Jan Świtalski SP8MJ (1912-1999)

Jan Świtalski SP8MJ urodził się 23.06.1912 r. w Zagórzu koło Sanoka. Od rozpoczęcia I Wojny Światowej do listopada 1945 roku mieszkał we Lwowie. W roku 1931 w tym pięknym mieście ukończył szkołę średnią.
Kolejnym krokiem edukacji był Wydział Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
W roku 1937 ukończył też studium uzupełniające przy Wydziale Prawa co w efekcie dało mu tytuł magistra praw i nauk dyplomatycznych.
Zainteresował się radiotechniką gdy przeglądał czasopismo „Radjo”. Następnie samodzielnie wykonał odbiornik na którym przeprowadził pierwsze nasłuchy.
W 1934 r. wstąpił do Lwowskiego Klubu Krótkofalowców. Otrzymał licencje nasłuchową ze znakiem PL 376. W roku 1936 r. po rezygnacji Jana Ziembickiego SP1AR został sekretarzem LKK. Również w 1938 r. został kolejny raz wybrany sekretarzem Klubu.
Był jednocześnie członkiem komisji egzaminacyjnej, komisji eterowej i sadu polubownego.
W marcu 1937 r. otrzymał licencje nadawcza ze znakiem SP1MJ. I już w tym samym roku w grudniu zdobył dyplom WAC co jak na ówczesne czasy, było wyczynem godnym uwagi. Natomiast w kwietni 1939 r. miał już potwierdzone 77 krajów. Był w gronie najaktywniejszych członów klubu.
W czasie gdy był kierownikiem sekcji Radiotechnicznej LKK prowadził na kursach krótkofalarskich m.in. naukę alfabetu Morse'a.
Brał udział w wielu zawodach krajowych i międzynarodowych. W V Międzynarodowych Zawodach PZK zajął 3 miejsce. Przeprowadził w tych zawodach 503 łączności z 39 krajami na sześciu kontynentach co na czasy przedwojenne tych zawodów było absolutnym rekordem.

Czytaj więcej: Jan Świtalski SP8MJ (1912-1999)

Zbigniew Rybka SP8HR

Zbigniew Rybka SP8HR urodził się 12 .10.1915 r. w Kraśniku. Krótkofalarstwem zaczął się interesować szkole średniej. Mając 14 lat zbudował nadajnik QRP (Hartley) oraz odbiornik krótkofalowy 0-V-1. Dodać należy, że pierwsze kroki stawiali wraz  z ojcem znanego obecnie  wszystkim Ryszarda SP2IW z Bydgoszczy. Ojciec Ryszarda prowadził w Kraśniku sklep z odbiornikami radiowymi wraz z warsztatem. Jako bardziej doświadczony w konstrukcjach pomagał Zbyszkowi w budowie odbiorników a później nadajników. Niestety Zbyszkowi jako doświadczonemu nasłuchowcowi nie udało się przekonać swojego kolegi do krótkofalarstwa.

W sposób nielegalny zaczął pracować pod wymyślonym znakiem SP3ZR. Jednak w obawie przed ewentualnymi konsekwencjami ze strony szkoły szybko zawiesił swą działalność. Rozebrał nadajnik.  Po zdaniu matury rozpoczął  studia prawnicze choć marzył o  politechnice na, którą nie mógł sobie pozwolić ze względu na  trudna sytuacje materialną. Równolegle pracował zarobkowo jako radiotechnik.

Czytaj więcej: Zbigniew Rybka SP8HR

Jan Władysław Bonikowski SP3AXI

Jan Władysław Bonikowski SP3AXI urodził się 04.081927 roku w Wągrowcu. W jednym zdaniu można o Janku powiedzieć patriota, wyjątkowy instruktor harcerski, krótkofalowiec - społecznik, filatelista.

Przykład dawany przez ojca Antoniego, który był był powstańcem wielkopolskim oraz dekalog i prawo harcerskie przyjęte bezwarunkowo były jego życiowym drogowskazem. W/w były przyczyną powołania młodego Janka do wojska na wyjątkowych zasadach. Konstanty Rokossowski proponował takim ludziom służbę w kopalniach jak więźniom politycznym. Po wojnie ratował groby ofiar stalinizmu i hitleryzmu zamordowanych w rawickim więzieniu. Z jego inicjatywy szczątki pomordowanych przeniesiono do wspólnego grobu.

Czytaj więcej: Jan Władysław Bonikowski SP3AXI

Zdzisław Bieńkowski SP6LB

Zdzisław Bieńkowski SP6LB urodził się 1 stycznia 1929 roku w Łodzi. Tam też dorastał i edukował się. W czasie ostatnich dwóch lat wojny był gońcem w Hurtowni Ziemniaczanej w Łodzi. W tym samym czasie zajmował się czynnym prowadzeniem nasłuchów Londynu i przekazywał wiadomości komórką Polskiego Podziemia w Łodzi.

W roku 1948 zajął się organizacją Klubu Krótkofalowców przy Politechnice Łódzkiej a rok później został Sekretarzem Oddziału Łódzkiego Zarządu PAK. W 1950 roku został  prezesem ZO PZK w Łodzi i delegatem na Krajowy Zjazd PZK. Był też delegatem na „zjazd  połączeniowy” powołujący Ligę Przyjaciół  Żołnierza.W tym samym roku został członkiem Zarządu  Grodzkiego LPŻ w Łodzi  i jednocześnie opiekunem sekcji łączności i Radio Klubu w Łodzi. W 1951 roku został Kierownikiem Gabinetu Radiowego w Młodzieżowym Domu Kultury i wtenczas zdał egzamin na świadectwo uzdolnienia . 

