CZESŁAW TRUCHANOWICZ SP6TX (1914-1990)
- Szczegóły
- Kategoria: Sylwetki
- Opublikowano: poniedziałek, 21, maj 2018 10:44
- Grzegorz Walichnowski
- Odsłony: 1020
Czesław Truchanowicz urodził się 04.11.1914 r. w Wilnie. Do 1935 r. mieszkał w Lidzie, gdzie ukończył gimnazjum. W czasie nauki zaczął interesować się radioamatorstwem. Od 1935 r. mieszkał w Wilnie przy ulicy Starej 27/2. W 1936 r. wstąpił do Wileńskiego Klubu Krótkofalowców. Tam zapoznał Wacława Łupińskiego (po wojnie SP4ANP) oraz Stanisława Okonia SP1GZ (po wojnie SP6BY i SP6XU) i Zenona Blekiewicza (po wojnie SP2CX). Uczestniczył w kursie krótkofalarskim zorganizowanym przez WKK. Pierwszą licencję otrzymał w 1937 ze znakiem SP1TX. W latach 1937 do 1939 był Sekretarzem WKK. Był współautorem broszury zatytułowanej „Co każdy o krótkofalarstwie wiedzieć powinien” wydanej przez WKK w czterech nakładach. Zorganizował konkurs na najładniejszą kartę QSL.
W tym czasie ukończył studia na Uniwersytecie im. Stefana Batorego, a po ich ukończeniu rozpoczął pracę w Rozgłośni Wileńskiego Radia. Rozgłośnia uruchomiona została w dniu 08.12.1927 r. Na początku był to nadajnik 500W, a w 1931 r. jego moc wynosiła 16 kW. W pierwszych dniach września 1939 r. została uszkodzona radiostacji wileńska. Na polecenie władz Czesław i jego koledzy klubowi uruchomili w klubie nadajnik foniczny pracujący w paśmie 40 m, który zastępował uszkodzony do chwili wkroczenia Armii Czerwonej.
W październiku aresztowani zostali krótkofalowcy Mieczysław Łapiński SP1LM, Eugeniusz Miłaszewski SP1BY i Jan Odolski SP1HM. Zamiast Czesława SP1TX aresztowany został jego ojciec, który nie miał nic wspólnego z krótkofalarstwem. W drugim miesiącu wojny Czesław wstąpił w szeregi organizacji podziemnej i został zaprzysiężony przez inż. Tadeusza Dąbrowskiego SP1HJ. Do grupy którą kierował por. łączności Czernik należeli: SP1HJ, SP1TX oraz Lucjan Rusiecki SP1ER i Aleksander Witort SP3AW.
Pierwszym zadaniem grupy było zbudowanie i uruchomienie przenośnego nadajnika fonicznego na pasmo 40 m. Po przekazaniu Wilna władzom litewskim na początku stycznia 1940 r. aresztowany został Czesław i Aleksander Witort SP3AW. Śledczy nie znaleźli dostatecznych dowodów na działalność konspiracyjną i 10.05.1940 r. zostali zwolnieni. Po zajęciu Wilna w 1941 r. przez wojska niemieckie podjął pracę w prywatnym warsztacie radiowym. Wraz z inż. Dąbrowskim montowali nadajniki telegraficzne. Na początku 1944 r. naprawiał urządzenia „zrzutowe”.
W grudniu 1944 r. drugi raz został aresztowany i skazany przez sowiecki Sąd Wojenny na 8 lat przymusowej pracy w obozie. Wywieziony został do Komi ASRR (okolice Peczory). Jedyną pamiątką z czasów przedwojennych został Czesławowi dyplom WAC z lipca 1939 r. Do kraju wrócił w 1958 r. W tych czasach z takim życiorysem nie miał szans na otrzymanie licencji o którą wystąpił dopiero w 1964 r. Na pasmach nie był tak aktywny jak przed wojną. Bardzo mocno zaangażował się w pracę społeczną przy Zarządzie Oddziału Wojewódzkiego PZK w Opolu.
W latach siedemdziesiątych był prezesem ZOW PZK w Opolu. Wtenczas mieszkał w Opolu przy ulicy Artura Grottgera 17. Był delegatem na Zjazd PZK w 1973 i 1980 r. W czasie zjazdów wybierany był w skład Głównej Komisji Rewizyjnej, a w drugiej kadencji pełnił funkcję przewodniczącego. Przez wiele lat był członkiem Piastowskiego Klubu Krótkofalowców SP6PAZ w Opolu. W 1979 r. wstąpił do SP OTC (nr członkowski 36).
W czasie VIII Zjazdu Krajowego PZK w 1980 r. został wybrany przewodniczącym Głównej Komisji Rewizyjnej PZK. Ostatnim miejscem zamieszkania było Opole, ul. Szarych Szeregów 44. Zarząd Główny PZK przyznał Czesławowi Honorową Odznakę PZK (nr 36). Czesław Truchanowicz zmarł 12.02.1990 r.
TNX:SP2BZR, SP3CSD
opr. SP3CUG,SP8TK,SP8DA