nie miejsce dla krótkofalowca i postanowił, że właśnie tu się kiedyś wybuduje. Po kilkudziesięciu latach plany zrealizował. Puste pola zmieniły się miejscowość, która do dziś nazywa się Suchy Las. Już w 1951 Bernard zbudował 10-lampowy superheterodynowy odbiornik 144 MHz. Po wojnie licencje otrzymał w październiku 1952 nr (info SP3PJ) Bernard zajmował się zawodowo budową urządzeń elektronicznych. Na potrzeby amatorskie konstruował także sprzęt UKF.
STANISŁAW MAŁYSZKA SP3HC (1932-2113)
- Szczegóły
- Odsłony: 1966
STANISŁAW MAŁYSZKA SP3HC (1932-2013)
Stanisław Małyszka SP3HC urodził się 13.11.1932 w Poznaniu. Swoją przygodę z krótkofalarstwem rozpoczął w 1949 r. Wstąpił do radioklubu LPŻ w Poznaniu i otrzymał licencję nasłuchową-znak SP3 026. Przeprowadził kilka tysięcy nasłuchów na początku na popularnym „Pionierze”. Jako nasłuchowiec uzyskał dyplom japoński „HAC” oraz czechosłowacki „P-OK-100”. Pierwsza pracę zawodową podjął w MHD w Poznaniu w 1950 r. W latach 1952-1954 odbywał zasadnicza służbę wojskowa w Ustce i JW w Gdynia-Oksywie. W 1953 r ukończył kurs Mechaników-Kierowników Wojskowych Węzłów Radiowych. Od 1955 r. zaczął pracę w Lidze Przyjaciół Żołnierza jako kierownik radiostacji. Zezwolenie indywidualne SP3HC otrzymał w dniu 17.11.1956 r. Zbudował własny nadajnik i pojawił się na 7 MHz w dniu 26.01.1957 r. W tym samym dniu przeprowadził pierwszą łączność pod własnym z Jankiem SP7FI. W 1958 r. w Izbie Rzemieślniczej w Szczecinie zdał egzamin i uzyskał dyplom radiomechanika.
W latach 1958 do 1968 r. pracował w Lidze Obrony Kraju kolejno jako kierownik radioklubu a następnie kierownik Wydziału Łączności ZW LOK w Poznaniu
ROMAN GRZEGORZ ROSOŁOWSKI SP2UT (1919-2013)
- Szczegóły
- Odsłony: 1890
Roman Grzegorz Rosołowski SP2UT urodził się 12.11.1919 r. w Fordonie (obecnie dzielnica Bydgoszczy). Ukończył cztery klas szkoły powszechnej a następnie szkołę wydziałową przy ulicy Konarskiego. Będąc uczniem działał w drużynie harcerskiej o profilu lotniczym w wyniku czego w 1935 r. wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Szkołę skończył w czerwcu 1938 r. jako radiotelegrafista -strzelec pokładowy. Już w lipcu tego samego roku przydzielony został do 213 eskadry szkoleniowej pierwszego pułku lotniczego w Warszawie.
30 kwietnia 1939 r. mianowany został na stopień kaprala i kolejny raz przeniesiony do 217 eskadry bombowej. Tuż przed wybuchem II Wojny Światowej jego eskadra przeniosła się na lotnisko do Podlodowa a następnie do Starej Wsi koło Wegrowa. Przez dwa tygodnie brał udział w walce z hitlerowskim okupantem. Niestety 14 września 1939 r. ze względu na brak paliwa samolot musiał lądować awaryjnie. Podjęli próbę ratowania samolotu i na niewielkiej ilości paliwa wylądowali koło miejscowości Wielka Głusza.
Andrzej de OSTOJA DOMARADZKI SP6LV. (1931-2017)
- Szczegóły
- Odsłony: 2065
Andrzej de Ostoja Domaradzki urodził się 29.10.1931 we Lwowie. Ojciec był oficerem WP II Rzeczpospolitej. W 1932 r. rodzina przenosi się do Warszawy. Po wybuchu wojny jego ojciec przedostał się do Francji i w wyniku udziału w walkach z Niemcami dostał się do niewoli.
