ZBIGNIEW TOMASZ GALA- OPALSKI SP9LDB

  • Drukuj
Szczegóły
Kategoria: Sylwetki
Opublikowano: poniedziałek, 08, czerwiec 2020 23:45
Grzegorz Walichnowski
Odsłony: 734

ZBIGNIEW TOMASZ GALA- OPALSKI SP9LDBi urodził się 7.04.1933 r. w Sosnowcu. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnym mieście w 1947 r. Następnie rozpoczął naukę w Szkole Przemysłowej, z której po roku przeniósł się do gimnazjum w Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach, które ukończył w 1950 r. Następnie uczęszczał do Liceum Elektro - Mechanicznego w Gliwicach, które ukończył w 1952 r. z tytułem technika elektryka. Po ukończeniu liceum otrzymał „nakaz pracy” do Zakładów Wytwórczych Transformatorów M-10 w Mikołowie, gdzie powierzono Zbyszkowi stanowisko konstruktora. Równocześnie z podjęciem pracy zawodowej rozpoczął studia w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej w Sosnowcu. W roku 1952 zawarł także trwający 10 lat związek małżeński. W 1954 r. otrzymał propozycję nie do odrzucenia - zaproszenie do odbycia zasadniczej służby w JW 2465, stacjonującej początkowo w Kęszycy k/Międzyrzecza, a później w Skwierzynie. Radiem zaczął interesować się w latach 1948-49. Utopijne marzenia o fabrycznym odbiorniku zrealizował budując własny „kryształkowy” odbiornik, z którego nasłuchów korzystała cała rodzina. Po 1949 r. sytuacja Zbyszka uległa radykalnej zmianie. Uczęszczanie do szkół i rozpoczęcie pracy zawodowej poza domem rodzinnym, założenie rodziny, kłopoty mieszkaniowe i zmiana zawodu w 1959 r. nie sprzyjały kontynuacji radiowego hobby. Służbę wojskową ukończył w 1956 r. jako kierownik kancelarii w stopniu kaprala.

 

