ZDZISŁAW KACHLICKI SP3PK (1919-2008)
- Szczegóły
- Kategoria: Sylwetki
- Opublikowano: poniedziałek, 21, maj 2018 10:52
- Grzegorz Walichnowski
- Odsłony: 1094
Zdzisław Kachlicki urodził się 12.09.1919 r. w Poznaniu. Gimnazjum Karola Marcinkowskiego w Poznaniu ukończył i maturę zdał w 1937 r. We wrześniu 1937 wstąpił do ochotniczej służby wojskowej w Szkole Podchorążych Łączności w Zegrzu a następnie przydzielony został do plutonu łączności 57 pułku piechoty w Poznaniu. Służbę zakończył w stopniu plutonowego podchorążego rezerwy we wrześniu 1938 r.W kwietniu 1938 r. otrzymał pierwszą licencję ze znakiem SP1SJ. Zdał egzamin wstępny na Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu. Naukę jednak przerwał ze względów materialnych. W dniu 18.08.1938 r został powołany na ćwiczenia wojskowe w 57 p.p w niej został zmobilizowany. Już w pierwszym dniu wojny został ranny i ewakuowany wraz ze szpitalem do Równego na Wołyniu. Tam został wcielony do batalionu zapasowego 44 p.p., który szybko rozpadł się.
W listopadzie 1939 r wrócił do Poznania. Skierowany został przez okupanta do pracy w niemieckiej firmie Siemens-Halske. Kolejno pracował jako monter, starszy monter i rewizor urządzeń telekomunikacyjnych. Kierował budową automatycznych central telefonicznych. Od lutego 1945 roku rozpoczął pracę w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowej w Poznaniu w Biurze projektowym i zajmował się rozbudową sieci telekomunikacyjnej. We wrześniu 1945 rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu. Przed ukończeniem studiów wykonał szereg samodzielnych prac naukowych. W marcu 1948 zmienia prace i zostaje kierownikiem (nadajnika) Polskiego Radia. W czerwcu 1948 r. uzyskuje tytuł inżyniera elektryka.
W sierpniu 1949 r. jako jeden z nielicznych przedwojennych krótkofalowców otrzymuje znak SP3PK. W stałym współzawodnictwie nadawców i nasłuchowców w 1955 r. zajął trzecie miejsce. Najlepsze wyniki miał na pasmie 21 MHz gdzie sklasyfikowany był na drugiej pozycji oraz na 28 MHz miejsce trzecie. Był szefem grupy w Polnym Dniu 1955, która zlokalizowana była na Kominach Tylkowych w Tatrach. W grupie tej działał też Heniu SP3-044 (później SP3AAI),
W latach 1952/53 kontynuuje studia na wydziałach Matematyczno-Przyrodniczym oraz Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Poznańskiego. W dniu 7.01.1953 uzyskał stopień magistra na Politechnice Poznańskiej. W 1956 r. był członkiem Komitetu Telewizji w Poznaniu. Współpracował przy uruchomianiu urządzeń telewizji francuskiej na Targach Poznańskich, które powstały w Poznaniu jako pierwsze wyposażenie stacji telewizyjnej. W latach 50-tych i 60-tych zajmował się modulacją analogową, techniką antenową propagacją fal elektromagnetycznych. Przeprowadził analizę statystyczną propagacji fal odbitych od zorzy polarnej. W I Krajowych Zawodach QRP zorganizowanych przez LPŻ Kraków Zdzisław zajął 9 m. a w II z kolei uplasował się na drugim miejscu. W III Międzynarodowych Zawodach Krótkofalarskich zorganizowanych w 1954 r sklasyfikowany został na 43 miejscu. Był koordynatorem poznańskich krótkofalowców uczestniczacych w „Czechosłowackim Polnym Dniu” 1955 r. W artykule, który opublikował w „Radioamatorze”
po zawodach napisał „Największym -moim zdaniem- sukcesem zawodów było to, że młodzi członkowie naszych epip zetknęli się z pracą w zakresie ultrakrótkofalowym, uwierzyliw możliwość uzyskania dobrych wyników i zarazili się entuzjazmem, który pomoże do podniesienia poziomu naszej pracy” W spisie nadawców w 1958 r. miejscem zamieszkania jest ul. Jarachowskiego 61/2. W dniu 10.10.1959 r. został członkiem SPDXC z numerem 024.
W 1962 r. uchwałą Rady Wydziału Łączności Politechniki Wrocławskiej uzyskuje stopień naukowy doktora nauk technicznych. W 1962 r w światowych zawodach WAEDC grupie stacji polskich Zdzisław zajął 7 m. Podczas IV Zjazdu PK UKF w 1962 r pracował w komisji współpracy międzynarodowej. W latach 70-tych był członkiem Zarządu Głównego Polskiego Związku Krótkofalowców. Pierwszego lipca 1969 r. powołany został na stanowisko docenta w Katedrze Automatyki i Elektroniki Przemysłowej na Wydziale Elektrycznym Politechniki Poznańskiej.
W latach 1970-72 był zastępcą dyrektora Instytutu Automatyki. Do 1975 roku kierował Zakładem Elektroniki. Dzięki zaangażowaniu Zdzisława w 1975 r. utworzony został na Politechnice Kierunek Telekomunikacji. Wchodził w skład Wojewódzkiej Komisji Egzaminacyjnej PZK w Poznaniu.
Był założycielem i wice prezesem Zarządu Oddziału Poznańskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, a następnie członkiem Zarządu Głównego i Głównej Komisji Rewizyjnej. Był członkiem prezydium Komisji Nauk Elektrycznych przy Poznańskim Oddziale PAN oraz przewodniczącym Sekcji Elektroniki i Telekomunikacji.
W 1980 r. Rada Państwa nadaje Zdzisławowi tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Publikował setki artykułów w prasie krajowej i zagranicznej a tym wiele dotyczących krótkofalarstwa.
W polskim „Radioamatorze” pisał między innymi artykuły zatytułowane: ”O doborze elementów obwodów w.cz w odbiorniku superheterodynowym”, „Projektowanie kierunkowej anteny UKF”, „O antenach UKF z reflektorem kątowym i Yagi”, „O pionowej antenie”
Od 1981 r. do przejścia na emeryturę w 1989 r był dyrektorem Instytutu Elektroniki a następnie Instytutu Elektroniki i Telekomunikacji. Był zakochany w górach.
Za bardzo bogatą działalność zawodową i społeczną otrzymał wiele Odznaczeń a w tym: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej. Na wniosek Zarządu Głównego PZK otrzymał Medal za Zasługi dla Obronności Kraju (1968) oraz Złota Odznakę -Zasłużony Pracownik Łączności (1975)
Miał dwóch synów Mieszkał w bardzo skromnie w wynajętym mieszkaniu w Poznaniu przy ul. Jarachowskiego 61/2
Zmarł 26.01.2008 r. a pochowany został w dniu 1.02.2008 r na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu. (Kwatera V PF rząd 6 m 11)
TNX: Redakcji”Głos Politechniki”, SP3SL, SP9EWM, SP3CSD
oprac. SP3CUG, SP8TK