STANISŁAW WŁOCH ex.SP3HW
- Szczegóły
- Kategoria: Sylwetki
- Opublikowano: poniedziałek, 21, maj 2018 10:11
- Grzegorz Walichnowski
- Odsłony: 1290
Stanisław Włoch urodził się 25.08.1933 r. w Alfredówce woj. Lwowskie (Obecnie Ukraina). W lutym 1940 r. wraz z rodziną deportowany był na Syberię. Tam uczęszczał do szkoły podstawowej. W 1946 r. rodzina Włochów wróciła do Polski i osiedliła się w Cigacicach koło Zielonej Góry, gdzie Stanisław ukończył szkołę podstawową. W 1949 r. rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Zielonej Górze. Po ukończeniu 9 klasy przeniósł się do Technikum Telekomunikacyjnego w Poznaniu ale 1953 r. Stanisławem zainteresowała się Armia. Służbę wojskową odbywał w latach 1953- 1955 w Jednostce Wojskowej w Kęszycy Leśnej jako radiotelegrafista.
Po wojsku zatrudniony został w Zjednoczeniu Stacji Radiowych i Telewizyjnych w Warszawie-Ośrodek Nadawczy w Łazie k/Zielonej Góry i pracował latach 1955 do 1985 na radiostacji średniofalowej programu II Polskiego Radia. Radiostacja zakończyła swoją działalność w dniu 31.08.1985 r. Obiekt przejęła Telekomunikacja Polska i został przebudowany na stację wzmacniakową a Stanisław pracował tam aż do emerytury.
W 1956 roku zainteresował się radioklubem LPŻ przy ulicy Dąbrówki w Zielonej Górze. Został członkiem tego klubu i otrzymał licencję nasłuchowa SP3 523. W klubie tym jeszcze bez licencji swoją radiostację zainstalował Czesław Łuniewicz SP3DA. Tam poznał zasady prowadzenia łączności amatorskich, slang, kod Q. Z tej stacji przeprowadził pierwszą łączność ze stacją amerykańską zlokalizowana w strefie okupacyjnej wojsk USA w Niemczech . Egzamin na świadectwo uzdolnienia zdał w 1956 r. Zaoczne Technikum Łączności ukończył w 1957 r w Warszawie. Licencje ze znakiem SP3HW otrzymał w 1957 r. Od tego czasu był członkiem PZK. Pierwsze łączności pod własnym znakiem przeprowadzał na RBM 1. Nieco później zbudował i uruchomił własna konstrukcję tj. nadajnik KF o mocy 20 W na pasma 3,5 i 7 MHz. Wtenczas Radioklub LPŻ otrzymał licencję ze znakiem SP3KBJ i zmienił siedzibę na ul. Lisowskiego1a. Stanisław był jednym z operatorów odpowiedzialnych stacji klubowej.
Był członkiem Komisji Egzaminacyjnej LPŻ. Pamięta, że wprowadzał w tajniki krótkofalarstwa i egzaminował Julka Schmidta późniejszego SP3AUZ i niezapomnianego Prezesa ZOW PZK w Zielonej Górze i V-ce Prezesa PZK.
W 1958 r. powstał Radioklub LPŻ przy Komendzie Chorągwi ZHP na ul. Bohaterów Westerplatte 30. Stanisław był instruktorem ZHP w stopniu podharcmistrza , szefem klubu i kierownikiem stacji klubowej. Szybko jednak zmieniono klub LPŻ na ZHP i w związku z tym zmienił znak na SP3ZHC.
