STEFAN CZARNECKI SP5GX (1915-1997)
- Szczegóły
- Odsłony: 1924
Stefan Czarnecki urodził się 24.12.1915r. W Kijowie. Pierwszy kontakt z radioamatorstwem miał w 1924 kiedy to w prasie przeczytał o łącznościach radiotelegraficznych. Ta informacja skłoniła go do budowy odbiorników detektorowych a później bardziej rozbudowanych na lampie radiowej.
Na swoich odbiornikach słuchał głównie stacje radiofoniczne ale zdarzyły się też inne a mianowicie krótkofalowcy. Był aktywnym działaczem harcerskim. Po zdaniu matury w 1935 roku dostał się na Wydział fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W czasie studiów ukończył kurs krótkofalarski a następnie zdał egzamin.
Licencję otrzymał w 1937 r. o znaku SP1SC. Mieszkał w Zalesiu k. Warszawy, był członkiem P.K.R.N. Jego pierwszy nadajnik zbudowany był w układzie Hartle ya na triodzie zasilanej z baterii typu A 409. Zaczynał od pasma 40- metrowego na którym z mocą trzech watów przeprowadził pierwszą łączność a była to stacja LA7Z. Kolejno uruchomił pasmo 20 metrów. W kwietniu 1938 r. wziął udział w krajowych zawodach graficzno-fonicznych zajmując 57 miejsce na 71 startujących. Również w 1938 r. rozpoczął odbywanie służby wojskowej.
ZIEMOWIT BOGATOWSKI SP6GB (1930-2011)
- Szczegóły
- Odsłony: 1863
Ziemowit Bogatowski urodził się w dniu 11.02 1930 w m. Lida. Pierwszy kontakt z radiem miał w 1938 roku. Był to radioodbiornik Telefunkena. Mieszkał wtenczas w Warszawie na Żoliborzu na ulicy Mickiewicza 32A. W radiu szukając muzyki natrafił na „dziwne rozmowy”. Znajomy ojca podpowiedział mu, ze to krótkofalowcy. Wybierał się do jednego z nich, ale wojna zniweczyła plany. W ramach wojennej tułaczki znalazł się w Łowiczu. Cały czas myślał o budowie radia a jego marzenia spełniły się w 1943 roku, gdy bez większego problemy udało mu się kupić „kryształek”.
Cały czas udoskonalał swój sprzęt i słuchał, co się dzieje na falach eteru. Pod koniec wojny udało mu się zainstalować antenę na dach, co było ryzykownym wyczynem. Zbudował odbiornik typu 0-V-0. W 1946 roku przeprowadza się do Wrocławia. Tam poniemiecki sprzęt radiowy można było znaleźć prawie na każdej ulicy. Nie było tez problemem pozyskania literatury krótkofalarskiej w języku niemieckim. Mając do dyspozycji callbooki szukał domów, w których mieszkali krótkofalowcy. Na jednym z domów wisiała antena W8JK, gdzie indziej znalazł kary QSL.
W magazynach wojskowych łączności znalazł wszystko, co tylko chciał. Jak pisze we wspomnieniach do domu przywiózł tego sprzętu około 10 wózków ręcznych. Pod koniec 1947 roku Służba Polsce organizuje kurs radiotelegrafistów. Jednym z kursantów był Ziemowit.
Robi w tym czasie setki nasłuchów prawie wyłącznie na CW. Mając taki arsenał sprzętu nadawczego nie trudno było uruchomić nadajnik. Używając znaku SP1 IL przeprowadza kilka QSO
Ginter Paweł Kaniut SP9RG (1919-1994)
- Szczegóły
- Odsłony: 2183
Ginter Paweł Kaniut SP9RG urodził się 27.06.1919 r. w Radzionkowie. Szkołę powszechna ukończył w Radzionkowie a naukę w szkole średniej kontynuował w Tarnowskich Górach.
Krótkofalarstwem zaczął się interesować od roku 1937 r. Poznał Józefa Sosińskiego SP1AT z Wełnowca, który ułatwił mu wejście w świat krótkofalarstwa. Nauczył się znaków Morse a co umożliwiło mu prowadzenie nasłuchów. W maju 1937 roku wstąpił do Krakowskiego Klubu Krótkofalowców i otrzymał znak nasłuchowy SPL-508.
Już wtenczas rozpoczął budowę nadajników telegraficznego o mocy 40 W i dwudziesto watowego do pracy na fonii. Ten sprzęt posłużył do pracy z wszystkimi kontynentami ale pod znakiem starszego kolegi-nauczyciela SP1AT.
