JANUSZ ANDRZEJ DOBROWOLSKI SP5AMN

Janusz Andrzej Dobrowolski  SP5AMN urodził się 6 maja 1942 r. w Rzeszowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1955 r. kontynuował edukację w Liceum Ogólnokształcącym im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie. W roku 1957 ukończył kurs operatorów radiostacji prowadzony przez Klub Ligi Przyjaciół Żołnierza w Rzeszowie. Egzamin końcowy z telegrafii na tym kursie prowadził Marian Gawlikowski SP8AG. Pod koniec lat sześćdziesiątych minionego wieku Janusz był   bardzo aktywnym operatorem radiostacji klubowej SP8KAV w Rzeszowie. Jego Kolegami, w tamtym czasie, byli Leszek Steczkowski SP8YA oraz Karol Cierpiał SP8YQ/SP5YQ.

W 1959 r. rozpoczął studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. W trakcie studiów, w 1961 r., uzyskał licencję kat. pierwszej ze znakiem SP5AMN. Jego radiostacja mieściła się W Domu Akademickim Politechniki Warszawskiej przy ul. Ks. Janusza 39 na Kole w Warszawie.

Wtenczas pracował na własnoręcznie wykonanym sprzęcie. Nadajnik w stopniu końcowym miał lampę GU50. Odbiornik wykonany był na lampach jako super-reakcyjny o bezpośrednim wzmocnieniu. Pracował na antenie long wire o długości 80 m.

W 1965 r. ukończył studia i uzyskał dyplom magistra inżyniera elektroniki. Wraz z ukończeniem studiów musiał opuścić pokój w domu akademickim i zamieszkać w wynajętym lokum. Taka sytuacja mieszkaniowa utrudniała kontynuowanie aktywności i nadawanie na amatorskich pasmach radiowych. Nadal zajmował się elektroniką.

W marcu 1965 r. został zatrudniony na stanowisku nauczyciela akademickiego w Katedrze Układów Elektronicznych Politechniki Warszawskiej. W 1973 r. Rada Wydziału Elektroniki Politechniki Warszawskie nadała mu stopień doktora nauk technicznych za rozprawę na temat analizy i projektowania mikrofalowych generatorów z diodą Gunna. W roku akademickim 1974/75 przebywał na stażu naukowym w the University of Manitoba, Winnipeg, Manitoba, Kanada. W 1979 r. Rada Wydziału Elektroniki PW nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego za monografię „Komputerowe metody projektowania obwodów mikrofalowych”. We wrześniu 1980 r. został powołany na stanowisko docenta w Politechnice Warszawskiej. Od 1979 r. do 1983 r. był zastępcą dyrektora ds. naukowo-badawczych Instytutu Podstaw Elektroniki oraz Kierownikiem Zakładu Układów i Aparatury Mikrofalowej w tym samym Instytucie. Od 1983 r. do końca 1984 r. Janusz pracował w the University of Manitoba, Winnipeg, Manitoba, Kanada na stanowisku research associate. Od 1985 r. do przejścia na emeryturę był kierownikiem Zakładu Układów i Aparatury Mikrofalowej. W 1987 r. został powtórnie mianowany zastępcą dyrektora ds. naukowo-badawczych Instytutu Podstaw Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Od 1990 r. do 2015 r. jest dyrektorem Instytutu Podstaw Elektroniki, obecnie Instytutu Systemów Elektronicznych.  Janusz otrzymał tytuł profesora w marcu 1992 r. Od 1997 r. był profesorem zwyczajnym Politechniki Warszawskiej. Jego działalność naukowo-badawcza jest związana z teorią i techniką mikrofalową. W latach 1965 - 1970 przedmiotem jego zainteresowań była mikrofalowa elektronika ciała stałego, a w szczególności metody analizy i projektowania mikrofalowych wzmacniaczy z diodami tunelowymi oraz wzmacniaczy tranzystorowych. Od 1969 r. tematem jego zainteresowań naukowych stały się generatory z diodami Gunna i z diodami lawinowymi. W okresie pobytu w University of Manitoba, Winnipeg, Manitoba Kanada w latach 1974/75 prowadził badania nad nowymi mikrofalowymi metodami pomiaru prądu stałego i prądu zmiennego w energetycznych liniach transmisyjnych wysokiego napięcia. Od 1973 r. tematyka prac naukowych Janusza rozszerzyła się o komputerowe metody projektowania układów elektronicznych i mikrofalowych. Jednym z rezultatów tych prac był pierwszy polski program komputerowy (JADMIC2) do analizy i projektowania układów mikrofalowych o dowolnej topografii. Program ten był wykorzystywany także w Politechnice Gdańskiej i Politechnice Warszawskiej. W okresie drugiego pobytu w University of Manitoba w latach 1983/85 uczestniczył w pracach badawczych w dziedzinie anten i systemów zasilania wieloelementowych anten fazowanych do mikrofalowej komunikacji satelitarnej. Po powrocie do Polski zajmował się tematyką wspomaganej komputerem analizy i projektowania układów mikrofalowych w aspekcie optymalizacji ich parametrów szumowych oraz radiometrycznymi systemami do pomiaru parametrów szumowych elementów i układów mikrofalowych. Od 1995 r. kierował i brał udział w pracach naukowych związanych z tematyką projektowania, modelowania i pomiarów monolitycznych mikrofalowych układów scalonych. Jest autorem lub współautorem ponad 100 referatów konferencyjnych i artykułów w takich czasopismach jak IEEE Transactions on Microwave Theory and Techniques, IEE Proceedings-H, Microwaves Antennas and Propagation Electronics Letters. Jest autorem pierwszej i jedynej w języku polskim monografii „Wspomagane komputerem projektowanie obwodów mikrofalowych” (Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1987), czterech książek wydanych w Stanach Zjednoczonych (USA) – „Introduction to Computer Methods for Microwave Circuit Analysis and Design” (Artech House, U.S.A., Boston-London, 1991), „Computer Aided Analysis Modeling and Design of Microwave Networks: The Wave Approach” (Artech House, U.S.A., Boston-London, 1996), „Microwave Network Design Using the Scattering Matrix” (Artech House, U.S.A., Boston-London, 2010), „Scattering Parameters in RF and Microwave Circuit Analysis and Design” (Artech House, U.S.A., Boston-London, 2016) oraz książek „Projektowanie mikrofalowych wzmacniaczy z tranzystorami MESFET” (Wydawnictwa Naukowo Techniczne, Warszawa 1991), „Monolityczne mikrofalowe układy scalone - modelowanie, projektowanie i pomiary” (WNT, Warszawa 1999), „Układy scalone CMOS na częstotliwości radiowe i mikrofalowe” (Akademicka Oficyna Wydawnicza EXIT, Warszawa 2007). Był promotorem sześciu zakończonych przewodów doktorskich na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej. 