Rok później otrzymał licencję i znak SP7LB i natychmiast uruchomił nadajnik na LD 30. Pierwsze QSO przeprowadził w paśmie 20 metrów  z USA. W 1952 roku ukończył Politechnikę Łódzką  w specjalności budowy maszyn i urządzeń elektrycznych. W czasie ostatnich dwóch lat studiów był asystentem na katedrze miernictwa elektrycznego. Po ukończeniu studiów  podjął pracę w Wytwórni Prostowników Rtęciowych „Katoda” w Łodzi na stanowisku Kierownika Kontroli Technicznej.

Czytaj więcej: Zdzisław Bieńkowski SP6LB

FRANCISZEK PRENTKI SP2BA (1910-1988)

Franciszek Prentki urodził się 5 lipca 1910 r. w Berlinie. Po zakończeniu I Wojny Światowej wraz z rodzicami wrócił do wyzwolonej Ojczyzny i zamieszkał w Fordonie.(od 1973 r. dzielnica Bydgoszczy) Od wczesnego dzieciństwa interesował się techniką. W 1925 r. ukończył szkołę ludową. Po ukończeniu 15 roku życia zgłosił się ochotniczo jako elew orkiestry wojskowej w 62 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Bydgoszczy. Uczył się gry na oboju, klarnecie, fagocie, a później na saksofonie.

Był pilnym uczniem i po trzech miesiącach był w pełni przygotowanym członkiem orkiestry. W 1928 roku dowódca sprezentował podopiecznym czterolampowy odbiornik bateryjny. Młody Franciszek był opowiedziany za stan techniczny odbiornika i ładowanie akumulatora. W tym czasie nawiązał kontakt z Leonem Porzyńskim SP1CF, który mieszkał w Bydgoszczy przy ul. Królowej Jadwigi. W 1932 r. zaliczył egzamin z muzyki. Dwa lata później tj. w 1934 otrzymał stopień kaprala.
Tam poznawał pierwsze tajniki wiedzy radiokomunikacyjnej. Nadajnik i odbiornik krótkofalowy budziły zainteresowania Franciszka. Widząc to SP1CF wprowadził go do nowo powstałego Klubu Krótkofalowców w Bydgoszczy. W klubie spotkał wielu ciekawych krótkofalowców. W swych wspomnieniach pisał: ”Pamiętam doskonałego fachowca i niezwykle dobrego kolegę p. Anatola Jeglińskiego SP1CM, który chętnie stał się moim drugim mentorem”.

Czytaj więcej: FRANCISZEK PRENTKI SP2BA (1910-1988)

Adam Zaleski SP6OF (1907-2006)

Adam Mieczysław Zalewski urodził się 6 listopada 1907 r. w Zborowie w powiecie tarnopolskim. Rodzicami jego byli Aleksander i Teofila z d. Kańska. Po ukończeniu szkoły powszechnej kontynuował naukę w VIII  Państwowym Gimnazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego o kierunku Matematyczno - Przyrodniczym we Lwowie. Maturę uzyskał w 1929 r. Wtenczas już budował własnoręcznie pierwsze odbiorniki krótkofalowe.

Służbę wojskową obywał w Szkole Podchorążych Piechoty nr 7 w Śremie. Po szkole został skierowany do JW. w Złoczowie. Tam podjął decyzje o pozostaniu w wojsku. Otrzymał skierowanie do Szkoły Podchorążych  Inżynierii w Warszawie. Szkołę tą ukończył w 1933 r. z wynikiem dobrym w stopniu podporucznika  wojsk łączności. Pierwszym jego miejscem służby zawodowej był Brześć nad Bugiem. Został dowódcą plutonu łączności. Już w 1935 roku otrzymał awans na stopień porucznika i powierzono mu stanowisko dowódcy kompanii łączności. W 1937 r. wstępuje do Wileńskiego Klubu Krótkofalowców. W tym samym roku otrzymuje licencje o znaku SP1OF. Pod tym znakiem pracuje z Twierdzy Brzeskiej. „Krótkofalowiec Polski” nr 6 z 1937 r. pisze o dobrych wynikach SP1OF. Z uwagi na to, że wydawanie licencji z prefiksem SP1 dobiegło końca  w 1937 roku  Ministerstwo Poczt i Telegrafów przydzieliło krótkofalowcom  prefiksy SP2 i SP3.

Czytaj więcej: Adam Zaleski SP6OF (1907-2006)

TADEUSZ S. TRUSZKOWSKI OD5LX. (1915-1995) SYN

Urodził Tadeusz S. Truszkowski się w Warszawie. Wraz z ojcem Teofilem SP1BD mieszkali w Warszawie  przy ulicy Ludnej 16 na Solcu.

Tadeusz działalność krótkofalarska rozpoczął od zezwolenia nasłuchowego   PL-157, którą otrzymał pod koniec lat dwudziestych. Był członkiem PKRN oraz Lwowskiego Klubu Krótkofalowców. Pierwszą zezwolenie  nadawcze otrzymał w klubie  1931 - znak SP3UA a 10 stycznia 1933 r. otrzymał licencję wydana przez Ministerstwo Poczty i Telegrafu o znaku SP1CS. Studiował na Politechnice Warszawskiej. Na Zjeździe Krajowym PZK w 1936 r. był członkiem Komisji Weryfikacyjnej.

W pierwszych dniach września 1939 roku wyjechał z Warszawy. Prawdopodobnie za namowa ojca znalazł się w oddziale wojskowym przewożącym archiwa rządu i wojska.
Według zapewnień dowódców miał to być wyjazd na cztery dni a ostatecznie znalazł się w Rumuni.

Czytaj więcej: TADEUSZ S. TRUSZKOWSKI OD5LX. (1915-1995) SYN