W listopadzie stanął do egzaminu przed komisją KKK a licencję otrzymał 31 maja 1938 r.
W tym samym roku bierze udział w niemieckich zawodach DJDC, w których zajął 4 miejsce wśród nadawców SP.
W 1938 roku buduje kolejny nadajnik o mocy 50 W w tak zwanym układzie szafkowym.
W styczniu następnego roku nadajnik ten można było oglądać na wystawie zorganizowanej przez Śląski Klub Krótkofalowców w Katowicach.
Już w pierwszym roku aktywności na pasmach otrzymał dyplom WAC za łączności foniczne.W 1939 przenosi się z klubu w Krakowie do nowo powstałego Śląskiego Klubu Krótkofalowców.
W ostatnim numerze przed wojną KP nr 8/39 opisał swój sprzęt i osiągnięcia oraz radę dla początkujących.
„Stacja radzi wszystkim nowicjuszom rozpoczynać raczej od prymitywnego xmtra i receivera, aby uniknąć niepowodzeń a później powoli aparaturę udoskonalać. Odradza natomiast kupować broadcaslingowego supera i gotowe nadajniki, montowane przez kogo innego dlatego, że to się mija z celem”
Latem 1939 r. uczestniczył w Dorocznej Wystawie Radiowej w Warszawie, na której eksponuje własnej produkcji radiostację foniczno-telegraficzna o mocy 100 W. Miejscem wystawy był gmach YCMA przy ulicy Konopnickiej. Wybuch II Wojny Światowej i związana z nią obrona Warszawy zamieniło miejsce wystawy na siedzibę stacji krótkofalowej „SP42” podległej Polskiemu Radiu.
HENRYK CICHOŃ SP9ZD (1939-1999)
- Szczegóły
- Odsłony: 2007
Dr inż. Henryk Cichoń SP9ZD urodził się 14 września 1939 roku w Katowicach.
W latach 1958-65 należał do klubu PZK w Nowym Bytomiu (SP9PNB)
Pierwszą licencję (Kat III) otrzymał 30.12. 1958 r. a w 1975 roku kat. I 750 W.
W latach 1960-1975 mieszkał w Tychach.
Od 1965 roku należał do Śląskiego Klubu Krótkofalowców w Katowicach.
SP9ZD do działań ZOW PZK włączył się po opuszczeniu siedziby przy ulicy Mickiewicza.
Gdy stan zdrowia SP9DW pogorszył się zrezygnował z funkcji prezesa a na jego miejsce wybrany został Henryk SP9ZD. Drugi raz prezesem został po kadencji SP9MM
Gdy został reprezentantem PZK w IARU zrezygnował z prowadzenia ZOW. W IARU- zajmował się tematyka Kompatybilności Elektromagnetycznej (EMC) Uczestniczył w wielu konferencjach europejskich poświęconych EMC Był autorem książki poświęconej EMC.
W 1974 roku Henryk był koordynatorem łączności pomiędzy polska wyprawą wysokogórską na Alaskę w, której uczestniczył Wojtek SP9PT a radiostacjami z Polski głównie ze stacja Oddziału PZK w Katowicach.
Od 1975 roku mieszkał w Katowicach przy ulicy Szczygłów 10 w pięknym domu jednorodzinnym z ogrodem. Był członkiem SPDX z nr 088.Do SP OTC wstąpił 17.09.1980 r.
Jan Świtalski SP8MJ (1912-1999)
- Szczegóły
- Odsłony: 2112
Jan Świtalski SP8MJ urodził się 23.06.1912 r. w Zagórzu koło Sanoka. Od rozpoczęcia I Wojny Światowej do listopada 1945 roku mieszkał we Lwowie. W roku 1931 w tym pięknym mieście ukończył szkołę średnią.
Kolejnym krokiem edukacji był Wydział Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
W roku 1937 ukończył też studium uzupełniające przy Wydziale Prawa co w efekcie dało mu tytuł magistra praw i nauk dyplomatycznych.
Zainteresował się radiotechniką gdy przeglądał czasopismo „Radjo”. Następnie samodzielnie wykonał odbiornik na którym przeprowadził pierwsze nasłuchy.
W 1934 r. wstąpił do Lwowskiego Klubu Krótkofalowców. Otrzymał licencje nasłuchową ze znakiem PL 376. W roku 1936 r. po rezygnacji Jana Ziembickiego SP1AR został sekretarzem LKK. Również w 1938 r. został kolejny raz wybrany sekretarzem Klubu.
Był jednocześnie członkiem komisji egzaminacyjnej, komisji eterowej i sadu polubownego.