Andrzej po upadku Powstania Warszawskiego rozpoczął tułaczkę po Polsce. Mieszkał w Przybysławicach (koło Miechiowa), Krakowie, Wągrowcu, w Sopocie i we Wrocławiu. Po 6 latach rozstania spotkał się z ojcem. We Wrocławiu ukończył szkołę powszechna i Liceum Elektryczne na Placu Teatralnym. To w szkole średniej spotkał nauczyciela krótkofalowca a był nim był Tadeusz Matusiak SP6XA, który zainteresował go krótkofalarstwem. Do PZK wstąpił w 1949 roku i otrzymał znak nasłuchowy SP-032 W. Zrezygnował z kopania rowów w ramach „Służba Polsce” na rzecz kursu telegraficznego organizowanego przez Śląski Okręg Wojskowy, który jak sam mówi ukończył z przeciętnym wynikiem.
Czytaj więcej: Andrzej de OSTOJA DOMARADZKI SP6LV. (1931-2017)
ZYGMUNT C. BRESIŃSKI SP3KX ( 1907-1981)
- Szczegóły
- Odsłony: 1740
Zygmunt Bresiński SP3KX urodził się 25.08.1907 r w Poznaniu. Związany był z ruchem harcerskim. Już w 1924 r otrzymał II m. na Wystawie Radiowej w Poznaniu za konstrukcje 3-lampowego odbiornika w układzie Armstronga. W dniu 26 lipca 1924 r zawiązuje się w Poznaniu klub towarzyski „Radio- Klub”, którego jest członkiem. Zadaniem klubu była popularyzacja rodzącej się radiofonii. Coraz większe zainteresowanie rodzącym się wówczas w Polsce radiem zmobilizowało 18-letniego Zygmunta do zwrócenia się do redakcji „Radjo-Amator” wydawanego przez braci Odyńców z prośbą o bliższe informacje na temat powstającego masowo ruchu radioamatorskiego. Starająca się wtenczas koordynować tym ruchem redakcja „RA” stosownie do uchwały Kongresu IARU w Paryżu (1925) zaczęła przydzielać znaki o prefiksie eTP. Zygmunt otrzymał znak eTPKX. Wraz ze znakiem otrzymał propozycje do wstąpienia do tworzącego się Lwowskiego Klubu Krótkofalowców i tak też uczynił. W oficjalnym spisie członków LKK ”wszech czasów” Zygmunt figuruje na 32 miejscu.
ZIEMBICKI JAN SP6FZ (1909-1969)
- Szczegóły
- Odsłony: 2139
Jan Ziembicki SP6FZ urodził się 19.08.1909 r. w Lwowie. Ojciec Witold był lekarzem i historykiem medycyny, profesorem Uniwersytetu Lwowskiego. 1924 rok miał wielkie znaczenie życiu 15 letniego Jana. W tym właśnie roku uruchomił pierwszy nadajnik i pojawił się na falach eteru pod znakiem LW3. Początkowo były to koncerty nadawane na falach powyżej 200m. W czasie Międzynarodowego Kongresu Radioamatorów w Paryżu w 1925 roku, gdzie Polskę reprezentowała 9-cio osobowa delegacja z Stanisławem Odyńcem na czele uzgodniono wprowadzenie pierwszych uporządkowanych znaków narodowościowych. Janek początkowo zaczął ożywać znaku TPAF a pod koniec roku 1925 TPAR. W wyniku postanowień Konferencji Waszyngtońskiej z dniem 1.01.1929 r. Janek zaczął używać znaku SP3AR. W dniu 6.12.1926 r grupą kolegów radioamatorów założył Lwowski Klub Radionadawców, którego został sekretarzem. Siedzibą klubu było mieszkanie prof. dr W. Ziembickiego (ojca Janka) przy ul. Bielowskiego 6. Wkrótce LKR przemianowany został na Lwowski Klub Krótkofalowców (LKK). Oficjalny statut klubu, z nową nazwą LKK został zatwierdzony w lutym 1927 r. Klub ten , do grudnia 1932r, reprezentował polskich krótkofalowców w IARU