Po wojsku wrócił na krótko do swego zakładu pracy, na stanowisko zastępcy Głównego Mechanika i Głównego Energetyka. Niska płaca była powodem zmiany miejsca pracy. W 1957 r. rozpoczął pracę w „Elektromontażu Nr 2” w Katowicach na stanowisku brygadzisty w montażowni urządzeń elektrycznych. Znacznie poprawiła się płaca, ale nadał pozostały problemy mieszkaniowe dla czteroosobowej rodziny. W 1959 r. kolejny raz zmienił pracę w przekonaniu, że szybko otrzyma obiecywane mieszkanie. Zatrudniony został w Milicji Obywatelskiej. Niestety zmniejszyło się znacząco tylko wynagrodzenie, na mieszkanie czekał i tak kilka lat. W 1961 r. ukończył Szkołę Oficerską MO w Szczytnie i rozpoczął pracę w Wydziale Dochodzeniowym Komendy Wojewódzkiej MO w Katowicach. W 1963 r. przeniósł się do Wydziału Ruchu Drogowego KWMO w Katowicach, skąd w roku 1966 przeniesiony został na stanowisko Z-cy Kierownika Sekcji Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej MO w Zabrzu. W Zabrzu w roku 1967 ponownie zawiera związek małżeński. W roku 1971 wraca do Wydziału Ruchu Drogowego KWMO w Katowicach na stanowisko kierownika sekcji. W roku 1981 zostaje ponownie przeniesiony do KMMO w Zabrzu na stanowisko Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego, gdzie pracował do emerytury. Na emeryturę w stopniu majora MO odszedł w 1986 r. w wieku 53 lat. W ramach swojej pracy zawodowej i społecznej szczególnie zajmował się działalnością na rzecz poprawy bezpieczeństwa dzieci i młodzieży na drogach publicznych, poświęcając w tym celu wiele czasu poza służbowego na działalność profilaktyczno-szkoleniową, zwłaszcza z młodzieżą szkolną oraz harcerską, organizując Młodzieżową Służbę Ruchu Zabrzańskiego Hufca ZHP. Z Zabrzańskim Hufcem ZHP jako instruktor ZHP ze stopniem podharcmistrza, związanym był od 1967r. Dopiero następująca w drugiej połowie lat 70-tych stabilizacja życia pozwoliły mu wrócić do młodzieńczych marzeń. W 1975 r. zainteresował się modelami sterowanymi za pomocą radia. Uzyskał zezwolenie IV kategorii do sterowania takimi modelami, wydane przez Państwową Inspekcję Radiową w Katowicach. Zainteresowania tego nie kontynuował, bowiem zmienił go na zainteresowanie krótkofalarstwem, które było bliższe marzeniom o radiu. Sprawcami tej zmiany byli: ówczesny dyrektor ZO PIR w Katowicach pan inż. Florian Tymiecki oraz ówczesny Prezes ZOW PZK w Katowicach Michał Isalski SP9CBZ. Decyzję Zbyszka przyspieszył Ginter SP9ZW – Kier. Klubu SP9KRT, kiedy spotkali się na najwyższym piętrze wieży na Stadionie Śląskim w Chorzowie w czasie trwającej w parku imprezy. Zbyszek miał tam zlokalizowane stanowisko dowodzenia służbą ruchu drogowego, a Ginter obsługiwał okolicznościową stację UKF. Ginter zapoznał Zbyszka zarówno z bezpośrednią pracą na radiostacji UKF jak i pracującą kilka pięter niżej radiostacją KF obsługiwaną między innymi przez Mirosława SP9MM i Henryka SP9ZD. Dalej sprawy potoczyły się szybko. Zbyszek został członkiem Klubu Łączności LOK - SP9KRT, w którym wchodził w środowisko i świat krótkofalowców. W roku 1976 został także członkiem PZK, skąd otrzymał licencję na znak nasłuchowy SP9-3040-KA. Po wypożyczeniu z klubu odbiornika „Edison” na pasma KF rozpoczął działalność nasłuchową, wynikiem której już w połowie 1977 r. miał przeprowadzonych ponad 5000 nasłuchów. W tym samym roku ukończył prowadzony w klubie kurs krótkofalarski i uzyskał świadectwa uzdolnienia. W grudniu 1977 r. otrzymał licencję kat. 2-giej ze znakiem wywoławczym SP9LDB. W 1979 r. przeniósł się do działającego na Osiedlu 1000-lecia w Katowicach, Śląskiego Klubu Krótkofalowców SP9PEZ, którego Prezesem był Mirek SP9CDA. W klubie spotkał się z poznanymi już wcześniej Mirosławem SP9MM, Wojtkiem SP9ALU, Mirkiem SP9CDA oraz Zbigniewem SP9EC, Tadeuszem SP9EU i Piotrem SP9BLX. W roku 1980 zostaje wybrany Vice, a rok później Prezesem ŚKK, którą to funkcję pełnił do 1989 r. W działalności klubowej kładł duży nacisk na aktywizację pracy w dniach klubowych, zawodach i na organizację integracyjnych wycieczek członków klubu w plener, połączonych z pracą radiostacji klubowej, a także na kontynuację tradycji przedwojennego ŚKK. Wyrazem tej ostatniej działalności była podjęta przez Zarząd ŚKK w lutym 1988 r., z okazji 50-tej rocznicy powstania pierwszej organizacji PZK na Śląsku, uchwała nadająca 28-miu członkom godność „Honorowego członka ŚKK”, będąca jednocześnie podziękowaniem za ich wkład pracy na rzecz klubu i śląskiego krótkofalarstwa. W 1989 r. przechodzi do Klubu Krótkofalowców przy ZO PZK w Katowicach. Gdy jednak doszły go wieści o tym, że ŚKK zaprzestał swojej działalności, postanowił go reaktywować. Zebranie organizacyjne odbyło się w1996 r. Zbyszek ponownie został wybrany Prezesem ŚKK. W ramach działalności klubowej zrealizował: „Obchody 60-tej rocznicy powstania ŚKK” połączone z zawodami VHF, reaktywował zawody „SP9-VHF-Contest”pod nowa nazwą „Silesia-VHF-Contest”, rozpoczął wydawanie dyplomu „Silesia”, którego Award Manager`em był do 2018r. W roku 2002 przeszedł do Harcerskiego Klubu Łączności - SP9ZHR, którego członkiem jest do dnia dzisiejszego. 