W marcu 1937 r. otrzymał licencje nadawcza ze znakiem SP1MJ. I już w tym samym roku w grudniu zdobył dyplom WAC co jak na ówczesne czasy, było wyczynem godnym uwagi. Natomiast w kwietni 1939 r. miał już potwierdzone 77 krajów. Był w gronie najaktywniejszych członów klubu.
W czasie gdy był kierownikiem sekcji Radiotechnicznej LKK prowadził na kursach krótkofalarskich m.in. naukę alfabetu Morse'a.
Brał udział w wielu zawodach krajowych i międzynarodowych. W V Międzynarodowych Zawodach PZK zajął 3 miejsce. Przeprowadził w tych zawodach 503 łączności z 39 krajami na sześciu kontynentach co na czasy przedwojenne tych zawodów było absolutnym rekordem.
HELENA MALINOWSA-BRATESCU SP3RAI (1905- 1995)
- Szczegóły
- Odsłony: 2350
Helena Malinowska urodziła się 24.02.1905 r. w San Francisco (USA). Tam też skończyła 8 klasową szkołę. Z radiem spotykała się jeszcze w stanach około 1928 r. Jej bracia przeprowadzili próby radiowe a Helena występowała przed mikrofonem. Po przyjeździe do Polski zamieszkała w Poznaniu przy ul. Łąkowej 7 i ukończyła Szkołę Handlowa im. Preiss. Jej brat przyrodni Henryk Walczyński (TPKW, SP3KW (po wojnie SP3OCM) przygotował Helenę do pracy w eterze, nauczył ją alfabetu Morse a, kodu Q. Przeważnie jak pisała przeprowadzała łączności zagraniczne. Rozpoczęła jak opisuje w piśmie do SP OTC z dnia 22.VIII 1984 r. pracę pod znakiem SP3YL. W 1929 r została członkiem Polskiego Klubu Radionadawców w Poznaniu - legitymacja nr 29. Po pewnym czasie zaczęła nadawać, również z Poznania pod tym samym znakiem Janina, żona Mariana Burcharda SP3PB. Zarząd klubu chcąc znaleźć wyjście z tej niezręcznej sytuacji, zaproponował obu paniom zmianę znaków tj. aby Helena pracowała pod znakiem SP3KYL, natomiast Janina SP3PYL. Obie panie wyraziły na to zgodę. Pracując aktywnie pod tymi znakami wzbudziły duże zainteresowania, gdyż były to YL-ki i pierwsze stacje używające sufiksów trzyliterowych. Ale, jak pisała Helena, Janina nie dotrzymała słowa z chwilą rozpoczęcia wydawania oficjalnych zezwoleń przez Ministerstwo Poczt i Telegrafów Janina wystąpiła do MPiT o wydanie zezwolenia z sugestią otrzymania znaku SP1 YL. Ministerstwo przychyliło się do prośby i wydało zezwolenie na prace pod znakiem SP1 YL. Tymczasem Helena podczas swoich łączności spotkała na paśmie rumuńskiego krótkofalowca Cezarego Brattescu CV5AV(porucznika armii rumuńskiej), wówczas stałego korespondenta Krótkofalowca Polskiego.
Czytaj więcej: HELENA MALINOWSA-BRATESCU SP3RAI (1905- 1995)
Zbigniew Rybka SP8HR
- Szczegóły
- Odsłony: 2591
Zbigniew Rybka SP8HR urodził się 12 .10.1915 r. w Kraśniku. Krótkofalarstwem zaczął się interesować szkole średniej. Mając 14 lat zbudował nadajnik QRP (Hartley) oraz odbiornik krótkofalowy 0-V-1. Dodać należy, że pierwsze kroki stawiali wraz z ojcem znanego obecnie wszystkim Ryszarda SP2IW z Bydgoszczy. Ojciec Ryszarda prowadził w Kraśniku sklep z odbiornikami radiowymi wraz z warsztatem. Jako bardziej doświadczony w konstrukcjach pomagał Zbyszkowi w budowie odbiorników a później nadajników. Niestety Zbyszkowi jako doświadczonemu nasłuchowcowi nie udało się przekonać swojego kolegi do krótkofalarstwa.
W sposób nielegalny zaczął pracować pod wymyślonym znakiem SP3ZR. Jednak w obawie przed ewentualnymi konsekwencjami ze strony szkoły szybko zawiesił swą działalność. Rozebrał nadajnik. Po zdaniu matury rozpoczął studia prawnicze choć marzył o politechnice na, którą nie mógł sobie pozwolić ze względu na trudna sytuacje materialną. Równolegle pracował zarobkowo jako radiotechnik.