Janusz prowadził wiele oryginalnych wykładów, wśród których należy wymienić przede wszystkim: Analiza i projektowanie układów mikrofalowych przy pomocy elektronicznej maszyny cyfrowe (1975 - 1982), Wspomagane komputerem projektowanie obwodów mikrofalowych (1986 - 1991), Mikrofale (1979 - 1992), Teoria pola (1992 - 1995), Technika mikrofalowa (1992 - 1995) oraz Podstawy techniki wielkich częstotliwości (1995 - 2017), Od połowy lat siedemdziesiątych rozpoczął nauczanie nowej dziedziny mikrofal - hybrydowych mikrofalowych układów scalonych. W latach 1978-80 prowadził wykład Mikrofalowe układy scalone, technologia i projektowanie oraz Projektowanie mikrofalowych układów scalonych w latach 1980 - 1990. Wraz z rozwojem techniki i technologii monolitycznych mikrofalowych układów scalonych opracował wykład poświęcony tej nowoczesnej technice: Monolityczne mikrofalowe układy scalone –projektowanie, modelowanie, pomiary (od 1997). Jest autorem czterech podręczników akademickich: „Komputerowa analiza i projektowanie obwodów mikrofalowych” (Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1984), „Mikrofale” (Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1991), „Technika wielkich częstotliwości – zadania” (Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1996) oraz „Technika wielkich częstotliwości” (Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1999).

Prowadził także wykłady na innych wydziałach PW: wykład Elektronika na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej (1980 – 1983) oraz Elektroniczne elementy osprzętu na Wydziale Mechaniczno-Elektryczno-Lotniczym (1986 – 1989). Janusz jako członek Rady Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej był członkiem Komisji RW ds. informatyki, ds. nagród oraz Komisji ds. badań naukowych. Był także członkiem Rady Dziekańskiej ds. studiów II stopnia i studiów doktoranckich oraz Komisji RW ds. kształcenia kadry. Janusz był członkiem Sekcji Sygnałów, Układów i Systemów Elektronicznych oraz Sekcji Mikrofal Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem Editorial Board of the IEEE Transactions on Microwave Theory and Techniques (USA).

Od lat osiemdziesiątych minionego wieku był członkiem (Senior Mmemeber) the Institute of Electrical and Electronics Engineers (USA), W 2005 r. za swoje dokonania i osiągnięcia w dziedzinie wspomaganego komputerem projektowania układów mikrofalowych Janusz został wyróżniony i nominowany do rangi Fellow of IEEE (najwyższe wyróżnienie tej organizacji).

Po długiej przerwie Janusz wznowił działalność na falach eteru. Jak przed laty znak SP5AMN aktywny jest na krótkofalowych pasmach amatorskich. Pracuje na  SSB, RTTY, PSK, PSK63, FT8. Jednak zdecydowanie preferuje emisję CW. Aktualnie ma do dyspozycji  transceiver Elecraft K3S, wzmacniacz mocy ACOM 600S. Używa anten GP7DX, Hex-beam, Delta, Dipol 80 m i odwrócone L na pasmo 160 m. Janusz mieszka w Warszawie, ale na falach eteru pojawia się z Żyrowa w powiecie grójeckim. Po wznowieniu działalności krótkofalarskiej przeprowadził 9400 łączności z 254 podmiotami DXCC, z czego na CW 229 podmiotów. W kategorii MIX ma potwierdzonych 235 podmiotów. Jest członkiem Polskiego Związku Krótkofalowców - należy do Oddziału Terenowego nr 25 w Warszawie.

Za osiągnięcia naukowo - badawcze był nagradzany pięciokrotnie przez Ministra Edukacji Narodowej (1980, 1987, 1993, 1997 i 1999) oraz przez Sekretarza Wydziału IV Polskiej Akademii Nauk (1992). Z tytułu pracy zawodowej odznaczony został: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz medalem Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej.

 

TNX: SP5AMN, SP5AYY

                                                        SP3CUG, SP2BZR, SP8TK, SP9LDB, HF1L