KLEMENS KORTALLA SP2BE (1918-2002)
- Szczegóły
- Kategoria: Sylwetki
- Opublikowano: piątek, 11, maj 2018 20:24
- Grzegorz Walichnowski
- Odsłony: 1221
KLEMENS KORTALLA SP2BE (1918-2002)
Klemens Kortalla urodził się 5.11.1918 r. w Grudziądzu. Jego dom rodzinny mieścił się na ulicy Nadgórnej. Często wyjeżdżał na wieś do rodziny, gdzie mógł słuchać do woli audycji radiowych. Już wtenczas wiedział, że radio to jego pasja. Krótkofalarstwem zaczął się interesować w 1934 r. Jego promotorem krótkofalarstwa był nauczyciel Liceum Ogólnokształcącego w Grudziądzu Konstanty Parzych SP1CA. Wtenczas rozpoczął prace na falach eteru ze stacji Związku Rezerwistów w Grudziądzu pod znakiem SP1HT- głównie w zawodach. Radiostacja umieszczona była na poddaszu szkoły. Ukończył Gimnazjum Matematczno- Przyrodnicze o kierunku elektrycznym. Sięgał po skromną literaturę fachową. Nawiązywał kontakty z innymi radioamatorami. Na egzamin do Bydgoszczy (75 km) pojechał rowerem bo nie miał pieniędzy za zakup biletu na pociąg. Licencje ze znakiem SP1 LX otrzymał 15.10.1936 r. Był członkiem Bydgoskiego Klubu Krótkofalowców. W 1937 r. wysłał przez biuro QSL 108 kart QSL. W zawodach zorganizowanych w 1938 r. przez Łódzki Klub Krótkofalowców zajął 15 miejsce na 61 startujących. Natomiast w V Międzynarodowych Zawodach organizowanych przez PZK w 1938r. w klasyfikacji SP zajął 81 miejsce na 98 stacji SP biorących udział w tych zawodach. Przeprowadził wówczas 10 łączności z czterema państwami.
Na dorocznym Walnym Zebraniu Bydgoskiego Klubu Krótkofalowców, jakie miało miejsce 5 marca 1939 r. wybrany został na członka Komisji Rewizyjnej Klubu. Jednocześnie zapowiedział utworzenie, w najbliższym czasie, filii BKK w Grudziądzu, który był wówczas drugim po Bydgoszczy najsilniejszym ośrodkiem krótkofalarskim na obszarze działalności BKK. Długie lata wojennej zawieruchy spędził bez dostępu do krótkofalarstwa. Gdy wybuchła wojna Klemens odbywał zasadnicza służbę wojskową. Po klęsce wrześniowej trafił do niemieckiego obozu pracy, gdzie dał się poznać jako elektryk i radiomechanik. Dlatego też został przeniesiony do firmy naprawczej radiostacji w Stargardzie Szczecińskim. Był to nie tylko etap pracy zgodnej z zamiłowaniami Klemensa ale także okres wzmożonej nauki pod okiem fachowców. Następnie przeniesiony został na Ukrainę i po krótkim czasie znów pracował jako elektryk. Zabiegał o przeniesienie do rodzinnego Grudziądza. Prośby zostały spełnione i został przydzielony do pracy na grudziądzkim lotnisku. Pracował w bazie remontowej samolotów wojskowych przy naprawie i sprawdzaniu radiostacji wojskowych. Miał dostęp do podzespołów radiowych, które skrzętnie magazynował z myślą o swoich potrzebach krótkofalarskich po wojnie. Nadeszło upragnione ”wyzwolenie” i przedwojenny, krótkofalowiec znający kilka języków w tym dobrze niemiecki i rosyjski stał się niewygodnym podejrzewanym o szpiegostwo. Bez wyroku sądowego otrzymał karę i wywieziony został w okolice Krzywego Rogu. Tam w bardzo trudnych warunkach przez kilka lat wykonywał katorżniczą pracę .
Do Grudziądza wrócił w bardzo złym stanie w 1948 r. Po odzyskaniu zdrowia i sił podjął pracę w elektrowni wodnej w Gródku koło Świecia, a następnie przeniesiony został do do Wąbrzeźna gdzie był kierownikiem Rejonu Energetycznego do czasu przejścia na emeryturę. Kolejny raz mógł wrócić do ulubionego krótkofalarstwa. Doświadczenia wojenne związane z pracą przy sprzęcie radiowym ułatwiły mu szybki start do budowy własnych urządzeń. Pierwszą licencję po wojnie ze znakiem SP2BE otrzymał w 1954 r. Przez wiele lat był kierownikiem radiostacji klubowej SP2KJH w Grudziądzu. Po reaktywacji wstąpił do Polskiego Związku Krótkofalowców i był mu wierny do końca życia. Wybudował własnoręcznie wszystkie urządzenia potrzebne na stacji amatorskiej.
Jego sygnał foniczny AM a później i SSB jak i telegraficzny był zawsze wzorcowy. Był bardzo głośną i aktyna stacją na pasmach amatorskich. W związku ze znajomością języka niemieckiego wiele łączności prowadził ze stacjami z za zachodniej granicy. Nie miał problemów w nawiązywaniu łączności z Rosjanami, Francuzami i Włochami w ich ojczystych językach.
Był lubiany i szanowany przez elitę krótkofalarstwa polskiego. Był bardzo gościnny i mówiono, że jak toś wpadał do Wąbrzeźna na 1-2 godziny to zostawał na dzień lub dwa dni. W gronie najlepszych kolegów SP2BE byli Tolek SP7LA, Cyryl SP1BC, Emil SP2CC, Roman SP7XH, Franciszek SP2BA, Tadeusz SP4ABR, Antoni SP4AGR, Zenon SP2CX, Zygfryd SP2GL, Ryszard SP2IW, Jurek SP2PI.
SP2BE bardzo cenił sobie długa znajomość z Anatolem SP5CM. Był człowiekiem upartym, konsekwentnym w poczynaniach w okresie całego życia. Po śmierci Klemensa w uznaniu jego wspaniałych walorów, etyki, życzliwości organizowane są przez OT PZK w Toruniu zawody krótkofalarskie pod nazwa ”Memoriał im. Klemensa SP2BE”. Ich pomysłodawcą był Krzysztof Majewski SP2HYO. Pierwsza edycja tych zawodów miała miejsce w dniu 24.05.2003 r.
Niewielu z polskich krótkofalowców doczekało się takiego wyróżnienia. Ostatnie lata ze względu na stan zdrowia był mniej aktywny i słyszeć można go było na UKF w lokalnej sieci. Zarząd Główny PZK nadał Klemensowi w 1988 r. Odznakę Honorową PZK (nr 238), a w roku 2002 pośmiertnie Złotą Odznakę Honorową PZK (nr 18Z) W czasie Zjazdu Krajowego PZK w Kołobrzegu w 2000 r otrzymał tytuł Honorowego Członka PZK.
Klemens Kortalla Zmarł 15.05.2002 r i pochowany został na cmentarzu Grudziądzu.
TNX: SP3CSD
opr. SP3CUG, SP8TK, SP2HYO