STANISŁAW OKOŃ SP6XU ( 1904-1994)

• 

Szczegóły

Kategoria: Sylwetki

Opublikowano: poniedziałek, 04, czerwiec 2018 11:23

Grzegorz Walichnowski

Odsłony: 973

Stanisław Okoń urodził się 1maja 1904 we wsi Karkoszki powiat Radomsko. Ukończył gimnazjum w Częstochowie. Jego pierwszym miejscem pracy były Zakłady Elektromechaniczne Firmy „Sztabiński i Syn” w Częstochowie. Zatrudniony był tam, jako pracownik biurowy, co nie dawało mu satysfakcji. Zainteresowany był telekomunikacja i elektrotechnika. Porzucił dotychczasową prace przeniósł się do Sosnowca i zatrudnił się w „Telefonach Sosnowieckich”. W tym okresie zbudował sobie odbiornik radiowy na dwóch lampach. Pierwszą stacja, jaka odbierał to Warszawa nadająca z mocą, 700 W, którą uruchomili radioamatorzy. W 1927 roku kolejny raz zmienia miejsce zamieszkania. Przenosi się do Bielska-Białej i podejmuje pracę w Urzędzie Telefoniczno- Telegraficznym. Jego marzeniem było spotkanie z krótkofalowcami, ale w tym czasie na tym ternie ich jeszcze nie było. W 1930 r. przeniesiony zostaje służbowo do Wilna. Z krótkofalarstwem w praktyce spotkał się na ćwiczeniach praktycznych w Szkole Technicznej w Wilnie.Jeden z uczniów nawiązał łączność z krótkofalowcem ze Lwowa. To tam w 1933 r. znajduje klub krótkofalowców i zostaje jego członkiem. Po odbyciu szkolenia otrzymuje znak nasłuchowy SPL-85 a po złożeniu egzaminu licencje nadawcy o znaku SP1GZ pod adresem Wilno ul. Wiosenna 7/8

 

Pierwszym jego wyposażeniem był odbiornik radiowy 0-V-2 i nadajnik samowzbudny na lampie P-460, z którego uzyskał 9 wat mocy. W III Międzynarodowych Zawodach organizowanych przez Polskę rozegranych w dniach 8-22 grudnia 1935 r. zajął wśród stacji SP -32 miejsce na 65 stacji SP startujących.

KP nr 4/1935 informował, 17 marca 1935 r. na Walnym Zgromadzeniu Wileńskiego Klubu Krótkofalowców powołany została na zastępcę skarbnika WKK. Na kolejnym Walnym Zebraniu w dniu  6.04.936 Wybrany został z-ca sekretarza WKK. Pracował na pasmach bardzo aktywnie do 1939 r. Wtenczas miał na swoim koncie 11 kg kart QSL tytułem potwierdzenia swoich łączności i dyplom WAC. 

W czasie II Wojny Światowej był członkiem Armii Krajowej pseudonim Belina. Po wojnie, jako repatriant powrócił do Polski osiedlił w Swierzawie a następnie przeniósł się do Wrocławia. Swój nadajnik oddał do Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu. Otrzymał propozycje Ministerstwa Łączności pracy na stanowisku Wice dyrektora Polskiego Radia a w 1954 r. przeniesiony został do Dyrekcji Okręgu Poczty i Telekomunikacji, gdzie został kierownikiem Działu Radiofonii Przewodowej. Tam pracował aż do przejścia na emeryturę w 1970 r.  Przerwa w działalności krótkofalarskiej Stanisława trwała do 1955 roku.

W tym właśnie roku „ujawnił” się i został członkiem klubu LPŻ SP6KBE we Wrocławiu. Następnie wraz z innymi kolegami klubowymi wystąpił o zezwolenie. Stanisław otrzymał znak SP6BY a koledzy SP6BX, SP6BW i SP6BZ. Przy przedłużeniu zezwolenia znak zmienił na SP6XU. Przez 10 lat prowadził Klub Krótkofalowców. Po reaktywacji PZK w 1957 roku został Prezesem ZOW PZK we Wrocławiu. Funkcje ta pełnił do 1964 r. a następnie od 1970-1978r. Był członkiem SP OTC od roku 1985 (Nr 49). W latach osiemdziesiątych posiadał zezwolenie kat. I z mocą 750 W. Wiele lat poświęcił się działalności na falach UKF. Aktywnie uczestniczył w zawodach UKF.

Już w 1959 r. SP6XU/P brał udział w III subregionalnych zawodach UKF w paśmie 430 MHz. Był członkiem PK UKF, jako dziewiąty na liście. PK UKF nadał mu godność Honorowego Członka PK UKF. W 1977 roku otrzymał Honorową Odznakę PZK (Nr 38) Zmarł 23.09.1994 r. a pochowany został w dniu 27.09.1994 na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu  ( Pole 14 N/Grób 160/Rząd 7 od 10)

TNX: SP3CSD

opr. SP3CUG,SP2IW,SP8TK, SP6AEG