W swojej działalności poza klubowej pełnił także inne funkcje organizacyjne i tak: w roku 1989 był UKF Manager`em w OW PZK Katowice, w latach 1992-1998 pełnił funkcję QTH Manager ‘a przy ZG PZK ds. współpracy z amerykańskim pismem RAC, a w roku 2007 jako Award Manager dyplomu „Silesia” przy OT-06 aktywnie uczestniczył w organizacji obchodów „80-lecia Śląskiego Ruchu Krótkofalarskiego” i „50-lecia Śląskiego OT PZK”, w tym między innymi jako autor graficznych opracowań dyplomów wydawanych przez Oddział. W roku 1995 pełnił także funkcje Kierownika Biura OT PZK w Katowicach.

Od 2002 r. jest członkiem SP OTC nr 261, a od 2015 r. jest także „Honorowym członkiem LKK” we Lwowie nr legitym. 1/H. Posiada także godność „Honorowego Członka ŚKK” nadanego w 1988 r. Swoją przygodę z krótkofalarstwem Zbyszek rozpoczął w kwietniu 1978, kiedy to po raz pierwszy pojawił się w paśmie 145 MHz na demobilowym radiotelefonie FM 305. Dysponował wtedy jednym kompletem rezonatorów kwarcowych na OK0D i dlatego był też jego częstym gościem. Później, kiedy dysponował sprzętem przestrajalnym dającym możliwość pracy w całym paśmie 2 m i anteną 6 el. Yagi (bez obracania), zainstalowaną na dachu 14-to piętrowego wieżowca, to efekty pracy uległy poprawie. Bieganie z mieszkania przez 11 pięter pozwalało Zbyszkowi nie tylko na ustawienie anteny we właściwym kierunku, ale także na poprawę kondycji fizycznej. 

Sytuacja ulegała znacznej poprawie, kiedy Zbyszek w 1981 r. nabył Trx IC-202S, a w 1984 r. szczytowej klasy trójpasmowego Trx FT-726R. Urządzenia te pozwoliły mu na długoletnią pracę emisją SSB i FM, zarówno na paśmie 2m jak i 70 cm. Interesował się także konstruowaniem pomocnych urządzeń. Zbudował kilka „obracanych” anten UKF i UHF, wzmacniacz 50W do IC-202S, a także „Bartka” z zasilaczem i 50 W wzmacniaczem. Na UKF-ie i UHF-e pracował też z terenu okręgów SP1, SP2, SP4, SP6, SP8 i SP9. Uczestniczył w kilkunastu zawodach krajowych i zagranicznych. W roku 1985 pod znakiem SP9LDB/6 pracując w zawodach „Polny Dzień” ze Śnieżnika zdobył II miejsce w grupie stacji terenowych SP. W tym okresie miał już przeprowadzonych ponad 9 tys. łączności, w których zaliczył 70 dużych kwadratów w paśmie 2 m i ponad 30 w paśmie 70 cm. Do PK UKF wstąpił w 1987 r.

W marcu 1989 r. uzyskał licencję kategorii pierwszej. Początkowo do pracy na KF służyły mu FT-726R, który w modemie do pracy satelitarnej miał częstotliwości 14-29 MHz oraz wysłużona SM7DVH. Po nabyciu Trx IC-725 i zawieszeniu anteny FD-4 pomiędzy blokami, poprawił kosztem pracy na UKF-ie, efektywność swojej pracy na KF-e. Pracował aktywnie na wszystkich pasmach amatorskich KF emisją SSB i emisjami cyfrowymi. Niestety po paru latach Administracja sąsiedniego budynku antenę odcięła i Zbyszek pozostał bez możliwości pracy na KF-e. Pozostała mu praca tylko na UKF-e i na KF-e w czasie pobytów w DL. Po kolejnym powrocie z DL w roku 1998 stwierdził, iż Administracja budynku, w związku z remontem dachu zdemontowała maszt, który wraz z kablem zasilającym i sterowniczym przekazała gospodarzowi budynku, a ten sprzedał wszystko na złomowisku. Bez uzasadnienia Administracja cofnęła także Zbyszkowi zgodę na zainstalowanie anteny na dachu bloku, a walka o ponowne uzyskanie zgody trwała do 2002 r. Postawione w nowym zezwoleniu warunki, generowały koszty wykonania anteny znacznie przekraczające możliwości finansowe Zbyszka. Aby moc pracować na KF-ie Zbyszek nielegalnie zainstalował prowizoryczną antenę typu „Delta” pomiędzy dwoma latarniami ulicznymi a oknem pokoju, w którym miał radiostację. Antena służyła Zbyszkowi do 2010 r. to jest do momentu wymiany słupów oświetleniowych na nowe. Fakty powyższe pozbawiły Zbyszka możliwości aktywnej pracy zwłaszcza na KF-ie, na którego pasmach przeprowadził ponad 15 tysięcy QSO zaliczając wszystkie kontynenty i 188 krajów w tym 146 miał potwierdzonych. Nadal stara się być czynnym na pasmach pracując lokalnie na UKF-ie na antenie zainstalowanej na balkonie oraz na KF-ie na antenach LW, instalowanych dorywczo i nielegalnie pomiędzy blokiem, a rosnącymi w pobliżu drzewami.