W związku z reaktywacją PZK powstał Oddział Zielonogórski, którego pierwszym prezesem został Bronisław Antkowiak SP3AC a Stanisław SP3HW równolegle z prowadzeniem klubu SP3ZAC zaangażował się w pracy ZOW pełniąc funkcję V-ce Prezesa. (1958-60 r.). W następnej kadencji został Prezesem ZOW. Stanisław uczestniczył w wielu obozach harcerskich na których działała radiostacja SP3ZHC/3. W 1965 r. harcerze i radiowcy szczepu „Makusyny” z Zielonej Góry uczestniczyli w obozie przy zamku w Siedlisku. W kolejnym roku radiowcy przyłączeni zostali do obozu harcerskiego niedaleko Lubiatowa. Na tych obozach pod bacznym okiem Stanisława zawsze odbywało się szkolenie krótkofalarskie.
W Harcerskim Ośrodku Łączności zorganizował kurs radiotelegrafistów a jego słuchacze wywodzili się z szeregów harcerskich. Z tego okresu wywodzą się min.: Jerzy SP3AZO, Andrzej SP3BES, Stanisław SP3BGD, Zdzisław SP3BLP (SQ3A)
Przy pomocy Stanisława zbudowany został 200 W nadajnik, który później otrzymał nazwę „WACEK” dlatego, że za jego pośrednictwem stacja nawiązała łączności, które pozwoliły na zdobycie pierwszego dyplomu klubowego WAC. Nadzorował budowę klubowego nadajnika 144 MHz, który po uruchomieniu został zainstalowany na wieży budynku na Wzgórzu Piastowskim. Przy pomocy SP3HW uruchomiona została w Zielonej Górze radiolatarnia UKF.
Duże zaangażowanie społeczne Stanisława przyczyniło się do znaczącej roli klubów SP3KBJ i SP3ZHC oraz ZOW PZK w Zielonej Górze. SP3HW był jednym z znaczących organizatorów zawodów krótkofalarskich z okazji „Dni Zielonej Góry”. W Krajowych Zawodach UKF w grupie 144 MHz w 1967 r. zajął 5 m. na 37 stacji sklasyfikowanych. Aktywna praca społeczna i zawodowa była przyczyna mniejszej aktywności na pasmach pod własnym znakiem. Przeprowadził około 1000 łączności. W 1969 rozpoczął studia na Wydziale Zaocznym Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Zielonej Górze
Praca zawodowa, nauka i budowa własnego domu zmusiły go do całkowitej rezygnacji z pracy społecznej na rzecz krótkofalarstwa. W 1974 r. uzyskał tytuł inżyniera elektryka przemysłowego. Członkiem Komisji Egzaminacyjnej był do 1981 r. Na pasmach pod własnym znakiem sporadycznie pojawiał się do 1981 r. W związku z stanem wojennym zdeponował urządzenie i licencję i już nie wrócił do krótkofalarstwa.
Na emeryturę przeszedł w 1993 r. Od tego czasu Stanisław miał problemy ze zdrowiem. Podporządkował się zaleceniom lekarzy i zaczął uprawiać turystykę pieszą i rowerową. Został członkiem PTTK. Po odzyskaniu kondycji tj. od 1995 r. zajął się przez okres 10 lat organizacją wycieczek pieszych i rowerowych. Uczestniczył w kilku rajdach do Czech, Słowacji i Niemiec w tym do części zachodniej. Nadal uprawia turystykę ale tylko w wąskim gronie osób z zaawansowanym wiekiem.
Za swa pracę zawodową, społeczna wyróżniony został min.: Srebrnym Krzyżnem Zasługi(1979),
Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego( 1966), Krzyżem Zesłańców Sybiru (2007), Medalem za długoletnie pożycie małżeńskie (2010), Odznaką” Zasłużony Pracownik Łączności” Brązową (1970) i Złotą (1977). Otrzymał także Brązowy Medal za zasługi dla Obronności Kraju (1968) i Odznakę Honorową „Za zasługi w rozwoju Województwa Zielonogórskiego” (1972)
Za całokształt pracy na rzecz krótkofalarstwa Polskiego Zarząd Główny PZK nadał Stanisławowi Włochowi Honorową Odznakę PZK (nr 61)
TNX: ex SP3HW. SP3BLP/SQ3A, SP3BES
opracowanie: SP3CUG