W 1985 r. dla własnych potrzeb i wygody postanowił stworzyć Ewidencję Polskich Radionadawców. Dzięki pomocy ówczesnego Kierownika Biura OW PZK w Katowicach, Leona SP9DL opracował wykaz śląskich nadawców pt. „Wykaz amatorskich stacji nadawczych na terenie województwa śląskiego/ katowickiego czynnych w latach 1927-1988”, co stało się początkiem działalności edytorskiej Zbyszka i jego syna Darka SP9NRR. Pod koniec 1988 r. powstaje „Wykaz amatorskich indywidualnych i klubowych stacji nadawczych zaewidencjonowanych w OW PZK: Bielsko Biała, Częstochowa, Katowice, Kraków, Nowy Sącz i Tarnów”. Wykaz napisany był na maszynie i wydany w kilkudziesięciu egzemplarzach. Duże zainteresowanie opracowaniem zainspirowało Zbyszka do opracowania spisu ogólnopolskiego. Dzięki pomocy kolegów: Tadeusza SP4GFG, Henryka SP5DED, Józka SP5DZD, Mirka SP5IDK, Stanisława SP6BGF, Bogusia SP8DA, Andrzeja SP9MQT, a także dzięki przekazywanym przez setki indywidualnych krótkofalowców swoich danych osobowo-adresowych - wydany został callbook pt.: „CQ-SP-1992”. Była to już książka, wydana (z dużymi problemami łącznie z zapowiedzią jednego z krótkofalowców pozwu skierowanego przeciw Zbyszkowi) w nakładzie 200 egzemplarzy. Z uwagi na występujące zapotrzebowanie i brak tego typu polskiej literatury, SP9LDB postanowił wydawać callbook w cyklu dwuletnim. W tym celu w roku 1994 założył firmę wydawniczą, w ramach której wydał w roku 1995 kolejny callbook pt. „CQ-SP 1995” w nakładzie 1000-ca egz. Jednak ustawa o ochronie danych osobowych, pokonała ambitne plany wydawnicze Zbyszka. 

W mijających kolejnych latach Zbyszek nadal konsekwentnie zbierał materiały i dane osobowo-adresowe o nadawcach okresu minionego i nowych. Źródłami były i nadal są, zarówno callbook`i, oficjalne wykazy eksponowane w internecie, różne media krótkofalarskie, jak i wymiany między kolegami prowadzącymi podobne ewidencje lub dane przekazywane bezpośrednio przez krótkofalowców. W oparciu o zebrane materiały, w dalszej działalności edytorskiej, także mając na uwadze wymogi ustawy o ochronie danych osobowych - Zbyszek opracował i wydrukował na drukarce komputerowej w domu, dla potrzeb własnych, przyjaciół oraz krótkofalowców zainteresowanych historią krótkofalarstwa następujące pozycje: 

- w 2000 r. - callbook pt. „CQ-SP 2000” – tylko 5 egzemplarzy

- w 2005 r. – callbook z okazji 75-lecia PZK – pt. „Krótkofalarskie znaki wywoławcze SP (wszech czasów)”, składający się z 12 części (znaki przedwojenne i powojenne (okręgi od 1-9) wzbogacone fotkami i QSL-kami nadawców, znaki okolicznościowe i alfabetyczny wykaz znaków) – z uwagi na uszkodzenie dysku HD w komputerze zachował się tylko komplet wydrukowany pilotażowo. 

- w 2006 r. – callbook „Wykaz indywidualnych i klubowych znaków nadawczych SP” – 10 egz.

- w 2009 r. – wykaz pt. „Krótkofalarskie znaki nadawcze SP lata 1924-2009” – 12 egz.

- w 2012 r. – wykazy pt. Nadawcy SP – Odznaczenia nadane przez PZK – Członkowie klubu SP OTC w latach 1948-2012” – 15 egz. 

- w 2012 r. – „Zarys historii krótkofalarstwa polskiego w latach 1919-1939” – 20 egz. Opracowanie to zainspirowane zostało przez wieloletniego przyjaciela Tadeusza SP6XA , któremu go dedykował. 

Opracowanie zawiera oprócz wykazów nadawców i nasłuchowców, także inne materiały faktograficzne udostępnione przez Kolegów Juliana SP3PL, Wacława SP9EWM, Jurka SP8TK i Bolesława SP4AAZ. 

- w 2015 r. wykaz pt. „Znaki wywoławcze SP nadawców indywidualnych i klubów w latach 1919-2015” – 10 egz. Opracowanie zainspirowane 85-leciem PZK zostało wykonane w konwencji wykazu znaków wywoławczych, mającej na celu pokazanie optymalnej ilości ich występowania w dotychczasowej historii radioamatorstwa i krótkofalarstwa.

- w 2016 r. – „Zarys historii krótkofalarstwa na Śląsku w latach 1926-2015” – 11 egz. Opracowanie to zadedykował swojemu mentorowi Krzysztofowi SP9MM. Oprócz wykazów nadawców indywidualnych oraz klubów, wzbogacił opracowanie fotkami i QSL-kami nadawców, a także obszernymi materiałami i dokumentami faktograficznymi obrazującymi rozwój śląskiego krótkofalarstwa. 

- w 2018 r. wykaz pt. „Znaki wywoławcze amatorskich radiostacji indywidualnych w latach 1919-2017” – 70 egz. Opracowany przez Zbyszka i Darka wykaz jest jedynym tego rodzaju opracowaniem zawierającym w „jednym kawałku” ponad 30 tys. dotychczas używanych znaków wywoławczych oraz (skąpych ze znanych przyczyn) informacji o ich użytkownikach.

Na zakończenie swojej działalności edytorskiej Zbyszek opracował i ma zamiar wydać w 2020 r. wykaz pt. „Znaki wywoławcze amatorskich radiostacji indywidualnych w latach 1919-2019”, ale już w zmienionym układzie przedstawiania znaków wywoławczych. Dotychczas stosowany układ „wg. okręgów” zastąpił układem „wg. prefiksów”. Taki układ w aktualnym sposobie tworzenia znaków wywoławczych wydaje się być bardziej czytelny.

Za działalność zawodową i społeczną otrzymał szereg odznaczeń w tym: w roku 1984 „Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski”, w roku 1973 i 1978 „Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi”, w roku 1975, 1980 i 1985 brązową, srebrną i złotą odznakę „Za zasługi w ochronie porządku publicznego”. Za całokształt działalności krótkofalarskiej został wyróżniony przez ZG PZK: w roku 1984 medalem „Za zasługi dla obronności kraju”, w roku 1986 „Odznaką Honorową PZK” (Nr 284) i w roku 2017 „Złotą Odznaką Honorowa PZK” (Nr 113.) w roku 1971 i 1976 srebrny i złoty medal „Za zasługi dla pożarnictwa”, w roku 1976 krzyż „Za zasługi dla ZHP”, w1978 r. srebrną odznakę „Za zasługi w rozwoju województwa katowickiego”, w 1975 r. „srebrną odznakę honorową PZMot.”. W roku 2017 otrzymał także medal „Za długoletnie pożycie małżeńskie”.

 

 

TNX: SP9LDBoprac. SP3CUG, SP2BZR, SP8GSC